25 april, Leiden: manifestatie tegen dwangarbeid
In aanloop naar onze jaarlijkse 1 mei-viering organiseert Doorbraak in Leiden op 25 april een protestmanifestatie tegen dwangarbeid. Wij eisen bestaanszekerheid, en voor elk werk minimaal het minimumloon, een contract, arbeidsrechten en goede arbeidsomstandigheden. Zeer redelijke eisen, die echter voor de meeste politici tegenwoordig veel te ver gaan. Daarom moeten we hen onder druk zetten en die eisen samen afdwingen. Kom ook en doe mee!
Manifestatie
Vrijdag 25 april
Van 11:00 tot 12:00 uur
Werkplein, Stadsbouwhuis
Langegracht 72
Leiden
Facebook-event
Waarom dwangarbeid?
Het is of-of. Óf je werkt en dan krijg je minstens het minimumloon. Óf je hebt geen werk en dan heb je recht op een uitkering. Maar gemeenten dwingen ons nu om te werken op het niveau van een uitkering. Onder het regime van Sociale Zaken met z’n strafkortingen en onaangekondigde huisbezoeken. Natuurlijk kun je dat werk weigeren, maar dan heb je geen geld voor eten en een dak boven je hoofd. Een echte keuze heb je dus niet en daarom noemen we het dwangarbeid.
Elk uur werk dat gedaan wordt door een werkloze, kan niet meer gedaan worden via een betaalde baan. Zo laten gemeenten banen verdwijnen en creëren ze werkloosheid! Ze bezuinigen door mensen te ontslaan en hun werk daarna te laten doen door goedkope werklozen. Ook bedrijven krijgen werklozen toegeschoven, die ze na een paar maanden weer inruilen voor nieuwe. Bedrijven die al miljoenenwinsten maken, zoals supermarkten, uitzendbureaus en schoonmaakbedrijven, profiteren gretig.
De dwangarbeid is ook bedoeld om mensen bang te maken die nog wel een normale baan hebben. Wees braaf en word niet ontslagen, want anders beland je in de dwangarbeid. Dat is de boodschap. En via de dreiging met dwangarbeid hopen gemeenten ook nieuwe werklozen te ontmoedigen om nog een uitkering aan te vragen.
Verzet
In veel gemeenten worden werklozen op een schandalige manier behandeld en uitgebuit. Angst voor strafkortingen of andere problemen weerhoudt veel dwangarbeiders van protest. Maar sinds een jaar of twee durven steeds meer werklozen hun ervaringen openlijk te delen. Bijvoorbeeld in Facebook-groepen, op de website van Doorbraak en in de zwartboeken van de FNV en het Amsterdamse actiecomité Dwangarbeid Nee. Overal in het land beginnen werklozen zich te verzetten tegen de dwangarbeid. Individueel door tegen te stribbelen of ronduit te weigeren. Maar ook georganiseerd. In meerdere steden zijn al comités opgericht, onder meer door Doorbraak. In Amsterdam en Leiden hebben dwangarbeiders zo al successen behaald. En ook de SP en de FNV worden steeds kritischer op dwangarbeid.
Lees het Leidse dwangarbeid-dossier voor meer info over de strijd in Leiden
Meedoen aan de strijd tegen dwangarbeid? Wil je je verhaal kwijt? Neem dan contact met ons op doorbraak@doorbraak.eu
Doorbraak
Stribbelen FTW! Individueel.
Net als het uitschelden van wouten is het beledigen van gemeenteambtenaren een middel (“van onderaf”) dat ik verkies boven organisatie in het algemeen.
Voorbeeld van een organisatiemodel:
Doorbraak trekt op met de FNV maar als ik de foto’s bekijk van die dag (actie is een groot woord) dan valt het me op dat de FNV’ers niet representatief zijn gekleed: Kantoor-kanoschoenen, jasje/dasje. Dat is een flauwe opmerking maar ik vind het tekenend.
Voorbeeld van individuele strijd:
Een gemeenteambtenaar “waarschuwde” me voor mijn toekomst als ik doorga met actie tegen hen. Zelfs mijn verantwoordelijkheid voor mijn baby zoon werd hierbij genoemd.
In een reeks van twijfelachtige optredens door de gedecentraliseerde uitvoerende macht heeft ze onlangs gefraudeerd met mijn arbeidsvoorwaarden en beoordelingsgesprek. Ik heb haar uitgescholden waar hun klant bij was (de werkplek die me ‘heeft’) en fraude geroepen. Wat denk je? De klant van DZB zag de aanwijzing donders goed en de Leidse ambtenaar kan weinig terug doen. Ik denk dat uitgebreide dossieronderzoeken (voor zover de personeelsdossiers intact zijn) veeeeeeel te smeuig zouden zijn voor bij de rechter. Aan de andere kant profiteert de overheid dus van het vormen van ontzettende hoeveelheden dossiertekst.
#1 Succes in Leiden:
Het bij naam noemen van ambtenaar Angelique van Delft is in Leiden de actie met het grootste effect geweest. Het is de reden dat DZB kiest om Doorbraak te “negeren”. De lokale heersertjes beelden zich in dat er een levensgevaarlijke dreiging tegen hen is. Op die manier hebben ze ook eens een spannend verhaal te vertellen tegen andere pennenlikkers.
#2 Actie:
Ik vind de inzending van Doorbraak voor deelname in de Eureka-reclame van DZB wel echt een giller. Daarbij was er geen oproep tot mobilisatie of iets dergelijks maar heeft het team van Doorbraak zelf een prachtige (originele) actie gemaakt.
Voorbeeld van het verslaan van een gemeente in hun eigen spel, inclusief PDF:
http://www.doorbraak.eu/doorbraak-dingt-plan-dwangarbeid-mee-dzb-hoofdprijs/
Een eervolle vermelding gaat naar Doorbraak voor het achtervolgen van Van Drooge naar zijn PVDA clubmeeting.
“Wij eisen bestaanszekerheid, en voor elk werk minimaal het minimumloon, een contract, arbeidsrechten en goede arbeidsomstandigheden.”
De ambtenaren belast met de uitvoering van de WWB maken hierbij handig gebruik van het woord ‘droombaan’. Die moedigen ze eerst aan met zinsneden als: “En misschien vind je dan je droombaan.” In latere contacten zeggen ze: “Niet iedereen kan zijn droombaan vinden,” waarbij dan bedoeld wordt, dat je elk rotbaantje moet aannemen, waarin deze ambtenaren zelf geen zin in hebben.
He woord ‘droombaan’ echter komt niet uit de gewone bevolking, maar vanuit de elite. De bevolking heeft nooit een droombaan geëist, maar alleen redelijke eisen gesteld als een inkomen, waar je normaal van kunt rondkomen, een huis in een fatsoenlijke buurt, goede zorg en onderwijs. Dat niet iedereen piloot of presentatrice van een reisprogramma kan worden, snapt volgens mij het gewone volk beter dan de politiek-ambtelijke kaste.