Van Anders B. Breivik tot Charlie Hebdo

Zoals gezegd werd in de lijst van terrroristische slachtpartijen Breivik nauwelijks of niet vermeld. Breivik was blank en geïnspireerd door de verdediging van de Europese waarden tegen de oprukkende islamisering. Op 22 juli 2011 liet hij eerst een bom ontploffen voor het Regjeringskvartalet, de Noorse regeringsgebouwen in de stad Oslo, waarbij hij acht mensen ombracht. Twee uur later, schoot hij 69 mensen, vooral jongeren, eigenhandig, een voor een, dood op het vakantiekamp op het eiland Utoya. Ik schreef hierover een klein essay, The making of Anders B. Breivik, vertrekkende van de oorverdovende stilte die er in Europa na deze aanslag heerste. Nee, er waren geen betogingen in tientallen Europese steden, geen T-shirts, geen “Ik ben Utoya”, geen republikeinse marsen. Extreem-rechtse politieke partijen verstopten zich of verklaarden doodeenvoudig dat hun racistische en islamofobe propaganda met deze moordpartij niets te maken had. In de overzichten van terroristische aanslagen is er ook geen spoor van de moorden van de NSU (nvdr: Nationalsozialistischer Untergrund, neo-nazistische terreurorganisatie) in Duitsland op Turkse en Griekse mensen en een politievrouw. Op dit eigenste ogenblik loopt het proces tegen de NSU en Beate Zschäpe: ze staat terecht voor 10 racistische moorden, 25 pogingen tot moord, 10 overvallen, afpersingen en jawel, lidmaatschap van een terroristische organisatie. Geen spoor ook van de terroristische aanslagen tegen migranten, zigeuners, moslims of asielzoekers, zoals het platbranden van 16 huizen van Roma zigeuners in 2008 en 2009 in de Europese lidstaat Hongarije. Of de 47 aanslagen tussen 2008 en 2012 tegen Roma in de Tsjechische Republiek, waarbij minstens vijf Roma omkwamen. Evenmin vermelding van het feit dat wat terroristische aanslagen in Europa betreft de moslimfundamentalisten, volgens de officiële Europese rapporten over het terrorisme, in de onderste lade zitten.

Luk Vervaet in Van Anders B. Breivik tot Charlie Hebdo (dewereldmorgen.be)