Parool-journalist slikt propaganda van dwangarbeidmanagers voor zoete koek
Gisteren verscheen in dagblad Het Parool een juichend artikel, getiteld “Hakken, harken en herintreden”, over het project De Vinkebrug van stichting Herstelling, Werk en Uitvoering in Amsterdam. Die club houdt zich bezig met disciplineringstrajecten waar uitkeringsgerechtigden jarenlang met behoud van uitkering moeten werken en waar de laatste drie jaar veel klachten over zijn geweest. Daarbij kwam ook de mensonterende behandeling waarmee ze te maken hebben volop in de publiciteit.
Het Parool-artikel gaat over een traject waarbij “criminelen uit de Top 600” (nee, daar zitten geen frauderende bankiers en vastgoedondernemers bij) onder het schrikbewind van oud-mariniers “hun leven op de rit” proberen te krijgen. “Het is dinsdagmorgen, tien uur”, schrijft journalist Martin Kuiper. “Een straffe wind giert over de blubberige boomgaard in de Houtrakpolder, tussen Amsterdam en Haarlem. Houtsnippers vliegen in de rondte. Boomtakken zwiepen tegen de groene bouwkeet. Daarbinnen ontvangt Nico Kemper – voormalige bouwvakker en ‘geschoold door de ervaringen van het leven’ – de moeilijkste draaideurcriminelen van Amsterdam. Van moordenaars tot straatrovers, inbrekers, drugsdealers en loverboys, ze komen allen met één doel: een betere toekomst.” Op hijgerige toon maakt het artikel meteen duidelijk wie ‘de goeden’ en wie ‘de slechten’ zijn. ‘De goeden’, dat zijn de oud-mariniers en de reïntegratieconsulenten die ‘de slechten’ achter de broek zitten en hen gratis laten werken, zogenaamd voor hun eigen bestwil. ‘De slechten’ moeten zich laten welgevallen dat ‘de goeden’ commando’s geven, de boel opjagen en ook nog eens dreigen om het inkomen van ‘de slechten’ af te pakken zodra ze gaan dwarsliggen.
Koek en ei
Het valt me op hoe geraffineerd die Yoeri van der Lugt, directeur van stichting Herstelling, altijd weer de media voor zijn karretje weet te spannen. Het actiecomité Dwangarbeid Nee, waarin ook Doorbraak meedoet, heeft van diverse dwangarbeiders in het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg gehoord dat als media of gemeenteraadsleden het centrum bezoeken, bepaalde geschikt geachte bijstandsgerechtigden naar voren worden geschoven en anderen die moeite met de dwangarbeid hebben en er kritiek op leveren, naar huis worden gestuurd of plotseling de opdracht krijgen om op een andere plek te gaan werken. Zo probeert Herstelling te voorkomen dat de bezwaren tegen dwangarbeid naar buiten worden gebracht. De Herstelling-managers doen dat ook als de verantwoordelijke wethouder langskomt. Zo voert men in feite steeds een toneelstukje op en lijkt alles koek en ei te zijn.
De vorige wethouder, Andrée van Es, verkeerde in de veronderstelling dat ze met baanlozen sprak en zelfs met taakgestraften in het Amsterdamse Bos, die blij waren dat ze er met een taakstraf vanaf kwamen en die haar op de mouw speldden hoe prachtig ze de disciplineringstrajecten vonden. De Herstelling-managers zijn er werkelijk heel bedreven in om een vals beeld neer te zetten. “De statistieken zijn goed: minder overlast op straat (het aantal delicten daalde aanzienlijk), vijftig procent blijft na deelname uit de criminaliteit, en een deel van de mannen vindt een geschikte baan, opleiding of dagbesteding”, valt in het artikel te lezen. Dat soort nauwelijks verifieerbare uitstroomverhalen zuigen de managers uit hun duim, zo is ons gebleken. Maar de Parool-journalist hangt aan de lippen van de managers en schrijft het braaf op, zonder kritische vragen te stellen en zonder de verhalen te controleren. Want als het om “criminelen uit de Top 600” gaat, dan hebben ‘de goeden’ toch altijd gelijk?
Onbewezen algemeenheden
Van der Lugt weigert om cijfers beschikbaar te stellen over de aantallen mensen die op de diverse Herstelling-projecten werken, wat hun kenmerken zijn, tot welke categorie ze qua leeftijd en opleiding behoren, waar degenen die uitstromen naartoe gaan en hoeveel mensen afhaken, ziek worden of om andere redenen niet meer aan de trajecten deelnemen, bijvoorbeeld omdat ze worden uitgesloten van de uitkering. Dwangarbeid Nee kreeg onlangs iemand op bezoek die helemaal niet tot die Top 600 behoort en nog nooit een vlieg kwaad heeft gedaan. Het gaat om een grote, sterke en donkere kerel van even in de twintig, met zware schoenen. Nou, zo ziet een criminele jongere eruit, begrijp je? Je ziet het de Herstelling-managers en de oud-mariniers denken. De man heeft eerst gratis op de Laarderhoogtweg gewerkt en moest daarna naar De Vinkebrug. Het artikel meldt ook nog dat op De Vinkebrug naast “de Top-600 klanten” ook “enkele andere herintreders werken”. “Enkele”? De journalist vraagt het niet na. Waarschijnlijk heeft Kuiper er bij toeval een paar ontmoet of heeft stichting Herstelling erop geanticipeerd door de journalist toch vooral op het hart te drukken dat de deelnemers aan het traject zware criminelen zijn.
De redenering dat er een verband bestaat tussen de statistische gegevens over criminaliteit in Amsterdam en het project De Vinkebrug is flinterdun. Dat verband is nooit aangetoond. Maar de Parool-journalist slikt het voor zoete koek. De Herstelling-directeur ventileert wel allerlei vage veronderstellingen over verbanden die er misschien zouden kunnen zijn, maar harde cijfers noemt hij niet. Het lijkt me bovendien niet waarschijnlijk dat de werkelijke Top-600 van Amsterdam tot de geselecteerden voor De Vinkebrug behoort. Want het stopzetten van de uitkering wordt gebruikt als stok achter de deur om iemand te dwingen om aan het Vinkebrug-project deel te nemen. En de echte Top-600 loopt met geld op straat zonder een uitkering te hebben. Die gaan niet naar De Vinkebrug. Tenzij ze onder druk worden gezet, zoals uit het artikel blijkt, omdat de geselecteerden strafvermindering krijgen op voorwaarde dat ze het Vinkebrug-traject gaan volgen. Als ze dat traject niet afmaken, dan moeten ze weer de gevangenis in. Maar hoeveel dat er zijn? We tasten volledig in het duister. En daarmee is dit een vaag en nietszeggend artikel waarin voor de zoveelste maal de feiten niet voor het voetlicht worden gebracht en de voorstanders van onbewezen algemeenheden in de beleidsdoelstellingen van de Amsterdamse gemeentebureaucratie door kunnen gaan met hun ongecontroleerde praktijken.
Piet van der Lende
Shawshark Redemption, een film uit de USA jaren ’60, liet al zien hoe directeuren van dit soort strafinrichtingen zich van alle kanten goed lieten betalen over de ruggen van onschuldigen en kruimeldieven. Nu gevangenissen worden gesloten en geleased (waar gaat dat geld trouwens naar toe?) aan buitenlandse gevangenisbonzen , verplaatst de detentie zich naar buiten, waar re-integratiebureaus een mooie mix realiseren van kleine criminelen en uitkeringsgerechtigden. Gratis gels is allang gerealiseerd voor bedrijven en semi-private instellingen die geld krijgen om mensen gratis uit te buiten.
En, oh ja! Wat schrijft Piet fantastische artikelen!
De FNV vindt dwangarbeid in Nederland nog steeds prima.
Ze steunen het in hun duur betaalde baantjes in de gemeentelijke dwangarbeidskampen.
De volgende stap is om deze corrupte ambtenaren te gaan benoemen. Ik vind dat als de FNV zogenaamd op komt voor de werkenden ook om diezelfde FNV te benoemen waar ze mee bezig zijn, Openheid van bestuur.
Condor
De FNV zit in de besturen van alle werkbedrijven Nederland de laatste jaren. Laat ze met cijfers komen. Er zijn miljarden aan gemeenschapsgelden doorheen gejaagd. Dan mag de FNV broodroof en werkverdringing melden.
Condor
o dat is wel een aardige afgang als fnv-ers hier zulke vuile handen in hebben.
Vakbondje bashen is weer begonnen.
Maar vertel eens, over welke FNV leden die volgens Condor in de besturen zitten van werk bedrijven, hebben wij het? Namen en rugnummers graag.
Ik ga niet zeggen dat er geen FNV’ers in besturen zitten, Maar ik ken ze niet en dit is ook de eerste keer dat ik er over hoor. Dus ik wil wel eens weten over welke personen jij het hebt?
Wat wel diverse malen aan getoond is dat bestuurders van de gemeentes en bedrijven zitting hebben in de raden van het bestuur van de werk en re-integratie bedrijven. Sommige wethouders bleken zelfs eigenaar te zijn van een werk of re-integratie bedrijf. De vriendjespolitiek tussen gemeentelijke bestuurders en werk/re-integratie bedrijven is toch diverse malen, ook hier op doorbraak, aan het licht gebracht.
Dat was eens, lang geleden. Men is zich er ondertussen ook van bewust dat deze dwangarbeid, gewone banen in een hoog tempo, verdringt. Iets wat ook steeds meer leden ondervinden. Na intern protest van leden, waaronder ik, over de toenmalige standpunten, zijn die standpunten verandert is de FNV nu tegen dit soort dwangarbeid en verdringing.
Ik vind wel dat het huidige standpunt waar de FNV nog spreekt over verdringing, veel harder mag zijn en men het woord dwangarbeid niet moet schuwen. Immers, de verdringing door goedkope bijstandsgerechtigden word veroorzaakt door dwangarbeid.
De vakbonden zitten in de besturen van de “werkbedrijven” die nu door heel Nederland opgericht zijn.
In deze werkbedrijven ofwel ook werkpleinen genaamd is dwangarbeider met behoud van uitkering gangbaar beleid.
Paul ik bash geen vakbonden maar kom met keiharde feiten. In 2014 heeft zelfs de vicevoorzitter Ruud Kuin op mijn vraag medegedeeld dat werken met behoud van uitkering gedoogd wordt. Ze geloven nog steeds in de fabeltjes dat de re-integratie hier in Nederland werkt.
zie uitstekend stuk van Rachid in doorbraak.eu.
http://www.doorbraak.eu/dwangarbeid-met-een-scherpe-een-botte-bijl/
Wel moet ik eerlijk zijn dat de FNV voorop steeds meer wakker aan het worden is. Het heeft heel lang geduurd en ze zijn nog steeds niet helemaal uit hun ellenlange winterslaap ontwaakt. Er zijn wel uitstekende lokale afdelingen klaar wakker.
Ik heb wel hoop dat de hele organisatie de neuzen op 1 kant gaan laten wijzen. Ze zullen heel snel moeten zijn ermee.
Duurzaam werk en normale lonen zijn heel rap aan het verdwijnen voor onbetaald werk.
Condor
Dan zijn ze nu wel wakker:
http://www.parool.nl/parool/nl/30/ECONOMIE/article/detail/3964640/2015/04/18/Onbetaald-dwangarbeid-voor-mensen-in-de-bijstand-verdringt-banen.dhtml
1 Vraag Paul.
Is de FNV bereid om überhaupt werken onder het minimumloon toe te staan?
Zolang een vakbond of vakbonden bereid is of zijn om dat toe te staan ondermijnen ze het minimumloon en de CAO lonen, ook voor hun leden. En ligt misbruik om de hoek.
Dat is wat nu en vroeger gebeurd in Nederland.
Condor
Zijn vakbonden hun naam waardig als ze gedogen om wettelijk minder voor arbeiders te vragen te verdienen, wat in de wet staat? Of minder dan een bestaansminimum? Waar staan jullie dan voor? Een legitieme vraag of niet? Leg het uit aan jullie leden. Immers ze betalen jullie salarissen, of niet?
Condor
Ik denk dat je het niet aan de leden kunt uitleggen waarom je onder het minimum (CAO) loon zou moeten werken, zelfs tijdelijk. Dit zou strijdig zijn met het huidige standpunt dat werken voor een uitkering of onder het minimum (CAO) loon, normale arbeidsplaatsen verdringt.
Vroeger werd dit inderdaad wel aanvaard als middel om op die manier, mensen met een echte achterstand weer in het arbeidsproces te kunnen laten terug keren. Maar alle afspraken die gemaakt zijn, zijn door werkgevers en de overheid, dusdanig misbruikt dat we nu in een situatie zitten dat op grote schaal, mensen gedwongen worden ver onder het minimum loon te moeten werken op reguliere en commerciële arbeidsplekken, vaak voor jaren.