Groningse inspraakreactie: “Stop de keukentafelgesprekken!”
Hoi, hier ben ik weer. Ik ben Tanja, ik heb een uitkering en ben actief bij Doorbraak en DwangArbeid Nee Groningen. Ik las het stuk “Voortgang uitvoering motie ‘Weten waar kwaliteiten liggen’” (pdf) en daar heb ik het volgende over te zeggen.
Jullie hebben het over arbeidspotentieel en dat is jullie gereedschapskist. Uitkeringsgerechtigde Stadjers zijn daarin het gereedschap. Dat gereedschap wordt beoordeeld op nuttigheid en inzetbaarheid binnen jullie enge idee van een maatschappij.
Wij moeten onze rechtmatige uitkeringen niet langer als een recht zien, maar als een gunst. En als dank-je-wel voor die gunst moeten we ons wederkerig inzetten. Daar bedoel ik mee dat we onszelf moeten opleggen om de door de bezuinigingen en andere politieke ontmantelingen veroorzaakte gaten op te vullen. Door ons bijvoorbeeld zogenaamd ‘vrijwillig’ in te doen laten passen in onbetaalde arbeid in wijken of andere plekken.
Om het gereedschap te keuren worden er onder andere keukentafelgesprekken ingezet. Het gereedschap moet zichzelf van voeten tot kop laten bepotelen en bemeten. Een keukentafelgesprek vindt bij mensen thuis plaats. Dat is intimiderend en ook gevaarlijk. Niet voor de uitvoerder van het gesprek, maar gevaarlijk voor de uitkeringsgerechtigde. Want alle informatie wordt tegen ons gebruikt.
Wat er werkelijk gebeurt, is dat uitkeringsgerechtigden een collectief stuk gereedschap zijn. Zijn we nuttig voor de gemeente, dan worden we gebruikt binnen onbetaalde arbeidsplekken of verplichte vrijwilligersplaatsen.
Zijn we niet nuttig voor de gemeente, dan worden we net zo hard gedisciplineerd: door voortdurende dreiging met sancties, kortingen, boetes, controle, reïntegratiecarrousels, etcetera.
Dit is de geperfectioneerde liberale sociaal-democratie. De gemeente is er niet voor uitkeringsgerechtigde mensen. Uitkeringsgerechtigde mensen moeten er voor de gemeente zijn.
Dit is onverteerbaar en ik pik dit niet! Ik laat mij niet gedwongen bekloppen en bemeten. Ik ben geen stuk gereedschap in jullie kistje. Ik wil dit niet!
– Stop die disciplinering!
– Stop de keukentafelgesprekken!
– Stop de gereedschapskisten!
– Stop het controle-apparaat!
– Stop de armoede, verhoog de uitkeringen!
Dank voor jullie aandacht. Oh ja, en tot maandag 29 juni, hé! Waagplein, kwart over twee, “Baas aan eigen keukentafel!”
Tanja Willems
Doorbraak en DANG
De afgelopen maanden heb ik meegemaakt hoe het er aan toe gaat. Beginnende en amateuristische ondernemers mogen experimenteren met gratis personeel. Hoewel ik me 100% heb ingezet werd ik neerbuigend behandeld door ondernemers die zelf weinig kennis van zaken hadden en ook niet veel tijd in het project staken…
Goed geschreven. Zonder hoogdravende woorden. Gewoon verwoordt zoals het is. Mijn complimenten.
@ANONIEM
In amsterdam heb je de Stagestraat. Je werkt daar met behoud van bijstandsuitkering. Na een half jaar krijg je een Stagestraat certificaat waar je niks mee kan. Dan ben je werkloos. Je hebt niks voor niks gratis voor de werkgever gewerkt.
http://www.stagestraat.nl/overheid-hoe%20werkt%20de%20stagestraat/
Tja, Pascal, en dan kom je bij een werkgever met de ‘Stagestraat’ op je CV en dan ziet die staan: ”2014-2015 Stagestraat” en dan vraagt die: “Was dat van 29 december 2014 tot 3 januari 2015 of heb je er echt twee jaar gewerkt?”
“Tijdens de stageperiode krijgen alle kandidaten een persoonlijke coach die ze begeleidt en helpt hun netwerk te vergroten, te solliciteren of een aanvullende opleiding te doen.”
Stel, die coach verstaat zijn vak wel, dan heb je er nog weinig aan, want behalve een begeleidende taak, heeft die ook een controlerende taak. Een uitkeringsgerechtigde kijkt dus wel uit te zeggen, dat deze week het solliciteren erbij is ingeschoten, want voor hij het weet, heeft die een maatregel aan de broek hangen. Daarnaast hebben die begeleiders allemaal makkelijke leventjes gehad tot nu toe (tweede couplet ‘Blieve loepe’ van Rowwen Hèze), dus als iemand een week niet solliciteert, dan is dat niet snappen, dat succes geen keuze is en geen serieus psychisch probleem in hun optiek.
Dus de zaak anders organiseren (begeleiding en controle uit elkaar trekken), stoppen met het als een individueel probleem te zien en mensen waardevolle diploma’s geven. Geef mensen een serieuze tweede kans en stop met het broodbakmodel, waarmee ik bedoel, dat iemand tussen 20 en 25 zijn opleiding moet doen en daar de kiem moet leggen voor de rest van zijn leven en dat wanneer dat mislukt, je het brood maar weggooit.
Hier is het makkelijke leventje van één van de medewerkers:
https://twitter.com/diesvet
Goh, wat heeft Samia geluk met haar betaalde baantje voor 16 uur per week, opgelopen bij de Stagestraat. Ze zal net onder het uitkeringsniveau blijven, maar het verschil maar niet aanvragen bij de DWI om van het getreiter af te zijn. Aimée, de communicatiewetenschapster maakt zich druk om allerlei problemen ver weg, maar snapt niet dat mensen in Amsterdam ook lijden, namelijk onder dwangarbeid.
Ben ik met je eens Vilseledd. Tweede kansen moeten er ook zijn! Enne Samia is dan natuurlijk de Tokkie naam (zoals dat zo mooi heet tegenwoordig) en Aimée de Franse Kaknaam. Hoe cliché wil je het hebben!
amee is anders wel een coole droid die zelf wel bepaalt wat goed voor d’r is. 😛
‘Aimée adopteert Samia’ lijkt het wel, Raven. En nou even kijken, of Aimée als communicatiewetenschapster weet, dat je ook minder courante blogs in de gaten moet houden.
Wat ik nog wel even wil aangeven is dat ikzelf (voorlopig) netjes ben behandeld door de Gemeente. En dat men rekening houdt met mijn medische situatie. Ook heb ik mij positief opgesteld in het reintegratieverhaal, omdat ik nou eenmaal verder wil met mijn leven en uit de ellende wil komen. Toch zie ik dat er misbruik wordt gemaakt van werklozen, door ondernemers die misschien niet eens gekwalificeerd genoeg zijn om hun personeel een fatsoenlijk salaris te kunnen bieden…
@ANONIEM
Met die trajecten kom je niet uit de ellende. Die traject is gebaseerd op een leugen. Je werkt gratis voor een werkgever die jou geen loon betaald. Hij zou je nooit aannemen omdat je te oud bent. Ze nemen alleen maar goedkope 15 jarige aan.
Hallo Allemaal
Wordt het niet eens tijd dat die groep van bijstandstrekkers zelf ook met goede politieke ideeën komt waar Nederland geld mee kan verdienen?
Een voorbeeld. De vluchtelingenstroom naar Europa. Ook Nederland kan mensen uit oorlogsgebieden opvangen. Waarom niet die opvang individueel koppelen aan de poule langdurig werklozen in stad en lande met een bijstandsuitkering? Met andere woorden: héé, uitkeringsgerechtigde neem eens een vluchteling in huis, voor zoveel maanden. Maak kennis met een nieuwe vriend of vriendin. Het kan voor beide partijen goed werken, sociaal ook, dat is wat je noemt een win win situatie.
Een vluchteling kost de Staat momenteel 60 euro per dag. Dat is dus 1800 euro per maand. Veel geld. En er komt heel wat bij kijken, sterker, er is een hele industrie ontstaan rond die noodopvang. Nou, geef eens 1000 euro per maand aan het particuliere opvangadres; een uitkeringsgerechtigde, met een (extra) slaapkamer, die openstaat voor nieuwe ervaringen. Wat je dan ziet is dat mensen gaan groeien!
Doei! Saskia
@Saskia N Toevallig dat je daarover begint. Ik heb op dit moment een sollicitatie lopen voor vrijwilligerswerk met vluchtelingen. Ze zelf in huis nemen zou ik misschien graag doen, maar dat is natuurlijk niet echt haalbaar…..
@saskia; waarom moeten alleen uitkeringtrekkers vluchtelingen in huis nemen? vaak genoeg hebben die helemaal geen kamertjes extra in hun veelal ondermaatse onderkomen. laten rijke stinkerds ze maar onderdak bieden, die leven vaak in kasten van huizen. en als je het hebt over geld wat nederland ergens aan moet kunnen verdienen; kleed al die rijken gewoon es lekker financieel uit tot op het bot. d’r is genoeg geld om iedereen een eenvoudig maar acceptabel leven te kunnen geven, inclusief die vluchtelingen. kwestie van de boel es wat eerlijker te herverdelen. uitkeringtrekkers hebben trouwens zat goeie ideeen. of is een idee alleen goed als nederland daar geld aan verdient?
ik kan me trouwens ook voorstellen dat mensen helemaal geen zin hebben in ‘nieuwe ervaringen’ en ‘nieuwe vrienden’, ikke bijvoorbeeld, ik heb niet nodig dat er voor mij bedacht word wat goed voor mij zou zijn, laat mij maar lekker ‘vereenzamen’, ik heb geen gezeik amme kop nodig, laat me lekker met rust, kep al genoeg te stellen. voor je het weet gaan ze het ook nog es verplicht maken godsamme, hou stil! geef die 1000 euro per maand gewoon lekker rechtstreeks aan zo’n vluchtelingen zelf, springt ie een gat in de lucht.
Ik heb vandaag een gesprek gehad met het Re-integratiebedrijf Amsterdam. Ze gaan me waarschijnlijk als vakkenvuller plaatsen bij Albert Heijn. Ik wilde het liefst werkervaring opdoen als barmedewerker. Dat kan wel leiden tot een baan. Die traject hebben ze niet. Ik heb een email gestuurd naar Aimée Diesvelt. Misschien kan zij mij daarbij helpen.
vergeet niet om cao loon te eisen
Dag allemaal,
Zojuist las ik de reacties met betrekking tot de Stagestraat, en mij persoonlijk. (“En nou even kijken, of Aimee als communicatiewetenschapster weet, dat je ook minder courante blogs in de gaten moet houden”. Dat weet Aimée dus inderdaad).
Mensen die vragen hebben over de Stagestraat kunnen contact met mij opnemen via onze website. Dan kan ik uitleggen wie wij zijn, wat wij doen, hoe de Stagestraat werkt en wat het idee erachter is. Het is jammer dat jullie zo over de Stagestraat denken, want wat ik hier lees klopt niet (je gaat in de Stagestraat bijvoorbeeld niet ‘gratis’ aan het werk, de stageperiode is mét behoud van uitkering + onkostenvergoeding; dat is nog maar een klein detail). Dat wil ik graag persoonlijk verduidelijken. Wij willen mensen helpen, niet uitbuiten. Natuurlijk willen we het liefste iemand direct aan een betaalde baan helpen, dat is echter (door uiteenlopende omstandigheden, afhankelijk van de kandidaten) niet altijd mogelijk.
Daarbij snap ik niet dat jullie zo over mij oordelen, terwijl niemand van jullie mij met mijn “Franse Kaknaam” persoonlijk kent. Nogmaals: je kunt contact met mij opnemen via onze website, dan kan ik een en ander toelichten mocht daar behoefte aan zijn.
Groeten Aimee
Ha Aimee, wat ons betreft is “met behoud van uitkering” werken gratis werken want we krijgen dan geen loon, geen arbeidsrechten, etc. Er is zat werk in Nederland, want heel veel mensen worden gedwongen gratis te werken, maar jullie willen er gewoon niet regulier voor betalen. Je kunt je daarbij niet verschuilen achter “uiteenlopende omstandigheden”, want wij kunnen ook niet tegen winkeliers en onze huisbazen zeggen dat we om “uiteenlopende redenen” deze keer niet gaan betalen, en daar dan mee wegkomen.
Maar dat van die “Franse kaknaam”, daar heb je helemaal gelijk in. Degene die dat geschreven heeft zou zich moeten schamen! Slaat nergens op en het heeft ook de schijn van seksisme.
@Aimee
Je helpt er niemand mee. Je laat mensen uitbuiten door een werkgever die geen loon betaald.
“Degene die dat geschreven heeft zou zich moeten schamen! Slaat nergens op en het heeft ook de schijn van seksisme.”
Dat is meer de ‘dirty mind’ van Eric, die al getriggerd wordt door een erotisch getinte naam. Dat was echter niet de inzet van Raven en mij met mijn voorzetje. Aan de naam kun je aflezen, dat ze zeer gewenst is geweest door haar ouders (velen van haar doelgroep niet). Dit zal ze ook wel weten, maar zich niet realiseren, hetgeen anders is. Aimée zal dan niet de gouden lepel in de mond geboren zijn, maar toch zeker met de zilveren.
Aimée trapt in de mooie praatjes van haar eigen broodheer, namelijk dat dergelijke initiatieven ook maar enige zoden aan de dijk zetten. Natuurlijk zullen mensen het ook naar hun zin hebben in de ‘Stagestraat’ en er zal best gelachen worden; dat is ons punt niet. Er zullen uitkeringsgerechtigden zijn, die zelfs zeggen blij te zijn ‘van de bank af’ te zijn, zich echter niet realiserend, dat dergelijke uitdrukkingen geframed worden door de oud-studiegenoten van Aimée, een studie overigens die een heel bedenkelijk geestelijk vader heeft.
Het verzoek contact op te nemen met de Stagestraat past ook in een dergelijke strategie: isoleer een klager als volleerd webcareteam van zijn omgeving en ga één op één de discussie aan, zodat anderen niet kunnen ingrijpen. Stel dat Pascal dat zou doen, die eerst nog geheel gehersenspoeld was door mooie overheidspraatjes, maar nu voorzichtig de eerste schreden heeft gezet op het pad van de vrije en onafhankelijke denker, dan zou hij weer geheel omgeturnd zijn en maanden werk van met name zijn kant, naar de gallemiezen zijn. Nee, Aimée, we discussiëren hier. Hier leggen we de overtuigingen onder het mes, die beweren, dat al die projecten iets uithalen. Dat jij er je voldoening en een leuk inkomen uithaalt is iets anders dan dat het maatschappelijk zinvol is.
Want dat is het nauwelijks. Hoeveel mensen stromen er langdurig door naar een betaalde baan en doen dus niet het komende jaar, de komende vijf jaar, tien jaar, veertig jaar, vijfenveertig jaar geen beroep meer op de bijstand? Want dat is toch het doel: de uitkeringsgerechtigde zijn ‘vergissing’ laten inzien, hem of haar disciplineren en hier en daar de tools geven om beter voor de dag te komen op een sollicitatie en zijn baan te behouden, zodat die hoogstens met een glimlach nog terugdenkt aan zijn verblijf in de bijstand. Of is er toch iets structurelers aan de hand, waarbij naast de mentaliteit van een zeer klein uitkeringsgerechtigden ook zeker naar de rol van werkgevers en politiek moet worden gekeken? Wat is dat voor gekkigheid, dat een werknemer met een vlekje, maar die het werk verder goed doet, ook na de stageperiode kunstmatig aan het werk moet worden gehouden met een subsidie? Zodra de subsidie vervalt gaat de werkgever op zoek naar een volgend slachtoffer. Mijns inziens ligt de oplossing in het wegsnijden van alle reïntegratieprojecten, die verder niets uithalen.
De oplossing zit in kijken, wat er ontbreekt. Een certificaat van de Stagestraat gaat niemand aan het werk helpen buiten het circuit van afspraken met de betrokken werkgevers. Werkgevers, die het niet kennen, zullen hun schouders ophalen of lachen. “Heeft u alleen maar stage gelopen of hing er ook een opleiding aan vast?” En kom dan niet met spellen, rekenen of ‘hoe kleed ik me’, maar dan bedoel ik de theoretische component van de opleiding. En dan blijft de vraag nog steeds, waarom een winkelier geen student zou aannemen (in Amsterdam geen gebrek aan), die prima inzetbaar is op dat werk en voor een lager loon.
Kijken naar wat er ontbreekt is vacatures uitpluizen en aanbieden, wat er gevraagd wordt. “In bezit van rijbewijs B” kom je bijvoorbeeld tegen. Nu is van veel gemeenten het beleid dit niet te vergoeden. Driekwart van les- en examengeld vloeit echter weer zonder veel moeite terug naar de overheidskassen. De rijschoolhouder betaalt ondernemersbelasting, loonbelasting, BTW en accijns over de prijs van een rijles. Met driekwart vergoeden zou al een groot deel geholpen zijn, aangezien de actieradius van de potentiële arbeidsplaatsen dan toeneemt. Niet alleen de bereikbaarheid van lastig bereikbare werkgevers neemt toe, maar hij kan je ook flexibeler inzetten bij klanten. Met het broodtrommeltje op de fiets naar een werkgever met een vaste plaats is al lang op zijn retour.
Al eerder door Raven aangekaart: kijk hoe mensen alsnog hun diploma kunnen halen. Pech of stomme keuzes tussen je 15e en 25e moeten niet leiden tot een levenslange veroordeling tot de bijstand. Al die dingen zijn duur, maar een jaar bijstand is zo terugverdiend. Dan moet wel de insteek zijn, dat iemand zodanig gewapend is, dat hij er nooit meer gebruik van hoeft te maken. Cursusjes, die iemand daarna een jaar onder de pannen brengen, kosten veel geld, met name ook tijdens het traject.
Rest me nog wat onzinnige beweringen slopen:
“je gaat in de Stagestraat bijvoorbeeld niet ‘gratis’ aan het werk, de stageperiode is mét behoud van uitkering + onkostenvergoeding;”
Een uitkering krijg je, omdat je over onvoldoende middelen beschikt om in je eigen bestaan te voorzien, bijvoorbeeld inkomen uit werk. Als iemand wel werk heeft, dan behoort een werkgever niet ervoor te zorgen, dat iemand een uitkering aanvraagt, maar moet die loon betalen. Stage is in deze niet meer dan inwerken en toen jij ingewerkt moest worden, kreeg je ook je starterssalaris, minder dan een ervaren collega verdiende, maar toch zeker behoorlijk boven het minimumloon. Verder is dit ‘loon’ afhankelijk van je leefsituatie (een echt loon niet), geeft het de betaler controlerecht en in sommige gevallen ligt er zelfs sollicitatieplicht tijdens dergelijke trajecten. Ik moet de werkgever nog tegenkomen, die een sollicitatieplicht oplegt.
Een onkostenvergoeding is een zero sum game. Of ik nu printerinkt op mijn declaratie zet of dat ik de printer ‘gratis’ mag gebruiken, dat is om het even, Aimée.
En misschien wel het belangrijkste: voor de werkgever is het gratis.
“Wij willen mensen helpen, niet uitbuiten.”
“We are from the government, we are here to help you,” staat er wel eens op libertarische spotprenten. Op een dergelijke site ben je hier niet beland, maar een overtuiging, die breder gedeeld wordt dan binnen het libertarisme, is dat de overheid in haar ijver mensen te ‘helpen’ vooral controle wil uitoefenen en in het geval van de Participatiewet, dat er 24 uur per dag een fictieve werkgever in het hoofd zit van de bijstandsgerechtigde, die hem kapittelt, wanneer die niet hard zijn best doet om te solliciteren, te laat opstaat, te laat naar bed gaat, zich niet fatsoenlijk kleedt, leuke dingen doet of koopt etc. Al laat een consulent een uitkeringsgerechtigde jaren niet op gesprek komen; virtuele werkgever is altijd aanwezig en doet trouw zijn werk. Misschien heb je je hele werkveld nog nooit zo bekeken, maar de bedoeling achter dit alles is zeker niet alleen te helpen, al kunnen de mensen op de werkvloer van de overheid in alle oprechtheid proberen iemand te helpen. De machtselite, die zich met dit aspect van de maatschappij bezighoudt, heeft die bedoeling zeker niet. Kijk maar alleen naar de centrale banken, die graag een ‘reserveleger’ aan werklozen willen hebben.
“Natuurlijk willen we het liefste iemand direct aan een betaalde baan helpen, dat is echter (door uiteenlopende omstandigheden, afhankelijk van de kandidaten) niet altijd mogelijk.”
De allerbelangrijkste omstandigheid is het verschil tussen loonkosten en nettoloon (ik hoorde laatst al van iemand, dat dat een factor 5 of 6 kan zijn). Een belangrijke bijkomende omstandigheid is de loondoorbetaling bij ziekte, al kan de werkgever er geen biet aan doen, wat de werknemer heeft. Dat de werkgever bloedt voor beroepsziekten, dat valt te billijken, maar de wet betreft alle ziekten. Andere omstandigheden liggen op het discriminatoire vlak.
Eric. Ik hoef me voor deze uitspraak in het geheel niet te schamen. Ik denk er zelf niet zo over. Laten we dat duidelijk maken. Echter als je onderzoek doet naar namen en sollicitatie’s dan is het gewoon statistisch bewezen dat mensen met een Nederlandse of een Franse voornaam sneller op sollicitatiegesprek uitgenodigd worden dan mensen die een Engelse, Spaanse, Italiaanse of Marokkaanse voornaam hebben. Deze laatste categorie worden gezien als namen van de lagere klasse. Ook maken mensen met een Nederlandse of Franse voornaam (de zogenaamde elitenamen) gemakkelijker carrière. Zij stijgen sneller en gemakkelijker op de maatschappelijke ladder. Deels heeft dat met afkomst te maken. Bij ouders uit de zogenaamde hogere klasse zijn Nederlandse en Franse voornamen nou eenmaal van oudsher al erg in trek. Als je je kind een goeie start wil geven dan kies je blijkbaar een zogenaamde “hockey naam”uit voor je kind. De geboorteberichten uit het NRC handelsblad spreken daarin ook boekdelen. En als je me niet geloofd dan google maar eens op hockey namen. Allemaal Nederlands en Frans. Het is al lange tijd algemeen bekend dat het hebben van een buitenlandse achternaam niet erg meewerkt op de arbeidsmarkt. Echter bij voornamen schijnt dat ook een rol te spelen. En ik heb dat niet verzonnen. Dit zijn gewoon feiten. Je kunt dat gewoon overal lezen op het internet. En dus viel het me op. Aiméé die boven Fatima staat. En Aiméé die precies weet wat goed is voor Fatima.
Pardon, ik bedoel natuurlijk Samia. Maar het kan eveneens Fatima zijn. Je begrijpt mijn punt vast wel. Maar hoezo heeft dat de schijn van seksisme? Die snap ik echt niet?
En Aimee je roept het zelf op dat wij over jou oordelen. Jij denkt precies te weten wat goed is voor Samia. Terwijl het in werkelijkheid gewoon niet deugd waar je mee bezig bent. En dat je dat niet door hebt geeft wel aan dat je je niet kunt verplaatsen in mensen die het minder goed getroffen hebben dan jij. Ik weet haast wel zeker dat jij nog nooit in de bijstand hebt gezeten ook al ken ik je dan niet persoonlijk.
“Als je je kind een goeie start wil geven dan kies je blijkbaar een zogenaamde “hockey naam”uit voor je kind.”
In 2006 is er eens een onderzoek gepubliceerd, waarin aangetoond is, dat wanneer je de -a van een meisjesnaam in een -e verandert, je je dochter een betere start geeft. De lagere klasse geeft de voorkeur aan ‘Miranda’ en de elite aan ‘Mirande’. De laatste heeft de grootste kans advocate te worden.
“En Aiméé die precies weet wat goed is voor Fatima.”
En de Portugese Fatima staat daar dan weer tussenin. Bij Spaanse namen zijn werkgevers inderdaad ‘bang’, dat het Antillianen betreft, dus dat werkt inderdaad in je nadeel. Je kunt natuurlijk ook doen als Sander Terphuis. De naam van je moeder met ‘y’ verbonden werkt ook in je voordeel, geloof ik. Dat komt op de Antillen niet voor.
“En dat je dat niet door hebt geeft wel aan dat je je niet kunt verplaatsen in mensen die het minder goed getroffen hebben dan jij.”
Of, zoals men dat ook uitdrukt: Aimée heeft het goed met zichzelf getroffen.
Vilseledd, man, man, wat val je me weer tegen. Komt maar geen einde aan. Daar gaan we weer: seksisme heeft helemaal niets met seks te maken. Seksisme heeft met de machtsverhouding tussen de seksen te maken. In het geval van rond Aimée nu, dat mannen een vrouw niet op de inhoud van haar argumenten bekritiseren maar op haar vrouw zijn.
@RAVEN
Het probleem is dat Aimee denkt dat mensen het leuk vinden om onder het minimumloon te werken en dat het goed voor je is. Ze geloofd in haar eigen ideologie. Ze begrijpt niet dat je alleen de zakken van de werkgever vult. Arbeid wordt gecamoufleerd als stage. In de jaren 90 waren dat echte banen met minimumloon.