Sterke actie tegen verplichte keukentafelgesprekken voor uitkeringsgerechtigden
Ruim dertig mensen, de meesten baanloos en uitkeringsgerechtigd, deden op maandag 29 juni in Groningen mee aan de bijeenkomst “Baas aan eigen keukentafel”. Die werd georganiseerd door het actiecomité DwangArbeid Nee Groningen (DANG), waar ook Doorbraak aan deelneemt. Net als de twee voorgaande bijeenkomsten van DANG, “Participatiewet? Onze tegenprestatie is verzet!” en “Bijstandsgerechtigden: individuele straf en collectief verzet”, was ook deze weer een inspirerend succes. Centraal stonden deze keer de “keukentafelgesprekken” en het maken van een zwartboek als strijdmiddel tegen het bijstandsregime. Er werd afgesloten met een actie tegen die gesprekken bij het gemeentehuis op het Waagplein.
Op de bijeenkomst duidden en fileerden Hans Alderkamp, Ron van Asperen en Gijsbert Vonk, samen met de andere aanwezigen, vanuit verschillende juridische en praktijk-invalshoeken de keukentafelgesprekken die worden ingezet tegen uitkeringsgerechtigden in Groningen. Na een verfrissend gekruide lunch werd er meteen een enthousiaste start gemaakt met een concept voor het zwartboek.
Na de bijeenkomst togen zo’n twintig actievoerders met een eigen keukentafel naar het gemeentehuis aan een zonovergoten Waagplein. De actiepraatjes en flyers werden daar aandachtig gehoord en ontvangen – of ook wel wuft genegeerd en weggewuifd – door terraszitters en passanten. Ondanks de uitnodigend gedekte keukentafel werd er vanuit het gemeentehuis niets vernomen. Politici en ambtenaren gaan, ook in Groningen, niet in gesprek met actievoerende baanlozen. Een voorbijganger stond – bijna onopgemerkt – stil bij het actiepraatje (zie ook video en tekst hieronder) van Tanja Willems, en dat leidde tot deze fijne miniatuur:
The sea, the season, the tide
Opeens stond hij naast mij, of misschien stond ik opeens naast hem. Corrie Hogenboom |
DANG
De integrale tekst van de toespraak
Hoi. Ik ben Tanja, ik heb een uitkering en ben actief bij Doorbraak en DwangArbeid Nee Groningen en vandaag voeren we actie.
De gemeente wil alle bijstandsgerechtigde baanloze mensen een zogenaamd “keukentafelgesprek” aanbieden. Dat gesprek wordt in een verleidelijk jasje gestoken. De controleurs willen ons verlokken tot een vrijwillig keukentafelgesprek bij ons thuis.
De Sociale Dienst wil ons “leren kennen”, want ze zeggen dat ze niet weten wie wij zijn. En dat ze ons ineens heel erg willen vertrouwen. En hun gesprek is er zogenaamd om onze talenten te ontdekken. En om onze wensen en dromen te mogen vertellen. Dat klinkt misschien mooi, maar dat is het niet!
Het keukentafelgesprek is een manier om uitkeringsgerechtigde mensen eens goed onder de loep te nemen. Noem het een “talentscan” of bedenk een andere “frivole term”, het is wat het is: een vernederende en intimiderende screening.
Uitkeringsgerechtigde Stadjers worden in de screening beoordeeld op nuttigheid en inzetbaarheid. Want wij moeten onze rechtmatige uitkeringen niet langer als een recht zien, maar als een gunst. En als dank-je-wel voor die gunst moeten we ons wederkerig inzetten. Daar bedoel ik mee dat we onszelf dwangarbeid moeten opleggen.
Wij moeten onbetaalde arbeid verrichten of verplicht zogenaamd “vrijwilligerswerk” gaan doen. Dit zonder enige arbeidsrechten, maar wel met plichten, en als we dat weigeren dan volgen er financiële sancties. Een uitkering wordt langdurig gekort en ze kunnen zelfs onze uitkering helemaal stopzetten. Dat is disciplinering en het is snoeiharde intimidatie.
Als we niet nuttig of inzetbaar zijn, dan worden we net zo hard gedisciplineerd: door voortdurende dreiging met sancties, kortingen, boetes, controle, reïntegratiecarrousels, enzovoorts.
Wethouder Gijsbertsen heeft toegezegd dat de keukentafelgesprekken “mogen” worden geweigerd. Dat wil zeggen: de screening hoeft niet perse thuis te gebeuren. Hoera, geen intimiderende controleurs met vergrootglazen in onze huizen!
Maar, dan gaan ze wel kijken waarom je dat niet wil. En of er misschien iets eigenaardigs met je aan de hand is. Als je een keukentafelgesprek weigert, word je dus extra onder de loep genomen. Dat is idioot! Waar is dat zogenaamde vertrouwen ineens gebleven? Als we dat gesprek niet thuis willen voeren, dan is dat zo. Daar hoeven we geen verantwoording over af te leggen!
De gesprekken gaan hoe dan ook plaatsvinden. En dat willen wij niet. Wij willen wel praten, maar niet over ons. Niet over onze nuttigheid en inzetbaarheid. Niet over onze talenten. Niet over onze wensen en dromen.
Wij willen praten over het beleid van de gemeente! Over de monsterlijke Participatiewet en over dwangarbeid. Over de controle, de sancties en de intimidatie. En wij willen onze eisen op de gemeentetafel leggen. Want die hebben we!
Stop de keukentafelgesprekken!
Stop de gesprekken!
Stop de intimidatie!
Stop het controle-apparaat!
Stop verplicht vrijwilligerswerk!
Stop dwangarbeid!
Stop de sancties en boetes!
Stop de disciplinering!
Stop de armoede, verhoog de uitkeringen!
En ter afronding een verslagje van de actie van RTV OOG
Heeft u de juiste (rechtse) vriendjes? Dan kunt u als beginnende of niet zo succesvolle ondernemer zomaar aan gratis personeel komen! Die soms wel wat geïntimideerd moeten worden, voordat ze beseffen dat u natuurlijk het beste met hen voor heeft… 🙂
Bij een arrestatie van de politie wordt je meestal op je zwijgrecht verwezen, met de woorden: alles wat je zegt, kan tegen je gebruikt worden.
Ik ga nog een stapje verder als het om medewerkers van uitkerende instanties gaat, dan is het namelijk:
alles wat je zegt, WORDT tegen je gebruikt.
Alle verhalen hier op doorbraak en op andere actiewebsites over wat de werkzoekenden meemaken met de wantrouwende houding van uitkerende instanties en hun medewerkers naar werkzoekende toe bevestigen het beeld dat ze absoluut niet te vertrouwen zijn. De kleinste misstappen worden aangegrepen om zware sancties op te leggen.
Ik zie daarom ook uitkerende instanties en de medewerkers daarvan als mijn vijanden, die het slechtste met me voor hebben. Al mijn ervaringen ermee staven mijn beeld ook.
Voor mij is het heel simpel ik vat keukentafel gesprekken en medewerkers van uitkerende instanties bij mij over de vloer als een onverantwoord risico en als huisvredebreuk. Ik zal dan ook niet aarzelen om een gang naar de rechter te maken mochten ze zo’n bezoek bij me willen gaan opdringen.
Vrienden, kennissen, familie en actievoerders zijn bij mij thuis altijd welkom, maar medewerkers van de gemeente of uitkerende instanties zijn totaal niet welkom bij mij. Je haalt het paard van Troje bij je in huis.
Condor
Er worden hele dossiers bij gehouden van iedere bijstandsgerechtigden, dus het is gelul als ze zeggen dat ze de persoon niet kennen. Ze weten vaak meer van je dan jij zelf.
Een blik in een CV doet wonderen.
Ik beroep me om mijn zwijgplicht. Mijn dromen, wensen of wat er binnenshuis gebeurd gaat de gemeente niks aan. Ooit gehoord van artikel 8 EVRM?
Er was en wis dus geen vertrouwen van de gemeente uit. Waarom moet ik hun dan vertrouwen? Als ik iets geleerd heb dan is het wel dat de overheid/gemeentes een politici 1 van de minst betrouwbare partijen zijn.
Met andere woorden, hoe kunnen we de uitkeringsgerechtigden nog verder intimideren en uitbuiten.
“Ik beroep me om mijn zwijgplicht.”
Die heb je niet binnen de participatiewet; je hebt de informatieplicht. Er rest je niets anders da te liegen, waar het privédetails van je leven betreft. Of de politicus uithangen natuurlijk.
“Uitkeringsgerechtigde Stadjers worden in de screening beoordeeld op nuttigheid en inzetbaarheid.”
Of je ‘a good machine’ bent, om een term uit de film ‘Midnight Express’ te gebruiken. Het enige, wat al die gesprekken doen, is de mensen inpeperen, dat ze ‘a bad machine’ zijn, met zogenaamde ’talenten’ (een woord, dat ze zelf niet geloven), waarbij je ’talenten’ moet lezen als: “Hoe en waar kunnen we hem of haar zo snel mogelijk inzetten om gratis corvee te verrichten?”
De participatie wet staat niet boven andere wet en regelgevingen zoals het Europees recht of bv het EVRM artikel 6. Men moet voor de Bijstand alleen informatie geven wat noodzakelijk is voor het bepalen of er een recht is op bijstand. Denk bv. aan financiële en woon adres gegevens.
Als een controlerende ambtenaar, bijvoorbeeld een inspecteur van de belastingdienst of medewerker van de sociale dienst, vragen stelt, is de burger over het algemeen verplicht om te antwoorden. Als deze ambtenaar hierdoor die burger gaat verdenken, moet hij een cautie geven. Er is dan sprake van een sfeerovergang (van de controlesfeer naar de opsporingssfeer).
Hier word toch erg duidelijk dat men van een controle sfeer overgaat in een opsporingssfeer. Men wil dingen van je weten (in een prive sfeer) want er zou iets aan de hand kunnen zijn en men geeft duidelijk aan dat het om een screening gaat.
Ik sluit me aan bij Condor. Ik zou het zeer onveilig vinden als ik bij mij thuis een keukentafelgesprek toe moest staan. Ik ben blij dat het hier in Brabant nog niet zo ver is (afkloppen). Maar wat niet is kan nog komen. De maatschappij wordt steeds harder met name tegenover kwetsbare groepen zoals ouderen en bijstandsgerechtigden. Ik vind het maar eng…word hier heel bang van vooral.
er is altijd sprake van een opsporingssfeer, ook bij controle. het is gewoon boerenbedrog met woordjes en begrippen om mensenrechtenwetjes maar te kunnen omzeilen. oorspronkelijk was de informatiplicht om te controleren of iemand recht heeft op een uitkering om die te kunnen toewijzen wanneer blijkt dat iemand die nodig heeft, maar sinds men uitsluitend gefocused is op voorwendsels om iemand een uitkering te kunnen weigeren heeft het al niks meer van controle maar van opsporing. men gaat er vanuit dat mensen onrechtmatig een uitkering aanvragen en is opgehouden een (sociale) dienst te zijn en is verworden tot een puur fraudebestrijdingsapparaat. in die zin is de enige info die ze van je willen belastende info, en in die zin verplichten ze je dus om mee te werken aan je eigen veroordeling, iets waar je rechtens niet verplicht bent aan mee te werken, en dat zou hier dus ook zo moeten zijn. zo zit het dus in elkaar, laat je geen rad voor ogen draaien. de controle was voor jouw belang en opsporing voor hun belang, nu ze het controlebelang naar hun toe getrokken hebben vervalt in weze de basis voor de informatieplicht. lijkt me iig een legitieme motivatie in een keukentafelgesprekkendebat (leuk scrabblewoord). ze mogen je zelfs niet ‘extra onder de loep nemen’ want je hebt het recht om als onschuldig te worden beschouwd. in een rechtgeaarde rechtsstaat zouden overheidsambtenaren niet moeten willen zoeken om rechten en wetten te omzeilen en de geest ervan te corrumperen, dat is de mindset van criminelen…
Gelukkig is nog 1 iemand waker genoeg om dit te zien. Controle en opsporing kun je in 1 context plaatsen. Het doel van controle is nu net om iets op te sporen, zeker als het om uitkeringen gaat. De controle gaat erg ver zoals onbeperkte toegang tot bankgegevens, belastinggegevens, communicatie op internet, telefoongesprekken die afgeluisterd mogen worden als dit nodig zou moeten zijn. De informatieplicht die zelfs eist dat men opgeeft of men naar het buitenland gaat op vakantie of met wie men omgaat. De onbeperkte toegang tot de woning en de inhoud van kasten en ga zo maar door. In dit geval is controle een opsporingsmiddel geworden. 1 foutje en je word hard gestraft en natuurlijk doet men er alles aan om de gang naar juridische hulp te beperken of zo duur te maken dat het voor uitkeringsgerechtigden te duur is.
Dat brengt mij weer op het volgende, In de Participatiewet staat dat bijstandsgerechtigden in overtreding zijn met betrekking tot de inlichtingenplicht die hen is opgelegd, als ze iets niet melden bij de gemeente wat van belang zou kunnen zijn voor hun recht op een uitkering. Het gaat er dus niet om wat van belang is, maar wat van belang zou kunnen zijn. Daarmee is onduidelijk wat bijstandsgerechtigden nu moeten melden. advocaat Marc van Hoof zou een beroep gaan doen op het zogeheten lex certa-beginsel om hier nu duidelijkheid in te krijgen. Weet iemand de uitspraak van deze zaak? Dat zou in dit topic zeer goed van pas komen.
http://www.doorbraak.eu/overheid-maakt-met-boetesysteem-van-alle-bijstandsgerechtigden-fraudeurs/
Ruben
Je hebt in mei 2015 gewerkt voor Randstad heb je je loon en loonstrook al ontvangen.
je loonstrook moet je bij de gemeente inleveren?
Ik zal een melding maken zodat je dit echt moet inleveren bij team uitbetalingen.
Meestal moet je die loonstroken opvragen uit het systeem bij randstad.
ella
beste ella
Dit heb ik allang gedaan en is ook al ingehouden van me uitkering
dus je hoeft er geen melding van te maken want dat is al ingehouden op me uitkering van vorige maand
en volgende keer vraag het eerst aan me zonder gelijk melding te maken van iets wat ik allang gedaan heb
Ik wordt hier zo ziek van dat ze iets doorgeven zonder het fatsoenlijk aan me te vragen(eerst doen dan denken)
mevrouw is op vakantie gegaan toen ik werkte in Mei maar nu inmiddels alweer 3 weken terug :3
wat moet ik hier nou toch mee? ik wordt zo moe van mij werkcoach eerlijk gezegd!!!
Trouwends een goede actie van bovenstaande heb het allemaal goed doorgelezen en bekeken:)
Mvg Ruben
Helaas leest de Dienst Werk & Inkomen nog steeds geen mails, bijlage, brieven, loonstroken, kopieen enz. zelfs als u deze bv 3x toestuurt of persoonlijk langs brengt maar zo zegt de Participatie Wet; kan of mag de Dienst dit gewoon zonder opgaaf van reden weigeren, aan de kant leggen, traineren en vervolgens net doen alsof het neusje bloedt.
Doet u dat echter als client en leest u hun onleesbare vol met eenzijdige indekkende juridische termen doorspekte brieven niet?…….. Dan bent u al snel het hongerige haasje aan de keukentafel zonder (kloppend of helemaal geen) inkomen en gaat dat “gesprek” alleen maar over uw inspanningen voor die ondefinieerbare maatschappij die bij langdurige armoede, uitsluiting en andere kwalijke misstanden meestal gewoon even de andere kant op kijkt maar ondertussen als wij de mooie peilingen en Den Haag mogen geloven wel vindt dat u wel maar meedoen en dat arm zijn maar gewoon een keuze is en grotendeels of uitsluitend aan uzelf te danken hebt en een onmogelijk weer fijn meedoen-eisenpakket stelt aan mensen met zo’n ondertussen traumatische (want dat is het!) uitkering…….,maar….welk weldenkend mens kiest daar in vredesnaam vrijwillig voor zichzelf of gezin voor…..?
Als men dacht wel alles gehad te hebben….staan ze ineens bij de mensen binnen voor zo’n “goed gesprek”…. ja zo beweert men “met nu een nieuwe geheel andere toon hoor’! echter, nog steeds dezelfde mensen zonder enig of verdomd weinig respect voor/naar hun clienten en nog steeds dezelfde opvattingen en vooroordelen als voorheen………
De muren worden immers nooit afgebroken bij mooiklinkende monologen en oneliners die geen recht doen aan wat is!
Hoe de geschiedenis zich helaas maar blijft herhalen.
Nee dat mag dus niet. Maar het komt hun wel goed uit als ze eens iets niet lezen of kwijtraken. Daarom breng ik alles persoonlijk lang en vraag om een ontvangstbevestiging of het gaat via aangetekende post. Ik heb mijn bevestiging en daarmee is mijn plicht gedaan. Als ze het dan niet lezen of aan de kant leggen, kan dat niet meer afgeschoven worden op mij.
Een psychologisch spelletje om jou schuldig te laten voelen of om jou een schuld aan te praten.
Ik ken maar weinig mensen die er bewust voor kiezen om arm te zijn en vaak zijn dat bepaalde idealisten of mensen die het totaal niet meer boeit.
De meeste uitkeringsgerechtigden komen uit een werkende situatie en zijn ontslagen. Dat is iets waar je zelf niet voor kiest, maar het nog altijd de werkgever is die jou bij een sollicitatie wil aannemen of vanuit een werkende positie, ontslaat. Wie is er dan schuld dat jij geen werk hebt? Juist. Voor werk ben jij altijd afhankelijk van werkgevers. Dit geldt ook voor ziekte en daardoor in een uitkeringssituatie terecht komen. Je kiest niet voor een ziekte of handicap, dat overkomt je.
Herinner je deze woorden als de Sd medewerker je weer een schuld complex wilt aanpraten. Dan sta je een stuk sterker.
Laat je dan niet onder de tafel lullen maar ga je tegen zo’n persoon in, als hij/zij weer zo’n mooiklinkende monologen en oneliners gebruikt, maar zeg gewoon eens waar het op staat. Vaak zal zo iemand gelijk stil zijn. Hou er rekening mee dat deze mooiklinkende monologen en oneliners vaak gebaseerd zijn op aannames en leugens. Die zijn dus vrij makkelijk onderuit te halen.
Ik heb helaas een soort van conflict met het rentgratiebedrijf. En terwijl ik beschaafd blijf, wordt er best neerbuigend en kleinerend tegen me gedaan. Door zeer matige ondernemers die geld krijgen voor mij, terwijl ik zelf nauwelijks financieel rondkom. Gelukkig weet ik het netjes te spelen en heb nog geen ruzie met de gemeente. Anders kunnen de gevolgen ernstig zijn! Ik heb heel veel werkervaring als bijna 50-er, maar voel me niet echt serieus genomen. Misschien omdat ik wat moeite heb met rechtse politiek? 🙂