Politie stuurt mishandelde vrouwen vaak terug

We gaan het vandaag even hebben over uitsluiting door de Nederlandse staat. Wij krijgen te maken met vrouwen die dagelijks uitgebuit, mishandeld en verkracht worden. Deze vrouwen zoeken naar een uitweg; ze willen vluchten. En ze vluchten naar de politie, maar die stuurt ze vaak terug. Inderdaad, de politie stuurt vrouwen die gevlucht zijn uit een situatie van geweld terug naar die situatie van geweld. Wij vragen ons af waar hier het recht op zelfbeschikking is. Je kan natuurlijk je eigen zelfbeschikking regelen en een hotelkamer huren. Als je geld hebt. Maar als je geld hebt, heb je waarschijnlijk ook een netwerk waarin je terecht kan. Sterker nog, als je geld hebt, word je waarschijnlijk gewoon wel serieus genomen door de politieagent en word je doorverwezen naar de opvang. Uitsluiting overkomt vooral de allerkwetsbaarsten. Is er dan geen enkele politieagent die het recht op zelfbeschikking van deze vrouwen belangrijk vindt? Die vrouwen serieus neemt wanneer ze zeggen niet naar huis te durven of te willen? Natuurlijk wel. Dan wordt de crisisopvang ingeschakeld. De volgende hindernis. Onze ervaring is dat onze cliënten kapot gescreend worden. Als ze al gescreend worden. Om deze horror wat beeldender te maken de volgende casus. Een aantal maanden geleden belandde een vrouw op de eerste hulp na een poging tot zelfmoord. De artsen vroegen haar wat er aan de hand was. Ze zei mishandeld te worden en niet meer in die situatie te willen zijn. Na ontslag werd mevrouw naar de politie verwezen, waar ze haar verhaal in eigen taal heeft kunnen doen. Maar de politie zei niets voor haar te kunnen betekenen. Ze adviseerden haar wel contact op te nemen met de GGD voor verdere ondersteuning, de instantie die in Amsterdam gaat over crisisopvang. Het gezicht van mevrouw was nog zichtbaar verwond van de mishandelingen. Ze vertelde over waarom ze zelfmoord heeft willen plegen. De GGD gaf haar twee opties. Ze kan terug gaan naar Marokko, aangezien mevrouw nog niet zo lang in Nederland verblijft. Ze zouden haar zelfs helpen aan een ticket. Of ze gaat terug naar haar man. Na uren op straat te hebben rondgezworven is ze maar weer terug gegaan naar die man. Een paar maanden later komt ineens de politie aan huis. Ze weet niet wie er gebeld heeft, misschien de man zelf. De vrouw was die dag in ieder geval weer ernstig mishandeld. De politie probeerde de mevrouw duidelijk te maken dat ze in de slaapkamer moest blijven en dat de man dan in de woonkamer zou blijven. Als er iets gebeurt moest ze 112 bellen. Mevrouw spreekt geen Nederlands. De politie vertrok. Mevrouw herinnert zich niet alles meer van de gebeurtenissen erna. Maar ze weet nog dat er een bad gevuld werd met water. Dat er met moord werd gedreigd. En dat hij haar begon te wurgen. Mevrouw verloor het bewustzijn en werd de volgende dag wakker in het ziekenhuis.

Fatima Ballah in Spek en bonen (MVVN)