Bezorgde ambtenaren onthullen eigen onderzoek naar misstanden bij DZB

Een aantal “bezorgde ambtenaren” heeft gisteren een brief geschreven aan het college en de gemeenteraad van Leiden. “Het is nu inmiddels meer dan twee maanden geleden dat het Leidsch Dagblad melding heeft gemaakt over misstanden bij DZB. Voordat mensen zover komen om uiteindelijk de pers te zoeken, is er, blijkt uit de krant, een lange weg geweest om bij u melding te maken van de zaken bij DZB die het daglicht niet kunnen verdragen”, schrijven de ambtenaren. Ze geven aan “zelf een onderzoek gestart” te zijn. Doorbraak is niet bij dat onderzoek of de brief betrokken geweest, maar heeft het schrijven wel van tevoren mogen inzien. Het is goed om te zien dat steeds meer medewerkers aan de bel gaan trekken, en daarom staan we vierkant achter deze ambtenaren.

“Zoek en gij zult vinden”, zo beginnen de ambtenaren hun brief. “Waarom dit eigen onderzoek? Om het onafhankelijke externe onderzoek wat nog steeds niet gestart is, te helpen. Als wij het kunnen vinden, dan kan een onafhankelijk onderzoek het zeker boven tafel krijgen. Na de krantenberichten, wat de ECHTE situaties weergeeft, zijn er meerdere pogingen gedaan om dit te ontkrachten, is onze conclusie. In plaats van te zeggen: vreselijk, wij gaan het probleem aanpakken, wordt er niet op de inhoud van het krantenartikel ingegaan, maar wordt er op de kop van het krantenartikel ingezoomd: “Debielen zonder begeleiding”. Natuurlijk zijn de medewerkers van DZB niet debiel, integendeel. Het wordt gezegd door medewerkers vanuit de DZB zelf, als cynische grap.”

“De onderzoekscommissie” van de ambtenaren “komt veel tegen dat het ontbreekt aan goede begeleiding en matches, etc. Ook werkgevers maken tijdens ons onderzoek melding dat zij hier last van hebben. Deze werkgevers melden zelf niet serieus genomen te worden door DZB. Men zegt zeer tevreden te zijn over de medewerkers van DZB, maar DZB zelf als negatief te ervaren. Vanwege ‘gedoe’ niet meer met DZB in zee te willen. Hierdoor loopt DZB externe werkplekken mis. Doorbraak meldt ons dat het Leidse Kracht-uitzendbureau de betere banen aan hun cliëntenbestand toevoegt, de restjes krijgt DZB. Toch zijn er in beide groepen mensen die goed opgeleid zijn. De willekeur, zowel bij Participatiecentrum als bij de DZB, zijn dezelfde gehoorde praktijken. Het zijn de geluiden die veelvuldig gehoord worden als wij door de werkgevers worden benaderd. De werkwijze van DZB is niet de oorzaak aan te pakken maar symptomen te bestrijden.”

“De journalist Binnert Glastra die de misstanden bij DZB heeft geschetst, heeft een petitie ontvangen van 130 medewerkers van onder andere de PVF (lopende band chocolaterie). Dat is opmerkelijk, want hier zitten veel mensen die niet kunnen lezen en schrijven. Ouders hebben hierover bij ons geklaagd dat hun kinderen iets hebben ondertekend, die niet begrijpen wat zij ondertekend hebben. Dus hoe zuiver is zo’n petitie? De OR-voorzitter Wout ten Thij zegt in de krant het standpunt van DZB te verdedigen en ontkent dat hij hier kennis van heeft. De OR is in de loop van de jaren wel degelijk van alle misstanden op de hoogte geweest, melden diverse bronnen ons. De voorzitter deed het af dat het persoonlijke problemen zijn. Dus de OR is/was wel degelijk op de hoogte.”

“Het onderzoeksteam komt tot de conclusie dat in loop van jaren alle problemen werden afgedaan met het woord: incidenten. In plaats van deze incidenten aan te pakken, die zeer ernstig genoemd mogen worden. Men heeft er weinig of niets aan gedaan om dit te bestrijden. Het is niet voor niets dat medewerkers anoniem blijven. Men is nu nog steeds op zoek naar de klokkenluider, melden bronnen ons. In plaats van te luisteren naar de inhoud die de krant en brieven aanreiken.”

“Een directeur die naast de baan bij DZB kennelijk overvloedig tijd heeft voor zijn politieke aspiraties, het Europees parlement en Tweede Kamer van de PvdA. Hoe kan je dan de tijd hebben voor alle problemen die bij DZB spelen en waarvan hij weet heeft en ook betaald wordt om deze problemen op te lossen? Uit de mond van de heer Van Drooge komen de woorden dat hij een zwak managementteam heeft. Het is niet alleen onkies om dit soort dingen te zeggen en zeker in de openbaarheid, maar als je dat vindt: waarom doe je daar dan niets aan? Denken wij dan, als onderzoeksteam. Leidinggevenden die, zoals geschetst in de krant, de kwalijke praktijken dan kunnen uitvoeren, die doen dat natuurlijk niet in bijzijn van mensen die wel goedwillend en betrouwbaar zijn. Men heeft op deze manier al jaren een leger gecreëerd dat de achtergrond en kennis mist welke de doelgroep van de DZB nodig heeft. Wat in het verleden wel het geval is geweest. Deze mensen zijn elders gaan werken of worden uit DZB ontslagen: die niet mee wensen te werken aan de praktijken die in de krant door de heer Glastra zijn beschreven. Ons onderzoeksteam kwam tegen dat er zonder extra geld te investeren, veel goede ambtenaren met de juiste achtergrond binnen de gemeente al aanwezig zijn (boventallig verklaarden). Nu worden andere ambtenaren binnen DZB gepromoveerd en met veel geld opgeleid om dit werk te gaan doen.”

“Wat dit onderzoeksteam heeft verbaasd is dat de politiek wel heeft geprobeerd in de loop van jaren naar aanleiding van geluiden onderzoek te doen, maar nooit is doorgedrongen tot de kern. Kennelijk kan je met halve waarheden de controle buiten de deur houden. Als bijvangst van ons onderzoek komt dit onderzoeksteam tegen dat er bij een grote afnemer van DZB (cluster beheer) geen functioneringsgesprekken worden gevoerd en persoonlijke aandacht is verdwenen (te grote span-of-control) en dat er jarenlang geen BTW afgedragen is omdat het om opdrachten ging met DZB (recent gebeurt dit wel). In het sociale domein lopen zaken niet en worden mensen aan de onderkant van de samenleving onnodig hard getroffen, zolang het maar cijfermatig klopt en is er niks aan de hand, vindt iedereen. Diverse ondernemers zeggen DZB traag te vinden, niet ondernemend, geen daadkracht. Daarom haken velen af. Het is tijd voor het externe onderzoek…”

Bij de brief zit een bijlage met enkele voorbeelden: “1. Een medewerker krijgt een baan voorgeschoteld om bij een tankstation te gaan werken. Hup hup zegt de leidinggevende vrouw. ‘Ik vind het geschikt dus je gaat het doen. Eén kans en anders ontslag’. Mannelijke leidinggevende zegt dit ook samen na de vrouwelijke leidinggevende. 2. Een mevrouw werkt al jaren buiten de deur van DZB als kapitein op een schip. DZB wil niet meer dat ze dit doet. Alles wordt uit de kast gehaald en ze wordt ergens weggemanoeuvreerd. Medewerkster neemt uiteindelijk genoegen met de situatie na veel ellende met DZB. 3. Twee bewakers voor de deur dichtbij het Participatiecentrum. In de kamer is een gehuil, gekreun, gevloek, geschreeuw, smeekbedes te horen. De leidinggevenden gaan binnen door met de mishandeling, ondanks dat buitenstaanders er wat van zeggen. 4. Ondanks waarschuwingen van een garage (opdrachtgever) gaat het niet goed met mevrouw. Kunnen jullie er wat aan doen? DZB doet niks en na veel ellende is het resultaat: einde detachering. Opdrachtgever wil geen DZB-er meer. 5. Een school klaagt: met de heer gaat het niet goed met redenen. Sterfgevallen in omgeving van meneer. Uiteindelijk heeft de school geen keuze dan detachtering te beëindigen wat niet had gehoeven (geen begeleiding vanuit DZB). 6. Medewerkster wil een opleiding voor leidinggevende en dat werk gaat haar goed af. Men is tevreden, maar DZB zegt nee, kost geld. Medewerker is weggezet op een baantje. Ze heeft meer in haar mars, maar ze laat het zo. 7. Zo zijn er talloze voorbeelden aan ons verteld.”

Tot zover de brief. De namen van de bezorgde ambtenaren zijn bij ons bekend. Om begrijpelijke redenen blijven ze voorlopig liever anoniem.

Eric Krebbers