Koloniale monumenten (fotocollectie)
In vorige eeuwen richtten Europeanen in de koloniën en in hun eigen landen op tal van plaatsen standbeelden en monumenten op ter ere van de imperiumbouwers. Deze beelden vertelden de voorbijgangers over de moed, de opofferingen en de overwinningen van de pioniers. In de voormalige overheerste gebieden werden de meeste koloniale standbeelden al tijdens de bevrijdingsperiode als symbolen van de gehate macht van hun sokkels gestoten. In de vroegere `moederlanden’ staan zij opvallend genoeg onveranderd op straat en doen ze hun oude propagandawerk: het Europese optreden overzee een waardig, zelfs nobel aanzien geven. Toch is dit geen voorstel om de koloniale monumenten ook in Europa te vernietigen, maar juist een pleidooi om ze goed te onderhouden, want zij kunnen ons en toekomstige generaties nog veel vertellen over hoe Europa rijk is geworden. De uitgebeelde admiraal, generaal of kaapvaarder draagt gewoonlijk tenminste een stok. Vaker is zijn prominentste attribuut een zwaard of een lans, of hij leunt tegen een kanon. Terwijl de standbeelden voorbeeldige helden eren en herdenken, onderwijzen zij tegelijk dat vrijwel alle Europeanen overzee altijd een wapen droegen, simpelweg omdat geweld de pilaar was waarop hun zaken steunde.
Ewald Vanvugt in Koloniale monumenten (flickr)
Begrijpelijk dat Ewald al aardig naast zijn schoenen loopt, nee wankelt na zo’n Paradiso overdreven lof-avond omtrent zijn veel te duur boek. En nu even pleiten om al die koloniale glorie vooral niet te doen verdwijnen maar liever op te poetsen, lijkt het me de hoogste tijd een beeld, bijvoorbeeld in Leiden, voor deze schrijver te onthullen.
Maar wel met geen enkele uitleg graag.