Steungroep streeft via petitie naar verblijfsrecht voor alle LHBT vluchtelingen

Onder de hashtag #nietgaygenoeg voert de steungroep LGBT Asylum Support campagne voor een geschillencommissie waar lesbische, homoseksuele, biseksuele en transgender (LHBT) vluchtelingen een beroep op kunnen doen als de IND hun asielaanvraag heeft afgewezen. De steungroep voor LHBT vluchtelingen heeft daartoe een petitie opgesteld die op 26 juni aan de Tweede Kamer zal worden aangeboden. Volgens de tekst van de petitie worden door de “IND momenteel erg veel asielaanvragen van LHBT asielzoekers afgewezen op basis van summiere en vage argumenten. Na de door de IND genomen beslissing volgt er een erg lange weg van talloze rechtszaken die niet alleen kostbaar zijn maar ook een uitputtingsslag voor kwetsbare asielzoekers. De IND wijkt vrijwel niet af van een genomen beslissing, hoe gay de asielzoeker ook is.”

Het blijft natuurlijk een beetje vreemd dat andere mensen gaan beoordelen of iemand wel “echt” homo, lesbisch, bi of trans is, ook in het geval van een “geschillencommissie” die bestaat uit “gedragsdeskundigen en ervaringsdeskundigen”. Hoe kan iemand een oordeel vellen over iets dat zo persoonlijk is als seksualiteit of gender, en dat zo divers is in beleving en uiting? Wat zijn daarvoor “objectieve” criteria? Wanneer zal zo’n commissie zeggen dat iemand niet voldoet? En wordt die commissie daarmee dan ook niet onderdeel van het migratiebeheersingsbeleid van de Nederlandse staat, en dus medeverantwoordelijk voor opsluiting en uitzetting van de vluchtelingen die niet als “voldoende gay” worden beschouwd? Het ondertekenen van de petitie voelde voor mij daarom een beetje dubbel. Maar ik heb het wel gedaan.

Nee, wat mij betreft zou niemand mogen worden uitgezet. Iedereen heeft het recht op zelfbepaling van zijn, haar of hun* leven. Maar het is niet voldoende om te verwijzen naar het principiële punt dat het hele verblijfsrechtsysteem misdadig en onrechtvaardig is. Dat lost niets op voor al die vluchtelingen die zijn overgeleverd aan de afwijs- en uitzetmachine die de IND is. Wie niet gelooft dat de IND altijd op zoek is naar een gaatje in het verhaal van de vluchteling, die zou eens moeten luisteren naar de taal van de politici die het beleid bepalen. Het gaat namelijk al sinds jaar en dag alleen maar over het beperken van de toelating van vluchtelingen en over die “lastige” mensenrechtenverdragen die in de weg zitten voor een nog harder beleid. De IND en de deportatie-organisatie DT&V zijn de uitvoerders van dat verschrikkelijke beleid. Vluchtelingen en migranten zonder papieren hebben alle hulp en argumenten nodig die ze kunnen vinden om zich te verweren tegen deze beulen van het afwijs-, uitsluit-, opsluit- en uitzetbeleid.

Deskundig?

LHBT vluchtelingen zijn extra kwetsbaar. In veel landen van herkomst is homoseksualiteit wettelijk verboden of wordt het gewoonweg niet geaccepteerd door familieleden of anderen. Bescherming tegen geweld tegen homo’s of transmensen is er vaak niet, want ook de staat zelf kan gevaarlijk zijn. Het is daarom niet raar dat nogal wat vluchtelingen, die mogelijk al jarenlang een dubbelleven leiden, niet goed onder woorden kunnen of durven brengen hoe zij hun homoseksualiteit of transgender-zijn beleven. Toch verlangt de IND dat een vluchteling direct bij binnenkomst alle zaken die van invloed zijn op de vlucht naar Nederland uitgebreid uit de doeken doet. Later ingebrachte informatie wordt niet of zeer moeizaam geaccepteerd. De IND beoordeelt regelmatig vluchtelingen als “niet gay genoeg”. “Begin april luidde LGBT Asylum Support de noodklok omdat sinds begin dit jaar erg veel homoseksuele asielzoekers uit landen als Irak en Iran afgewezen worden door de IND”, zo schrijft de steungroep op haar Facebook-pagina. Ook zijn hier persoonlijke verhalen te lezen, zoals dat van Sahir Ahmad en Mushtak Nedhal. De IND gelooft van het stel niet dat ze beiden homoseksueel zijn. Ahmad dreigt te worden uitgezet naar Irak, een land waar LHBT mensen actief worden vervolgd.

De IND vindt zichzelf bij uitstek deskundig om over alle facetten van een asielverhaal te oordelen. Zo passeert men regelmatig onafhankelijke deskundigen. De Raad van State, de hoogste rechter op het gebied van verblijfsrecht, gaat daarin mee. Dat is niet alleen het geval bij LHBT vluchtelingen. De christelijke organisatie INLIA schreef in januari op haar website over een zaak van een bekeerde christen uit Iran: “Verklaringen van kerkgenootschappen, die vreemdelingen intensief hebben begeleid en na een lange periode wel degelijk een verklaring over het inhoudelijk bekeringsproces hebben kunnen geven, worden eenvoudig terzijde geschoven. Ook oordelen van de Commissie Plaisier, een commissie van predikanten en theologen uit de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), specifiek opgericht om de geloofwaardigheid van bekeringen te beoordelen en daarover de IND te adviseren, worden door de Raad van State terzijde geschoven. Ook als het gaat om bijvoorbeeld taalanalyses wordt er door de Raad van State vaak meer waarde gehecht aan de bevindingen van het aan de IND gelieerde Bureau Land en Taal dan aan de bevindingen van onafhankelijke deskundigen.”

Nationalistisch kulverhaal

Met het Doorbraak-spreekuur De Fabel van de illegaal hebben we meerdere keren meegemaakt dat het Bureau Medische Advisering (BMA) van de IND, zonder de persoon in kwestie te zien en tegen advisering van de behandelende artsen in, stelde dat zieke vluchtelingen en migranten zonder papieren wel degelijk zouden kunnen reizen, medische hulp zouden kunnen krijgen in het land van herkomst, en dus uitgezet zouden mogen worden. Dat de IND regelmatig beslissingen neemt die later alsnog “fout” blijken te zijn, volgens de eigen regels, blijkt ook uit het feit dat van de vierhonderd vluchtelingen van het Wij Zijn Hier-collectief zo’n negentig mensen inmiddels alsnog een verblijfsvergunning hebben gekregen.

LHBT mensen worden maar al te vaak instrumenteel ingezet door rechtse politici om het nationalistische kulverhaal weer van stal te halen dat Nederland zo’n “tolerant” land is, een zogenaamde baken van licht voor homo-emancipatie. Die propaganda verhoudt zich slecht met het uitzetten van LHBT vluchtelingen door de Nederlandse staat, vluchtelingen die in hun land van herkomst kans lopen om in elkaar te worden geslagen, te worden opgesloten, verkracht of vermoord. Politici die echt iets willen doen tegen de onderdrukking van LHBT mensen zouden niet alleen symbolisch hand in hand moeten lopen als er in Nederland twee homoseksuele mannen in elkaar worden geslagen, maar zich ook moeten verzetten tegen de deportatie van vluchtelingen die volgens de IND “niet gay genoeg” zouden zijn. Iedere LHBT-er die noodgedwongen elders “in de kast” moet blijven leven, is het bewijs ervan dat Nederland te weinig bescherming biedt tegen geweld tegen homo’s en transmensen.

Wie de petitie wil tekenen, kan dat hier doen, voor 26 juni.

Mariët van Bommel

* Een verwijzing naar mensen die zichzelf niet kunnen vinden in het binaire man/vrouw-zijn.