Game “Herald” biedt perspectief van onderop over kolonialisme

Standbeelden, straatnamen, bioscoopfilms, tentoonstellingen, gebazel over de VOC-mentaliteit. Allemaal manieren waarop de heersende visie op de Nederlandse koloniale geschiedenis door onze strot wordt geduwd. Een narratief dat met veel bombarie de pracht en praal viert die de veroverde rijkdom Nederland heeft gebracht. Een narratief dat moordenaars, onderdrukkers en genocideplegers tot helden maakt. Een narratief waarin de verhalen van de slachtoffers van deze rooftochten en overheersing worden doodgezwegen. En waarin de echte helden, namelijk zij die tegen de koloniale overheersing in opstand kwamen, worden weggezet als oproerkraaiers of zelfs terroristen. Het voelt dan ook als een verademing om in aanraking te komen met een game als “Herald”.

“Herald” vertelt een verhaal over een fictieve koloniale supermacht in de negentiende eeuw, het Protectoraat, en kent veel raakvlakken met het reële verleden. Het perspectief van de game nodigt uit tot een kritische benadering van onze geschiedenis. “Herald” is geproduceerd door de Nederlandse game-ontwikkelaar Wispfire uit Utrecht. Het is dan ook geen toeval dat het verhaal mede is geïnspireerd door de koloniale geschiedenis van de roofstaat aan de Noordzee.

Hiërarchie

In de game speel je Devan Rensburg, een zoon van een vader uit het Protectoraat en een moeder uit de koloniën. In de rol van deze persoon ga je aan de slag op het schip HLV Herald, dat vanuit Europa naar de koloniën van het Protectoraat in Azië gaat. Het spel begin je in gevangenschap. Je bent gevangen genomen, maar het is niet duidelijk door wie en waarom. Je lijkt opgesloten te zitten in een paleis en wordt ondervraagd door een vrouwelijke vorst uit India, zoals het er uitziet. Je wisselt af tussen flashbacks en de verdere ondervraging, wat je al spelend doorloopt.

De flashbacks spelen zich af op de HLV Herald. Daar ervaar je het leven als een steward op een koopvaardijschip. Je voert diverse taken uit op bevel van de kapitein en anderen. Al snel krijg je te maken met de interne dynamiek, conflicten en intriges op het schip. De game weet op een treffende manier de persoonlijke verhalen te verweven met de bredere context van de tijdsgeest waarin het spel plaatsvindt. Zo wordt de interne hiërarchie van het schip sterk bepaald door klasse en ras, zoals je vanuit het perspectief van Devan zult ervaren. Maar ook de tweederangs rol van vrouwen in de samenleving van toen wordt op allerlei manieren duidelijk gemaakt.

Racisme

Het spel is sfeervol gemaakt. De mooie beelden en muziek zorgen ervoor dat je ook echt het verhaal wordt ingetrokken. De manier waarop “Herald” is opgezet, zorgt ervoor dat je nieuwsgierig raakt naar hoe het verhaal zich ontwikkelt. Een van de interessante onderdelen is dat je verschillende keuzes kunt maken in het spel. Je kunt ervoor kiezen om samen met de rest van de bemanning op te trekken, of juist de hielen van je meerderen te likken. Dat zorgt soms voor hilariteit en geeft je ook het gevoel dat je niet een lineair verhaal volgt, maar daar zelf ook invloed op uit kunt oefenen. Al lijkt die invloed de grote lijnen van het verhaal niet te beïnvloeden en enkel effect te hebben op de diverse subplots die in het spel zijn verweven.

Boeiend aan “Herald” zijn de interacties die je hebt met de andere personages in het spel. Meteen al word je blootgesteld aan het racisme en de pompeuze arrogante houding van de officieren op het schip. Langzaamaan wordt duidelijk dat de pracht en praal op het schip en de rijkdom van het Protectoraat is verkregen over de ruggen van de inwoners van de gekoloniseerde gebieden. Via een subplot wordt een tragisch verhaal verteld over een tot slaaf gemaakte. Je komt te weten dat er in de kolonie waar je naar toe vaart, sprake is van een opstand.

Breuklijn

Met dit verhaal weet “Herald” zich te onderscheiden in een gaming industrie waar dit soort pijnlijke onderdelen van onze geschiedenis worden vergeten, weggelaten en genegeerd. Er zijn helaas genoeg games die zich afspelen in de periode van koloniale strooptochten, waarin je zelf aan de leiding staat van een natie die zich aan de verschrikkelijkste misdaden schuldig maakt. Slavernij wordt daarin met een voetnoot benoemd of zodanig geabstraheerd dat het van de dagelijkse realiteit van de tot slaaf gemaakten wordt losgemaakt.

In veel games mag je zelf de rol aannemen van een leidinggevend of hoogstaand figuur, zoals bijvoorbeeld de leider van een bepaalde staat. Het perspectief van “Herald” is juist van onderop, maar speelt zich tegelijk ook af op de breuklijn van kolonisator en gekoloniseerde. De speler kan zich bij het maken van bepaalde keuzes identificeren met personen uit dezelfde klasse. Je kunt er echter ook voor kiezen om je te vereenzelvigen met de hogere heren op het schip. Welke keuzes je daarin maakt, bepaalt hoe andere personen in het spel naar jou kijken.

“Herald” weet een ander perspectief te bieden over een belangrijk en onderbelicht thema. Wispfire weet dat op een boeiende en meeslepende manier te brengen. De game-ontwikkelaar verdient een compliment voor de aandacht die men creëert voor dit thema en voor de manier waarop dat wordt uitgevoerd. De game is via verschillende kanalen beschikbaar en bestaat in totaal uit vier hoofdstukken waar er nu twee van zijn uitgebracht. De andere twee hoofdstukken zijn nog in ontwikkeling. Daar is wel een pre-order voor beschikbaar. De eerste twee hoofdstukken waren veelbelovend. Ik ben benieuwd naar de andere twee.

Ilija Andrić