Onderzoekers Gronings bijstandsexperiment huiverig voor kritisch geluid van baanlozen

Activisten van DwangArbeid Nee Groningen (DANG) hebben afgelopen week geflyerd bij de eerste promotiebijeenkomsten van het experiment Bijstand op Maat. Onze collega-baanlozen namen de flyers (pdf) grif aan, en meerdere bijstandsgerechtigden confronteerden de bobo’s van de gemeente en universiteit met pittige vragen over de verplichtingen van het bijstandsregime. De bijeenkomsten vonden op diverse locaties plaats. Tijdens en na een van de bijeenkomsten reageerde de leiding wat pissig over “het pamflet” en was daar een dame die een van onze activisten zowat probeerde dood te kijken. Na een andere bijeenkomst kon echter een flinke lading flyers voor verdere distributie worden achtergelaten. Zo toonden medewerkers van die locatie hun sympathie. Een onderzoeker van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) maande een van onze activisten voorafgaand aan een van de bijeenkomsten tot twee maal toe om het publiek niet “tegen te houden”. Van de objectiviteit van deze wetenschapper valt dus niet zoveel te verwachten.

Op de Facebook-pagina van DANG schreven deelnemers aan de bijeenkomsten: “Het werd pas echt leuk toen er kritische vragen werden gesteld. Bijvoorbeeld: krijgen de deelnemers ook betaald? Immers, de begeleiders verdienen eraan, de RUG-medewerkers worden betaald, maar de deelnemers steken er ook de tijd en energie in. Nee, de mensen waar het volgens de wethouder om gaat, worden niet betaald. Ook blijven alle participatieverplichtingen geldig, wet is wet.”

“Na wat algemene en vage info (‘het gaat helemaal om u en zoals u dat wilt en wenst, de vraag is: wat heeft u nodig’, en zulks fraais) mocht een wat oudere man vertellen hoe hij door de gemeente van achter zijn 55″ televisie plus andere verslaving was weggeplukt om datgene te doen waar sowieso zijn hart al lag: het helpen van buren bij klussen. Van junkie naar stichting, zo werkte het ook nog eens een keer. De gemeente had hem voorzien van een karretje, een prachtige onverslijtbare ‘echte jongensbroek’ met oplichtende naden die voor design niet onderdeden. De man glunderde en verdedigde de gemeente alsof het zijn eigen stichting was. ‘Er waren nog participatiebanen te vergeven bij deze stichting’, sloot de gemeente af”, voor een zaal vol mensen die meenden vanwege hun gemiddelde opleidingsniveau gevrijwaard te zijn van het eventueel moeten gaan werken in ‘participatiebanen’.”

“Na zoveel werving voor ‘maak van burenhulp een participatiebaan!’ droeg iemand uit het publiek het voorbeeld aan van iemand die nog maar juist zijn uitkering was kwijtgeraakt, omdat hij graag zijn buurtjes hielp met allerhande zaken en dat niet had gemeld (inlichtingenplicht), en soms zelfs wel eens als tegenprestatie een kratje pils kreeg zonder dat te melden! Het deel van de zaal dat fan leek van de BoM-beweging leek te verstarren van schrik. Nog nooit daarvan gehoord, leek wel! En boos! Welke agenda werd daar nou weer naar voren gebracht!?” Boos, omdat hun agenda niet soepel en zonder tegenspraak doorgedrukt kon worden.

“Pas nadat een andere bezoeker daarop aandrong, gaf de organisatie toe dat alle bestaande verplichtingen (zoals ook de inlichtingenplicht en de ‘op geld waardeerbare arbeid’ = boete en einde uitkering) gewoon van kracht bleven, ook binnen deze onderzoeksgroep.”

Na afloop van de bijeenkomsten spraken we steeds na met bijstandsgerechtigden. Het blijkt dat de weerstand tegen het experiment groeiende is. Die weerstand zal zeker ook toenemen na het lezen van het vragenformulier (pdf) van de universiteit dat de baanlozen mee naar huis kregen. Pas na het invullen van die vragenlijst doe je officieel mee aan het experiment.

De gemeente en de wetenschappers zijn ontzettend afhankelijk van de (gratis) medewerking van mensen van onderop om dit experiment echt van de grond te krijgen. Ze zijn afhankelijk van ons, van bijstandsgerechtigden en baanlozen. Samen weigeren om mee te doen vormt een probleem voor de voortgang van dit soort projecten. Laat die bobo´s maar een beetje bang zijn en laten we hun problemen vergroten. Waar we op zitten te wachten, zijn hogere uitkeringen en afschaffing van het repressieve regime, en niet op experimenten die zijn gericht op het ontwikkelen van een nieuw regime, bedoeld om ons nog effectiever op te jagen richting slecht- en onbetaald werk.

Komende week vinden de laatste promotiebijeenkomsten plaats. Tot dan(G)!

DANG

---

Hieronder de tekst van onze flyers. Klik hier voor een pdf-versie die je zelf kan printen en uitdelen.

“Bijstand op Maat: u krijgt de ruimte!”
Welke ruimte?…

Je bent uitgenodigd om mee te doen met het experiment “Bijstand op Maat”. Misschien twijfel je nog over deelname en heb je veel vraagtekens bij het onderzoek. Om je een eindje op weg te helpen hebben wij een paar vragen op een rijtje gezet.

Ik mag zelf bepalen of ik mee wil doen aan dit experiment en onderzoek. Kan ik ervan op aan dat het ook vrijwillig blijft, en niet net als het Kansen in Kaart-project later toch verplicht wordt gemaakt?

Welke participatiewetsverplichtingen heb ik tijdens deelname aan dit experiment? Kan ik een strafkorting krijgen tijdens het experiment? Kan ik gaan samenwonen met wie ik wil tijdens het onderzoek, of wordt de kostendelersnorm ook tijdens dit experiment toegepast? Kan ik tijdens dit experiment ongestraft aan structurele burenhulp doen? Of is alles wat ik doe of krijg ook tijdens dit onderzoek op geld waardeerbaar?

Kan ik tijdens dit experiment een opleiding of cursus volgen en hoe hoog is mijn persoonlijk budget daarvoor?

Wordt van mij eventueel verwacht dat ik zonder volwaardige werknemersrechten ga werken in een onbetaalde participatiebaan? Wordt van mij eventueel verwacht dat ik zonder volwaardig arbeidscontract (en opbouw van pensioenrechten) ‘flexibel’ ga werken via Flextensie? Wordt van mij eventueel verwacht dat ik zonder loon en andere arbeidsrechten ‘vrijwilligerswerk’ moet gaan doen op plaatsen waar banen zijn wegbezuinigd?

Hoe vaak moet ik verplicht contact hebben met de groepsbegeleiders (ervaringsdeskundigen)? Als ik de begeleiding niet leuk vind, kan ik dan zelf op zoek naar een andere begeleider?

Ik kan stoppen met deelname aan Bijstand op Maat als en wanneer ik dat wil. Als ik dat doe, moet ik dan toch nog verplicht vragenlijsten invullen? Welke consequenties zijn er nog meer, als ik niet meer mee wil doen aan het experiment?

Welke afdeling van de Rijksuniversiteit Groningen voert het onderzoek uit? Wie zijn de wetenschappers achter dit experiment?

Als ik besluit om aan het experiment mee te doen, en dat zal hard werken zijn, kan ik dan net als de medewerkers van de gemeente en de universiteit loon en een volwaardig arbeidscontract krijgen?

WIE WIJ ZIJN?
Wij zijn DwangArbeid Nee Groningen (DANG), een actiegroep voor en door uitkeringsgerechtigden en sympathisanten. We volgen en analyseren het uitkeringsbeleid zeer kritisch. We strijden voor afschaffing van de Participatiewet en het bijstandsregime. We nodigen je uit contact met ons op te nemen en jouw ervaringen met “Bijstand op Maat” met ons te delen. Je kunt ook bij ons terecht voor een goed gesprek over jouw overige ervaringen met het uitkeringsbeleid. Je bent van harte welkom op onze inloopochtend:

Elke woensdagochtend van 10:00 tot 12.:00 uur
De Rosa (door de brandgang, linksaf, naar boven)
Folkingedwarsstraat 16a , 9711 JJ Groningen

Ook kun je contact met ons op te nemen via:
E-mail: dwangarbeidneegroningen@gmail.com
Telefoon: 06 57335239
Website: dwangarbeidneegroningen.wordpress.com
Facebook: Dwangarbeid Nee Groningen
Twitter: @DANGrunn