Het verdriet dat Zwarte Piet aandoet
Vanaf mijn vijfde werd ik dikwijls gekscherend vergeleken met Zwarte Piet. Ik had er geen erg in. Want, zo denk je dan, dat is toch een supergozer? Ik merkte wel dat mijn medebasisscholieren Zwarte Piet steeds vaker op een wijze uitspraken die iedereen deed schateren. Kijk Zwarte Piet! Ben je familie van Zwarte Piet? De halve klas lachte. Ook hierdoor werd ik mij bewust van het feit dat ik als anders werd gezien. Ik hield een nare bijsmaak over aan Zwarte Piet, maar ik wist nooit waarom. In mijn tienerjaren hoorde ik op de radio Zwarte Piet figureren met een heel trage en gekkige Surinaamse stem. Ik vond dit maar raar en snapte niet waarom iedereen tijdens de Sinterklaastijd op deze manier tot mij sprak. Toen ik twintig was, legde een collega een pepernoot op mijn bureau. Een volwassen man. Mijn leidinggevende, bleek achteraf. Ik kwam terug van de pauze en vroeg netjes wie de noot op mijn bureau had gelegd. Ik hoorde gegiechel. Een vrouwelijke collega mompelde zachtjes: “Misschien moet je hem uitdelen!” Teleurgesteld gooide ik de pepernoot in de prullenbak. Jaren later werkte ik in een kledingwinkel. Ondanks mijn nare ervaringen bleef ik erin geloven dat het goede in de mens sterker is. Een collega haalde hangpietjes uit de Sinterklaasdoos en hing ze op aan het plafond. Een bezoeker kwam binnen en zei: “Hee, daar hangt je overgrootopa! Hahaha….” Zijn kinderen waren erbij en lachten vrolijk mee. Te jong om te begrijpen wat meneer echt bedoelde. Ik kon het hen niet kwalijk nemen, maar de man wel. Het is toch een onschuldig kinderfeestje? Hetzelfde jaar zat mijn halfbloed dochtertje op mijn rug met de Sinterklaasintocht in Eindhoven. Een Piet gaf mijn dochter pepernootjes en lachte met een grimas. “Hee, papa is ook Zwarte Piet, he?” Woedend was ik. Reageren kon ik niet. Ik was verlamd van de boosheid en ik wilde mijn half Nederlandse dochtertje het goede voorbeeld tonen. Toen Quinsy Gario zijn kritiek uitte, de donkere jongens van Nederlands elftal werden beschimpt en Sylvana Simons werd bedreigd, was voor mij de maat vol. Maar nu kan ik eindelijk met plezier uitkijken naar een Sinterklaasintocht in Rotterdam. Met roetveegpietjes. Ik ben hierdoor zeer ontroerd. Ik hoop dat deze voorbeelden de mensen die Zwarte Piet willen handhaven tenminste op de hoogte brengt. Ik wil niemand overtuigen. Als men het maar aanhoort! Het verdriet van Zwarte Piet is voor mij vanaf nu het plezier van Zwarte Piet!
In Het verdriet van Zwarte Piet (RTVRijnmond)