De priemende witte wijsvinger van historicus Emmer
De oppervlakkige lezer zal snel ingepakt worden door de vlotte stijl van schrijven en de ogenschijnlijk zeer aannemelijke presentatie van argumenten. Hierin schuilt wat mij betreft het verraderlijke, het geniepige. Een voorbeeld: “Zo hoor je niet vaak dat de afschaffing van de slavernij in India de armoede onder de laagste kasten waarschijnlijk heeft vergroot, omdat armlastige ouders hun hongerige kinderen niet langer als slaven konden verkopen om zo hun leven te redden.” (Het zwart-witdenken voorbij, pp.61-62). Wat wil Emmer ons hier nou vertellen? Zouden we door de instandhouding van slavernij meer kinderen van de hongerdood hebben kunnen redden? Zorgde slavernij voor meer welvaart voor de tot slaaf gemaakten? De oppervlakkige lezer weet het wel: slavernij viel best wel mee. En zo zijn er talloze voorbeelden te geven waarbij Emmer de gevolgen van slavernij minimaliseert, en ook de afschaffing van slavernij problematiseert door te wijzen op de nadelige gevolgen daarvan voor de voormalige tot slaaf gemaakten. Ik vraag me af welk moreel kompas je in deze richting stuurt. Dit heeft naar mijn smaak niets van doen met objectieve weergave van feiten, maar de feiten gebruiken voor je eigen politieke agenda.
André Kaïjim in De priemende witte wijsvinger van historicus Emmer (Republiekallochtonië)