Noisejob: Hosni Mubarak kijkt heel angstig naar de richting van de wind

Naast de zaal van het Amerikaanse parlement bevindt zich het indrukwekkende kantoor van een uniek meteorologisch instituut. Dat instituut beschikt over uiterst professionele apparatuur en een team van bekwame deskundigen met een grondige kennis van zaken over weer en wind overal ter wereld. Het bijzondere instrumentarium van dit instituut wijkt af van dat van andere weersinstituten. De apparatuur is namelijk uitgerust met een speciale supersonische lens die is voorzien van een dollarteken. Elke ochtend stellen de meteorologen een uitgebreide rapportage op, vol codes met pijlen die aangeven in welke richting de wind die dag gaat waaien. De codes bevatten gevoelige informatie over de te verwachten wind. Niet alleen de richting en de kracht van de wind is van belang, maar ook en vooral de aard ervan. Gaat het bijvoorbeeld om een voor de economie gunstige meewind, of betreft het een krachtige tegenwind die van onderop de machtsverhoudingen omver komt blazen? Afhankelijk van de soort wind besluiten de Amerikaanse machthebbers of de dollar gaat meewaaien. Valt er geld te verdienen met de wind? Dan vliegen de dollarbiljetten razendsnel op om zich mee te laten voeren naar het voordeligste investeringsklimaat. Dreigt de wind een storm aan verliezen te veroorzaken? Dan blijven de bankbiljetten keurig in stapeltjes van 100 naast elkaar in de koffertjes van de zakenmannen liggen.

Twee weken geleden werd de Egyptische president Hosni Mubarak getroffen door krachtige tegenwinden. Hij kreeg de wind van voren. Hij werd steeds zenuwachtiger over de richting van de pijlen van het meterologisch instituut, die elk uur op CNN werden aangekondigd. Een paar dagen later werd hij door de zware tegenwind bijna weggeblazen, maar daarna lijken de pijlen langzaam maar zeker te zijn omgedraaid in een voor de president gunstiger richting. Hij had God inmiddels op zijn blote knietjes gesmeekt om de tegenwind om te toveren tot een fris en voorspoedig lentebriesje. Maar met God weet je nooit uit welke hoek de wind waait. Zo de wind waait, waait zijn jasje. Na de weersverwachting die God hem had toegefluisterd, had hij voor de zekerheid ook nog maar even op hoog niveau overleg gehad met andere Noord-Afrikaanse presidenten die door weer en wind aan de macht waren gebleven. Maar voor de Tunesische regeringsleider bleek het al te laat, want zijn wind had te hoog van de toren geblazen en daardoor was hij het land uitgewaaid. Mubarak vroeg de andere presidenten of ze de wind ook van voren hadden gekregen. “Jazeker”, verklaarden ze. “Maar wat wil het volk dan? We kunnen toch niet van de wind leven?“

Maar het merendeel van de Egyptenaren moest al jaren van de wind leven, de wind die hen nog geen droog brood had opgeleverd, maar hun president ondertussen wel rijkelijk had beloond. Met hand en tand probeerden ze hem die wind uit de zeilen te nemen. Ze wakkerden hun eigen tegenwind zozeer aan tot een ruige storm van onderop dat het de Amerikaanse machthebbers beter uitkwam om even een humaan imago uit te dragen en net te doen alsof die wind van het rebelse Egyptische volk de richting aangaf waarheen ook de dollars zouden opvliegen. Maar de volgende dag gaf de supersonische lens van het meteorologisch instituut alweer nieuwe pijlen aan die de dollars plotseling weer van koers deden veranderen. De wind waait nu de ene dag richting Mubarak en de andere dag richting vrede en rechtvaardigheid.

Ik hoop dat de Egyptenaren niet met de wind meewaaien en de ene alleenheerser niet vervangen door de andere dictator. Ze moeten ook voorkomen dat een moslimfundamentalist de wind meekrijgt en de macht grijpt. Want onder zo’n bewind dreigt de wind van bovenaf elk briesje van onderop mee te zuigen in een verwoestende tornado vol geweld en onderdrukking.

Lili Irani