Verklaring Joke Kaviaar over haar aanstaande gevangenschap

Vandaag, 8 januari 2019, precies zes jaar na het proces tegen mij wegens opruiing op 8 januari 2013, heeft de Hoge Raad besloten: voor het schrijven van twee artikelen en voor een actie in de raadszaal van de gemeente Zeist tegen de gezinsgevangenis op Kamp Zeist, stuurt men mij in totaal twee-en-halve maand het gevang in. Schrik ik daarvan? Nee. Dit begon zeven jaar geleden al met een inval, huiszoeking, drie dagen in volledige beperkingen in een politiecel bij de Nationale Recherche en het offline halen van mijn website: wegens “opruiing”. De teksten waar het toen over ging, staan nog altijd op mijn website. Twee ervan zijn verboden: “Rara, wiens rechtsorde is het?” en “Waar blijft de Hollandse opstand”. Justitie vindt het blijkbaar de moeite niet daar wat aan te doen, weet natuurlijk ook dat dit zinloos is omdat ze elders op internet verder zijn verspreid, maar vindt het wel nodig om me er vele jaren later nog voor op te sluiten. Dreiging, controle en repressie zijn sowieso nadien niet aflatend geweest. Door uiteindelijk lafhartig een voorwaardelijke straf op te leggen wegens die “opruiing”, hoopte men dat ik me zou inhouden. Maar proeftijd is net als de wet: irrelevant als er kinderen worden opgesloten en gedeporteerd. Denkt de Neederlandse staat nu werkelijk door mij op te sluiten me van gedachten te doen veranderen? Lachwekkend! Want terwijl ze van mij hopen even af te zijn, zal de deportatiemachine doorgaan, blijven mensen verdrinken in de Middellandse Zee, worden meer muren en hekken gebouwd, en zullen mensen die zich ertegen verzetten ook weer doelwit zijn van repressie, migranten en vluchtelingen voorop. Dus nee, ze zijn niet van me af. Ik schrijf, maakt niet uit waar, om hen aan te klagen en als verantwoordelijk voor de dood van velen aan te wijzen, in de hoop anderen wakker te schudden. In de hoop dat meer mensen in actie komen, op wat voor manier dan ook. Indien men mijn woorden met hun wetten aanmerkt als “opruiing”, dan voelt de staat zich er kennelijk door bedreigd. Goed dan. Elk woord een vonk! Ik ben nog lang niet klaar. Die staat met zijn grenzen is niets anders waard dan het omverwerpen ervan. Het is tijd om verzet te mobiliseren. En snel ook. Omwille van de vrijheid om te leven, niet alleen te overleven.

Joke Kaviaar in Grenzen en gevangenissen: rijp voor de sloop (Jokekaviaar)