De corona-epidemie en ‘ons’ systeem
Gariel Leung, professor in de publieke gezondheidszorg in Hongkong, schat dat 60 procent van de wereldbevolking dit kan overkomen, als we het virus niet weten te stuiten. Zestig procent van 7,7 miljard mensen, dat zijn 4.620.000.000 mensen, als mijn onbeholpen rekenwerk klopt. En hoe is de relatieve sterfte bij corona? Vermoedens lopen uiteen: 2 tot 5 procent volgens de WHO, zo schrijft de BBC. “Het is vermoedelijk rond of iets onder de 1 procent”, schrijft de Guardian. Laat ik maar, om niet van paniekzaaierij beschuldigd te worden, dat lagere cijfer aanhouden: 1 procent van de met corona besmette mensen gaat dood. Een procent van 4.620.000.000 mensen is 46.200.000 mensen. Een dikke 46 miljoen mensen dus. (…) Wie aldus met griep schermt om daarmee te zeggen “het valt wel mee met die corona”, strooit mensen zand in de ogen, bewust of onbewust. Wie dat doet, miskent bovendien ook het immense leed dat de epidemie nu al aanricht. Niet alleen de doden, ook het veel grotere aantal mensen dat ernstig ziek wordt, de zorgen van alle mensen om die mensen heen. Wie ernstig ziek wordt, belandt op de intensive care – als die beschikbaar is. Wie minder ernstig ziek is, kan beter niet naar het werk gaan, maar krijg je dan betaald? Scholen gaan dicht, en wat moeten de ouders dan aanvangen met de kinderen, terwijl ze naar hun werk moeten? Krijgen ze dan kinderopvang vergoed? Wie bang is om besmet te zijn, kan zich beter ziek melden – maar doen mensen dat wel als ze hun ziektedagen niet vergoed krijgen? Wat zich voltrekt, is niet slechts een gezondheidsprobleem, het is een sociale ramp die nu al miljoenen mensen raakt. Rijke mensen kunnen zich een uitweg uit dit soort problemen betalen. Voor arme mensen gaat dat een stuk moeilijker. Dat dit leed – medisch en sociaal – tot voor tien dagen nog voornamelijk ver weg was, maakt die miskenning ervan door naar de griep te wijzen bepaald niet sympathieker. Dat er andere, nog veel ernstiger problemen op de wereld zijn die ook aandacht vragen, verandert aan dit wrange feit helemaal niets. Geen vluchteling wordt gered door te wijzen op het verschil in aandacht dat beide problemen, corona enerzijds en vluchtelingen anderzijds, krijgen. Solidariteit met vluchtelingen kan uitstekend zonder de aandacht voor corona als overdreven weg te wuiven. Idem dito met honger en oorlog, ook zaken waar veel naar wordt verwezen in dit verband. Net als honger, oorlog en het laten creperen van vluchtelingen is corona trouwens een systeemprobleem: door bezuinigingen geteisterde gezondheidszorg, door autoritair bestuur gesaboteerde tijdige informatieverstrekking, het heeft corona nodeloos veel ruimte gegeven, en doet dat nog steeds. Waarom die problemen onderling tegen elkaar afzetten, als concurrerende aandachtstrekkers, in plaats van ze allemaal aan te pakken en te benaderen als symptomen van aanklachten tegen het systeem dat al deze problemen over ons uitstort?
Peter Storm in NADH-2020: het Niks-Aan-De-Hand-virus (Peterstormt.nl)
Heeft het sterftecijfer ook te maken met armoede? Dat mensen die matig of slecht gevoed zijn, na besmetting veel eerder overlijden? Zeker als je al langere tijd min of meer ondervoed bent?
@Amina:
Algemene gezondheid heeft vast invloed. Ik heb wel begrepen dat er bijvoorbeeld een verband is tussen eerdere blootstelling aan luchtvervuiling en hogere sterfte door covid19. Dus dat is ook een kwestie van ecologische rechtvaardigheid: de mensen die al bovengemiddeld schade ondervinden van uitstoot zijn in de regel armer, en lopen daardoor ook meer risico tijdens deze uitbraak.