Inkeer doet pijn

De afgelopen week is de roep om een koerswijziging in het coronabeleid luider geworden. Veel mensen willen begrijpen waarom Nederland nog steeds koerst op gecontroleerde verspreiding (“mitigation”), terwijl de meeste andere landen nu mikken op “containment”, het zoveel mogelijk stoppen van het virus. Waarom blijft Nederland achter? Met het Nederlandse beleid kijken we aan tegen jarenlange op-en-neer maatregelen die ingrijpen in het dagelijks leven en de economie zuurstof ontnemen. Landen die snel containment oppikten, of het altijd al deden, kennen een veel lagere sterfte en kunnen nu voorzichtig maar gestaag weer het dagelijkse leven oppikken, tot zelfs het nachtleven aan toe. Iets wat tot minstens einde 2020 in Nederland ondenkbaar zal blijven. Toch houdt het kabinet strak koers. Het is niet dat containment nu onmogelijk is geworden, want het kabinet houdt zelf expliciet die optie open. Het kan dus wel, maar het gebeurt niet. Er is geen werving voor contactonderzoekers, er wordt bijna niet getest en toch wordt er nu snel versoepeld. Daarmee is de overheid meer gecommitteerd dan ooit aan mitigation. Als dat zo uniek en onverstandig is, waarom dan?

Michael Blok en Jaap Stronks in Inkeer doet pijn (Joop.bnnvara.nl)