Indrukwekkende vluchtelingendemonstratie in Amsterdam: “No one is illegal, power to the people!” (beeldverslag)
Gistermiddag deden in Amsterdam zo’n 250 mensen, onder wie een flink aantal vluchtelingen, mee aan de demonstratie voor een menswaardig vluchtelingenbeleid van het Platform Stop Racisme. Na een manifestatie met sprekers op de Dam voerde de tocht naar het Amsterdamse stadhuis. De actie had een bijzonder levendig en strijdbaar karakter, wat mede te danken was aan de inzet en opvallende zichtbaarheid van LHBT-vluchtelingen, ondersteund door LGBT Asylum Support.
De demonstratie ging vergezeld van een viertal eisen: 1. “menswaardige opvang voor iedereen”, 2. “veilige overtocht voor mensen op de vlucht”, 3. “legalisatie nu” en 4. “stop met mensen op de vlucht te jagen”. Het programma met sprekers op de Dam werd gedragen door mensen met een vluchtelingachtergrond. Hun inbreng was niet alleen groot, maar ook krachtig en scherp. In hun toespraken veegden ze de vloer aan met het schandalige beleid tegen vluchtelingen, zoals dat niet alleen in en buiten het aanmeldcentrum in Ter Apel wordt uitgevoerd, maar ook in de kantoren van de IND en de DTV, in de gevangenissen, in de azc’s, door de politie, en door alle andere instituties die handlangers zijn van de Nederlandse staat.
Overduidelijk werd weer eens dat de politiek van migratiebeheersing duizenden doden tot gevolg heeft en gepaard gaat met onnoemelijk veel pijn, vernedering en dehumanisering, aan de Europese buitengrenzen en in Nederland zelf. “De IND zei dat ik geen queer ben, omdat ik me niet als een queer kleed. Maar ik bepaal zelf wel hoe ik me kleed”, vertelde een van de LHBT-vluchtelingen op felle toon. Alle vluchtelingen die op het podium het woord voerden, toonden zich bijzonder moedig door zich in het openbaar uit te spreken tegen het beleid van afwijzen, illegaal maken, opsluiten en uitzetten. En uit hun verhalen bleek hoeveel doorzettingsvermogen, bestaansonzekerheid en verdriet het had gekost om te vluchten uit landen van herkomst, asiel aan te vragen in Nederland, tussen wal en schip te vallen en een pure overlevingsstrijd te moeten voeren. Dat geldt ook voor de twee Angolese zussen Gloria en Maura, die nog steeds in Ter Apel verblijven en na 10 jaar dreigen te worden uitgezet. Gloria maakt gebruik van een rolstoel en had de lange reis van Ter Apel naar Amsterdam met het openbaar vervoer moeten afleggen, wat in een rolstoel nogal een hachelijke onderneming is. Ze vroeg op het podium aan iedereen om de petitie te ondertekenen die moet gaan voorkomen dat zij en haar zus naar Angola worden gedeporteerd.
Tijdens de manifestatie en de daaropvolgende demonstratie door het centrum van de stad werden er onophoudelijk leuzen geroepen, zoals: “Say it loud, say it clear, refugees are welcome here”, en ook een aantal variaties daarop, zoals: “Say it loud, say it clear, veiligelanders are welcome here” en “Say it loud, say it clear, human beings are welcome here”. Die twee variaties werden geroepen om aan te geven dat de actie zich keerde tegen elke vorm van selectiepolitiek die altijd al de kern heeft gevormd van het beleid van migratiebeheersing. Ook werd de leus nog aangepast voor het ondersteunen van de Angolese zussen: “Say it loud, say it clear, Gloria and Maura are welcome here”.
“Bloed aan Rutte’s handen”
Verder waren er leuzen die wat minder vaak zijn te horen bij demonstraties, zoals: “”No one is illegal, power to the people”, “Geen cis, geen trans, geen mens is illegaal” (een variatie op “Geen man, geen vrouw, geen mens is illegaal”, wat uiteraard ook werd geroepen) en “Refugees are welcome here, racists get out of here”. Ook klonken er gouwe ouwe als “”No borders, no nations, stop deportations”, “Hoe laat is het? Solidariteit!”, “Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme” en “O la la, o lé lé, solidarité avec les sans papiers”, afgewisseld door een nieuwkomer als “So, so, so… solidariteit met de vluchtelingenstrijd”. Tot slot klonk ook nog “Bloed aan Rutte’s handen, Ter Apel is een schande”, “Vecht vecht vecht, opvang is een recht” en “Een twee drie vier, we willen geen racisten hier, vijf zes zeven acht, gooi racisten in de gracht”.
Aan het eind van de demonstratie werden er bij het Amsterdamse stadhuis nog wat afsluitende toespraken gehouden. Al met al ging het om een indrukwekkende actie die smaakt naar meer, naar meer strijd van nog meer mensen tegen de verschrikkelijke politiek van migratiebeheersing.
Harry Westerink
