“Structureel blootgesteld worden aan het standbeeld van Coen is kwetsend en werkt traumatiserend”

Voorafgaand aan en tijdens de Hoornse raadsvergadering van gisteravond mocht Enseline, nazaat van slachtoffers van de genocidepleger Jan Pieterszoon Coen, niet inspreken en niet haar mening geven over de toekomst van het standbeeld van Coen op het plein De Roode Steen in Hoorn. Uit protest plakte ze tijdens de vergadering haar mond dicht met tape. Uit solidariteit met haar sprak Marisella de Cuba, medeoprichter van We Promise en lid van de Werkgroep Slavernijverleden Hoorn, niet haar eigen speech uit. Beiden gebruikten de spreektijd van De Cuba om uit protest drie minuten stil te zijn, staand tegenover de Hoornse gemeenteraadsleden. Hieronder publiceren we de niet uitgesproken speech van De Cuba.

Alles over deze inspraak-ronde in Hoorn
– Activisten tegen standbeeld van genocidepleger Coen laten zich niet doodzwijgen door gemeente Hoorn
– “Het standbeeld van Coen is een gezuiverde en selectieve versie van de geschiedenis, gebaseerd op giftige nostalgie en melancholie”
– “Structureel blootgesteld worden aan het standbeeld van Coen is kwetsend en werkt traumatiserend”
– “Waarom wegen de stemmen van mensen die geen last hebben van het koloniale verleden het zwaarst?”
– “Verheerlijken van Coen? Gewoon niet doen!”
– Docent maatschappijleer bejubelt koloniaal verleden van Hoorn

Ik sta hier vandaag als medeoprichter van stichting We Promise en als lid van de Werkgroep Slavernijverleden Hoorn om het standbeeld van JP Coen onder de aandacht te brengen. Afgelopen 17 januari hadden wij een townhall meeting georganiseerd waar u allen voor uitgenodigd was. Helaas waren velen van u afwezig. Inclusief de burgemeester. Tijdens de bijeenkomst hebben we gesproken over JP Coen en de kwetsende impact die zijn standbeeld heeft op velen.

Laten we eerlijk zijn, JP Coen was een genocidepleger, een koloniaal erfgoed dat verbonden is met gruwelijke daden. Het is dan ook onbegrijpelijk dat hij vereerd wordt met een standbeeld midden op een plein. De gemeente beweert stappen te willen nemen naar een inclusiever Hoorn. Maar hoe past de motie van Hart van Hoorn in dit verhaal? Deze motie lijkt er alleen op gericht om het onderwerp snel van de agenda af te schuiven, zodat we het niet meer over JP Coen hoeven te hebben. Dit idee ontstond waarschijnlijk nadat de motie over excuses voor het slavernijverleden zonder overleg werd ingediend en weggestemd. De raadsleden dachten waarschijnlijk: “Case closed”.

Maar zo gemakkelijk komen ze er niet mee weg. Wij gaan het hier in Hoorn juist wel hebben over deze moeilijke onderwerpen. Een begin hiervan is al gemaakt tijdens de succesvolle townhall meeting Hoorn.

We zijn duidelijk: het is geen punt, maar een komma. Je kunt ons niet het zwijgen opleggen. Wij zullen doorgaan met onze acties totdat het standbeeld verdwijnt. Het is onacceptabel dat een genocidepleger geëerd wordt met een standbeeld. Het is hoog tijd dat de gemeente actie onderneemt en begint met de dekolonisatie van Hoorn. De gemeente moet ook serieus kijken naar de mensen die het meest te lijden hebben onder het behoud van dit standbeeld. Je kunt niet beweren een inclusiever Hoorn te willen en tegelijkertijd zoveel inwoners keer op keer buitensluiten. We hebben ook nergens een standbeeld van Hitler staan om ons eraan te herinneren wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd.

Sommige onderwerpen vragen om een directe aanpak. We moeten deze kwestie serieus nemen en erover blijven praten, want alleen zo kunnen we werken aan een betere en inclusieve samenleving voor iedereen in Hoorn.

We Promise dat wij ons blijven inzetten voor deze zaak, totdat JP Coen’s standbeeld voorgoed verdwijnt uit onze stad. Omdat iedereen recht heeft op een veilige leefomgeving. Structureel blootgesteld worden aan dit standbeeld is kwetsend en werkt traumatiserend.

Het standbeeld verhuizen naar het Westfries Museum is een goede optie. Het standbeeld wordt voorzien van de juiste context. Er komt een schoolbezoekregeling, zodat de kinderen het gedekoloniseerde verhaal over JP Coen te horen krijgen. Zo verdwijnt de geschiedenis niet, maar gaan wij op een empathische manier er verantwoordelijk mee om.

Marisella de Cuba