Groet uit de gevangenis van Daniela Klette aan de Rosa Luxemburg Conferentie

Rolf Becker leest de brief voor (foto: Joshua Regitz/jW.)

Op de dertigste Internationale Rosa Luxemburg Conferentie, afgelopen zaterdag. las de 89-jarige acteur Rolf Becker een groet voor van de vermeende vroegere RAF-militant Daniela Klette die in de penitentiaire inrichting Vechta gevangen zit.

Ik groet jullie vandaag uit de gevangenis van Vechta. Ik werd bijna een jaar geleden gearresteerd, na decennialang in de illegaliteit te hebben geleefd.

Er staat mij een rechtszaak te wachten die jaren gaat duren en waarin ik ben aangeklaagd omdat ik deel zou hebben genomen aan gewapende onteigeningsacties. Daarnaast streeft Justitie naar nog een proces waarbij ik zal worden aangeklaagd als militant die aan acties van de stadsguerrilla tegen kapitalisme en imperialisme zou hebben deelgenomen.

Ik was zeventien jaar toen de Vietnamese bevrijdingsstrijd een overwinning behaalde op het door de Verenigde Staten aangevoerde imperialisme. De ongekende overwinning werd met een wereldwijde solidariteit bevochten – ondanks de napalm, ondanks een enorme militaire machine waarmee de bevrijdingsbeweging werd geconfronteerd en ondanks de bloedbaden aangericht op de Vietnamese bevolking door het Amerikaanse militaire apparaat met hulp en medeplichtigheid van het westen, met name Duitsland.

Ik was zestien jaar toen ik meekreeg dat men iemand in de gevangenis om het leven bracht die met een hongerstaking tegen de folter door isolatie streed. Het was Holger Meins die tegen de maatschappelijke verhoudingen op was gestaan en in de gevangenis door doelbewuste ondervoeding en het weigeren van medische hulp werd gedood.

Het was in veel landen een tijd van strijd om bevrijding en anti-koloniale strijd, bijvoorbeeld de Black Panthers tegen de racistische onderdrukking en voor de revolutie in de Verenigde Staten, de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika, of die van de FSLN in Nicaragua tegen de dictatuur. Ik begon in te zien wat de mensheid van het kapitalisme en imperialisme kon verwachten. Ja, ik beschouwde mezelf als onderdeel van de wereldwijde bewegingen die voor de bevrijding van uitbuiting en onderdrukking, tegen kapitalisme en patriarchaat en tegen oorlog en militarisme streden.

Justitie buigt zich over mijn schuld in juridische zin. Voor mij is het geen vraag van schuld, maar van wat miljoenen mensen bewoog en beweegt: hoe kunnen we een eind maken aan de maatschappelijke verhoudingen die wereldwijd oorlog, verdrijving, uitbuiting, patriarchale en racistische onderdrukking, armoede en een totale ecologische verwoesting veroorzaken?

De machtigen bewapenen zich in de strijd voor het behoud van hun macht richting een grote oorlog. De maatschappij wordt gekenmerkt door toenemende armoede, militarisering en een steeds rechtsere ontwikkeling. Het kapitalisme stuurt aan op een ecologische ramp. De situatie in de wereld maakt overduidelijk dat de vraag naar hoe deze situatie te veranderen gerechtvaardigd was en is. Deze vragen zijn vragen voor ons allemaal, en we zullen ze alleen collectief en in grote bewegingen kunnen beantwoorden. Ik zou graag bij jullie zijn om samen te werken aan antwoorden op deze vragen. Maar de repressie, en de wil van de staat om korte metten te maken met de geschiedenis van fundamentele oppositie, laat dit niet toe.

Niemand die als deel van emancipatoir en revolutionair links wordt opgesloten wordt simpelweg wegens vermeende, dan wel daadwerkelijke daden tot gevangenschap gedwongen. We zitten allemaal vanwege de wil van de staat om de geschiedenis van revolutionaire strijd haar legitimiteit te ontnemen, en om komende strijd af te schrikken jarenlang in gevangenissen. Dat raakt mij net als Mumia Abu-Jamal en Leonard Peltier in de Verenigde Staten, de gevangen anarchisten in Griekenland – Marianna, Dimitri, Nikos, Dimitra – en vele andere politieke gevangenen wereldwijd.

In die zin is het proces tegen mij een proces tegen emancipatoire, radicaal-linkse en anti-kapitalistische oppositie.

Ik zou het zeer op prijs stellen als degenen voor wie dat mogelijk is naar mijn proces komen, dat binnenkort zal beginnen – ook als signaal dat het niet alleen een proces tegen mij is, maar op een ander niveau een proces tegen iedereen die zich bezighoudt met de vraag hoe het kapitalisme omver te werpen. IK verheug me zeer over elke vorm van solidariteit!

Ik wens jullie veel succes en, hoop ik, ook veel plezier bij de Rosa Luxemburg conferentie dit jaar!

Solidaire, strijdbare en hartelijke groeten aan jullie allemaal.

Daniela Klette

Nawoord van de vertaler. Deze conferentie vindt elk jaar plaats op de tweede zaterdag van januari, met steeds rond de drieduizend deelnemers. De bijbehorende demonstratie op zondag had volgens de politie eveneens ongeveer drieduizend deelnemers, maar volgens de organisatie rond de tienduizend, net als voorgaande jaren.

Naar aanleiding van de arrestatie van Klette plaatsten we vorig jaar de artikelen “De wortels van het geweld – politieke beschouwing over de arrestatie van Daniela Klette” en “Toelichting op de geweldsvraag“.