Aandacht voor #GeneraalPardon2021 tijdens Rotterdamse Wereldvluchtelingendag-manifestatie (beeldverslag)

Geplaatst op 21 juni 202120 juli 2021 door

Een kind met een zelf beschilderd kartonnen bord. Er staat op: "Alle mensen, 1 wereld, iedereen gelijke kansen", eromheen allemaal hartjes.

Gistermiddag vonden er in Rotterdam in het kader van Wereldvluchtelingendag een manifestatie en andere activiteiten plaats. Leden van het actiecomité Generaal pardon 2021 vroegen tijdens de manifestatie aandacht voor hun campagne om alle vluchtelingen verblijfsrecht te geven die minstens vijf jaar in Nederland zijn. Vooraf was er een actieborden-workshop voor kinderen. En na afloop hebben activisten bij station Leiden Centraal nog leuzen gekrijt voor het #generaalpardon2021

Een van de leden van het comité, Greta, hield in Rotterdam een toespraak over haar leven als vluchteling zonder papieren en over de strijd voor verblijfsrecht. Terwijl ze sprak, deelden andere leden van het comité flyers over de generaal pardon-campagne uit aan de meer dan 100 bezoekers van de manifestatie. Ook andere vluchtelingen kwamen aan het woord, waaronder de dichter Ishmail Kamara, die een gedicht voordroeg uit zijn onlangs verschenen bundel “Landschap van mijn ziel”. Hieronder eerst de toespraak van Greta en daarna het gedicht “Ik moest vluchten” van Ishmail.

Lieve mensen,

Ik ben ontzettend vrolijk dat er zoveel mensen bij elkaar zijn gekomen op de Wereldvluchtelingendag. Zelf ben ik ook een vluchteling en dus is deze dag nogal belangrijk voor mij, maar zeker ook voor een grotere groep mensen. Deze dag is vooral bedoeld om vluchtelingen te steunen en ervoor zorgen dat de situatie van vele vluchtelingen veiliger wordt.

Nu we het over vluchtelingen hebben, laten we ons even plaatsen in de schoenen van een vluchtelingenfamilie. Je woont in je eigen land en het is de bedoeling dat je je veilig voelt en thuis voelt. Maar toch is dat niet zo, elke dag hoor je bombardementen of, in geval van andere vluchtelingen, worden ze misschien wel achtervolgd. Dus je maakt de moeilijke keuze om je eigen thuis te verlaten en al het geld dat je hebt te besteden aan de reis en je vertrekt. Je vlucht. Je komt aan in een land waar het veilig is en waar mensen zijn die jou kunnen helpen en een land dat je je nieuwe thuis kunt noemen. Met veel verdriet word je in het land waar je naartoe bent gevlucht, niet geaccepteerd. Na zo’n moeilijke reis met vele obstakels moet je heel veel asielaanvragen doen die constant maar worden afgewezen. ‘’Het is veilig in je land van herkomst, dus je kan terug!’’, is wat je constant aanhoort. Dus je bent als vluchteling, die al zoveel dingen heeft meegemaakt, nog steeds niet thuis. Je wordt nergens toegelaten en je voelt je ook niet meer veilig in het land waar je dacht dat het je nieuwe thuis was. Waar is mijn thuis?

De kinderen op het podium met hun zelfgemaakte borden.

Het is vaak erg moeilijk om te begrijpen wat voor situaties de vluchtelingen mee moeten maken. Er zijn in Nederland in totaal 103.818 vluchtelingen en elk met een eigen verhaal. Vluchtelingen die al jarenlang strijden voor hun verblijf in het land waar ze zich thuis voelen. Vijf jaar, elf jaar, twintig jaar, dat is hoelang wij al in Nederland verblijven en toch nog steeds geen verblijfsvergunning hebben.

Naast alle moeilijke situaties proberen vluchtelingen elke dag hard te werken voor hun verblijf in Nederland. Ze werken keihard om zich te bewijzen en geven nooit op. Alles wat jou niet doodt, maakt je sterker. Dit is hoe ik persoonlijk door het leven ga als een vluchteling die al 11 jaar in Nederland woont. En ik kan u garanderen dat ik niet de enige ben die zo denkt. Dus bewoners van Nederland, ziet u hoeveel sterke mensen u heeft in uw samenleving?

Overzicht van het terrein van de demonstratie (Schouwburgplein Rotterdam).

Wij kunnen zoveel betekenen voor de Nederlandse samenleving. Zoveel mensen die zich ontwikkelen elke dag maar weer. En voelen zich zo Nederlands als het maar kan. Over een jaar moet ik me aanmelden voor een studie op de universiteit. Maar dat kan niet zolang ik nog een vluchteling ben. Maar met veel verdriet moet ik jullie meegeven dat ik niet de enige ben die veel kansen mist, denk aan ons.

Wij zijn bezig met een campagne voor een generaal pardon in 2021, en hopen zo daarmee de lange strijd van de vluchtelingen die al langer dan vijf jaar in Nederland wonen te steunen, door middel van een nieuw generaal pardon. Het is absurd dat er zo lang gewacht moet worden op een verblijfsvergunning. Steun onze campagne en ik ben ervan overtuigd dat Rotterdam zich daarbij kan aansluiten.

Greta