Alevitisch Nieuws 1 (19-28 april)
Een bloemlezing van de berichten op de Facebook-pagina “Alevitisch Nieuws” van 19 tot en met 28 april.
19 april
Van 17 tot en met 20 april 1978 zaaiden fundamentalisten en Grijze Wolven dood en verderf in de alevitische wijken van het Turkse Malatya. De pogrom kostte acht alevieten – waaronder kinderen – het leven, tientallen raakten gewond. Hun huizen en bedrijfspanden werden geplunderd en vernietigd.
19 april
Na een reeks Europese landen erkent nu ook Griekenland het alevitische geloof en zijn gebedshuizen.
19 april
De assimilatiedrang van de AKP-regering kent geen grenzen. Erdogan wil van iedereen in Turkije een soennitische moslim maken. In drie alevitische dorpen in Dersim wordt, na een recent bezoek van de provinciegouverneur, vanuit politiebureaus (!) opgeroepen tot het soennitische gebed. Tot groot ongenoegen van de dorpsbewoners.
20 april
Gülfer Akkaya – alevitisch feministe, schrijfster en activiste – wordt vervolgd in het kader van een grotere politieke zaak tegen de HDP. Een groep alevitische vrouwen uit Europa en Turkije schaart zich achter Akkaya en spreekt zich uit tegen de repressie tegen de HDP en andere oppositionele groepen. #GülferAkkayaCandir #StopJudgingHDP
20 april
De repressie tegen alevitische activisten in Turkije is zonder meer systematisch. Exact over een week moet Latife Ulutas – voorzitter van de Pir Sultan Abdal Culturele Vereniging (PSAKD) afdeling Malatya – samen met drie andere bestuurders voor de rechter verschijnen.
22 april – Cemhuis-voorzitter Zeynep Yildirim overleden
Vandaag is de voorzitter van het cemhuis in Armutlu (Istanbul) overleden aan COVID. Zeynep Yildirim werd in 2018 gearresteerd nadat zij een felle verklaring had afgelegd naar aanleiding van een politie-inval in het cemhuis (het gebedshuis van de alevieten) van Armutlu. Politieagenten hadden daarbij geürineerd in het gebedshuis, haatleuzen geschreven op de muren en Grijze Wolven-tekens gemaakt. Uit wraak kreeg Yildirim een proces aan haar broek. Na bijna twee jaar doorgebracht te hebben in de kerkers van Erdogan werd ze een jaar geleden vrijgesproken. Yildirim heeft zich altijd strijdbaar getoond, ze is nooit gezwicht voor de staatsrepressie. De strijd tegen COVID heeft ze verloren.
26 april – Korans verbrand bij alevitisch dorp
Afgelopen vrijdag zijn nabij de alevitische Topçam Baba-schrijn in de buurt van het dorp Günevi (provincie Tokat, Turkije) drie gedeeltelijk verbrande korans gevonden. Het dorpshoofd Önder Konuk heeft aangifte gedaan en spreekt van een regelrechte provocatie. In het dagblad Cumhuriyet wijst het alevitische dorpshoofd erop dat het geen toeval kan zijn dat de verbranding plaats heeft gevonden tijdens de Ramadan, de soennitische en sji’itische vastenmaand die niet voor alevieten geldt als vastenperiode.
De intentie van de daders lijkt het uitlokken van geweld tegen de alevitische gemeenschap in Tokat te zijn. In de vorige eeuw zijn tal van pogroms tegen alevieten gestart na valse beschuldigingen van zogenaamd alevitisch geweld tegen de islam en vrijwel altijd na het soennitische vrijdaggebed. Alle reden voor de dorpsbewoners dus om alert te zijn en aandacht te vragen voor het incident. (bron: Cumhuriyet/PHA)
27 april – Latife Ulutas vrijgesproken
Latife Ulutas, voorzitter van de afdeling Malatya van de alevitische Pir Sultan Abdal Culturele Vereniging (PSAKD), is vandaag samen met vier andere bestuursleden vrijgesproken. Alevitische activisten worden in Turkije steeds vaker met juridische vervolging geconfronteerd. (bron: PIRHA)
28 april – Alevitisch politicus bedreigd in Elazig
In Elazig (Turkije) is het appartement van Faysal Akgün beklad. Akgün is als vrijwilliger actief voor de plaatselijke afdeling van de sociaal-democratische Volkspartij van de Republiek (CHP). Het gaat niet om zomaar een bekladding. Er staat “Jullie moeten dood” boven een kruis en drie halve manen.
Een dergelijk kruis is de laatste jaren op meerdere huizen van alevieten in Turkije aangebracht en is een verwijzing naar de bloedige pogroms tegen alevieten in de jaren zeventig. Bijvoorbeeld bij het pogrom van Maras (1978) waren vooraf dit soort kruizen aangebracht om extreem-rechtse en fundamentalistische militanten wegwijs te maken tijdens hun dodelijke jacht op alevieten.
De drie halve manen staan symbool voor de Grijze Wolven en hun ultra-nationalistische Partij van de Nationale Beweging (MHP). Akgün heeft aangifte gedaan en verdenkt MHP-activisten ervan achter de bekladding te zitten. Hij geeft aan eerder bedreigingen te hebben ontvangen uit MHP-kringen. (bron: PIRHA)
