Alles voor de “sociale stijgers”

Ik heb inmiddels een flinke aversie ontwikkeld tegen de woorden “sociale stijgers”. Iedereen moet maar (eerst) sociaal stijgen en dan verdien je het om op iemand anders zijn plek te wonen. Immers, grond is schaars en dus moeten armere mensen wijken voor de rijken. Dat beleid lijkt voor mij gekopieerd te zijn uit de tijd van het feodaal stelsel. Wij, sociale huurders, dienen mensen die “hoger” op de sociale ladder staan niet alleen te bedienen, maar wij dienen ook plaats te maken. Wij mogen hun woningen schoonmaken, aan tafel serveren, naar hun werk brengen of hun woningen bouwen, maar we mogen er zelf niet meer wonen. Van sociale huurders wordt een opoffering in de vorm van de sloop van je woning geëist, zodat sociale stijgers onder de noemer van “mengen” kunnen worden gehuisvest. Het mengen van verschillende inkomensgroepen wordt hier als excuus gebruikt om onrechtvaardig beleid recht te praten. Overigens wordt in onze Tweebosbuurt niet gemengd. Na de sloop worden alleen maar huur- en koopwoningen in het topsegment gebouwd. Voor ons is als sociale huurders geen plek. Opvallend is dat ook de sociale stijgers uit de buurt of stad de nieuwe woningen in de Tweebosbuurt vermoedelijk niet zullen gaan bewonen. Deze huur- en koopwoningen zijn gewoonweg te duur.

Mustapha Eaisaouiyen in Gemengde gevoelens (Versbeton.nl)