Amerikaanse fascisten meer en meer geobsedeerd door tradvrouwen en kattenvrouwtjes
Raciale categorieën komen in het denken van Amerikaans extreem-rechts wat minder centraal te staan, zo lijkt het. Vooral extreem patriarchaal denken, toxische masculiniteit en haat tegen en minachting voor vrouwen en queers zijn wat hen steeds meer bindt.
Veertig procent van de Aziatisch-Amerikaanse kiezers, 46 procent van de latino en 13 procent van de zwarte kiezers stemden in november voor de fascist Trump, veel meer dan bij de twee vorige verkiezingen. De zwarte Finse nazi Charles-Emmanuel Mikko Rasanen speelde een organiserende en ophitsende rol bij de pogroms afgelopen zomer in het Verenigd Koninkrijk. De latino fascist Mauricio Garcia schoot in 2022 negen mensen dood in een winkelcentrum in Texas. Sai Varshith Kandula, een nazi-sympathisant van Indiase afkomst, reed met een busje tegen metalen paaltjes in de buurt van het Witte Huis. Enrique Tarrio, een Afro-Cubaanse Amerikaan, was voorzitter van de fascistische Proud Boys en van de Latinos for Trump, en kreeg 22 jaar gevangenisstraf voor zijn deelname aan de bestorming van het Amerikaanse Capitool op 6 januari 2021. De zwarte rapper Kanye West, een van de meest verkopende artiesten, zei dat hij een nazi was, prees Hitler en ontkende de shoah. In Amerikaanse extreem-rechtse kringen groeit, zeker sinds de Amerikaanse troepen zich terugtrokken uit Afghanistan, de sympathie en het begrip voor de moslimfundamentalistische Taliban en hun repressie van vrouwen en queers. Zwart, migrant of moslim, steeds meer mannen lijken zich welkom te voelen in het nieuwe fascisme.
Veel politieke ideeën uit het Engelssprekende deel van de wereld belanden uiteindelijk ook in onze streken. Daarom hier een vertaling van een artikel dat een aantal van de meest recente patriarchale ideologische ontwikkelingen bij extreem-rechts in de VS schetst.
Republikeinen idealiseren het “traditionele” huwelijk, maar hun acties maken het leven van hetero’s er niet beter op.
Jongens, is het gay om je vrouw een orgasme te geven? Meer dan vijf decennia na de publicatie van “The Joy of Sex” zou je denken dat dit een uitgemaakte zaak is, maar naast de mazelen en melk met poep (ongepasteuriseerde melk) brengt de Make America Great Again (MAGA)-beweging seksuele disfunctie terug als onderdeel van hun dubieuze visie op een “groot” Amerika. In wat misschien wel de meest “2024” videoclip van het jaar is, noemde de MAGA-influencer Josiah Moody het “gay” om seks te hebben met een vrouw voor het plezier. Hij beweerde dat het “beste deel van seks hebben het voortplanten is” en spotte met mensen die “slechts een orgasme hebben”.
“Geen homo-seks met vrouwen, jongens”, reageerde de progressieve presentator Luke Beasley. Moody herkende Beasley’s sarcasme niet en antwoordde: “Heel waar. Mee eens.”
Moody’s ernst is grappig, maar het is niet zo dat zijn houding nu zo veel verschilt van die van zijn held Donald Trump. De herkozen president is immers een beruchte rokkenjagende schoft, die, zoals duidelijk werd uit de getuigenis van Stormy Daniels, geen zier geeft om het genot van de vrouwen die de pech hadden om eens met hem alleen te zijn. Zoals zowel de getuigenis van E. Jean Carroll als de verklaring van Trump in zijn civiele verkrachtingszaak laten zien, ziet Trump seks als een nulsom waarbij het plezier van de man tot stand komt via het trauma van de vrouw. Of het nu gaat om vreugdeloze bevruchting of de vernedering van een vrouw, het gemeenschappelijke thema is dat het bij heteroseks niet gaat om wederzijdse bevrediging, maar om verovering.
Ondanks deze nare houding van Trump en zijn aanhangers, was er de afgelopen maanden een stortvloed aan stukken van opiniemakers die verwarring en verontwaardiging hebben geuit over heterovrouwen die concluderen dat het beter is om vrijgezel te zijn dan je kostbare leven te verspillen aan het daten met – laat staan trouwen met – conservatieve mannen. Trump’s running mate, de senator J.D. Vance uit Ohio, benadrukte herhaaldelijk dat zulke vrouwen “zielige kattenvrouwtjes” zouden zijn, ook al is het vanzelfsprekend dat katten beter gezelschap vormen dan MAGA-mannen. Zelfs de redactie van de Washington Post bemoeide zich ermee en riep vrouwen op om een “compromis” te sluiten door met Trump-stemmers te trouwen.
In 2024 reageerden vrouwen steeds vaker op deze druk met een “nee bedankt”, hoewel vaak iets minder beleefd geformuleerd. Nadat Trump de verkiezingen won, was er zelfs een piek in de belangstelling voor de Zuid-Koreaanse “4b”-beweging, waarbij vrouwen stoppen met daten, trouwen of kinderen krijgen van mannen. In werkelijkheid bleek dat idee meer voornemen dan realistisch, maar het discours was niettemin belangrijk. Het creëerde ruimte voor vrouwen om de vraag te stellen waarom ze hun geluk zouden opofferen om het instituut van de heteroseksualiteit te redden?
Ondanks het feit dat de MAGA-beweging wordt geleid door een drie keer gescheiden chronische overspelige vent, is ze ronduit geobsedeerd door het heteroseksuele huwelijk. De onophoudelijke aanvallen van Vance op alleenstaande vrouwen krijgen aandacht omdat hij zoveel tijd doorbrengt in rechtse mediaruimten, waar het uithuwelijken van iedereen – idealiter met een partner van het andere geslacht – een obsessie is. En toch is het model van heteroseksualiteit dat in de MAGA-wereld wordt gepromoot demotiverend. Het lijkt vreugdeloos en triest, vooral voor vrouwen. Het verkooppraatje van rechts voor heteroseksualiteit is zo goor dat het averechts werkt.
Sociale media zijn op dit moment een zee van pogingen tot propaganda voor het traditionele heteroseksuele huwelijk. Er zijn “tradvrouwen”, die onderdanige huisvrouwen spelen op platforms als TikTok en Instagram. Ze overlappen met “gezinsvloggers”, meestal conservatieve christenen met grote gezinnen die hun dagelijkse leven online beschrijven. De wereld van online christelijk rechts ‘nieuws’ is veel meer geïnteresseerd in het onderhouden en promoten van het patriarchale kerngezin dan, laten we zeggen, het leven van Jezus Christus, die stierf als een van die “kinderloze kattenvrouwtjes” waar Vance zo’n hekel aan heeft. Miljardair Peter Thiel heeft zelfs een vrouwentijdschrift gefinancierd, bedoeld om te concurreren met Vogue of Cosmopolitan, dat het extreem-conservatieve huwelijk positioneert als het enige ware pad voor het leven van vrouwen.
Ondanks de glanzende en vaak dure esthetiek van al deze berichten en media, is het getoonde model van het huwelijk echter vervreemdend, vooral voor vrouwen. Neem bijvoorbeeld een recente video van Paul en Morgan Olliges, die zichzelf beschrijven als “christelijke YouTubers” en die “open en eerlijk zijn en plezier maken” voor hun 160.000 YouTube-abonnees. In de video laat het stel de gebeurtenissen van een week zien waarin Morgan bekent dat ze nauwelijks slaapt omdat ze verbannen is naar de babykamer zodat Paul volledig kan uitrusten voor zijn pickleballtoernooi. We zien dat ze uitgeput en emotioneel rauw is van het eindeloze huishoudelijke werk, terwijl hij zichzelf filmt terwijl hij naar de sportschool gaat en opschept over hoeveel smoothies hij kan drinken. Ze beweren dat het doel van het laten zien van deze ongelijkheid is om “authentiek te zijn”, oftewel om aan te sluiten bij hun publiek. Het werkelijke effect is te zien in de commentaren eronder, waar mensen dingen schreven als: “Dit roept in herinnering dat iemand een afwezige vader kan zijn, zelfs als hij er technisch gezien wel ‘is’.”
Vorige week berichtte Fortesa Latifi bij Rolling Stone over hoeveel, zo niet de meerderheid, van de kijkers van gezinsvloggers nu de haatkijkers zijn. Ze bekijken deze video’s en klagen er vervolgens samen over op andere sociale media, zoals Reddit. Dat klinkt misschien kleinzielig, maar zoals ik eerder dit jaar al meldde, doen veel makers en online fora iets interessanters: ze gebruiken “trad” ‘nieuws’ om progressieve, feministische waarden te promoten. Door de spot te drijven met “tradwives” of vloggers zoals de Olliges, gebruiken deze makers humor en online conflicten als lokaas om hun gelijkheidsidealen te promoten, en om te beargumenteren dat traditionele genderrollen wrok creëren die de antithese is van liefde.
Op een bepaald niveau lijken MAGA-leiders en opiniemakers te begrijpen dat hun visie op het heteroseksuele leven niet overtuigend is voor vrouwen. Abortusverboden zijn het meest openlijke voorbeeld van hoe Republikeinen vechten om vrouwen de mogelijkheid te ontzeggen om weg te lopen uit relaties die hen niet aanstaan. In Texas staat het abortusverbod mensen toe om iedereen aan te klagen die een vrouw heeft geholpen om een zwangerschap af te breken. De wet wordt bijna uitsluitend gebruikt door mannen die ex-vriendinnen of ex-vrouwen willen straffen omdat ze hen verlaten hebben. Sommigen in de MAGA-beweging vinden dat niet ver genoeg gaan en opperden het idee om een einde te maken aan wetten die vrouwen toestaan om te scheiden zonder dat ze aan een rechter hoeven te bewijzen dat haar redenen om weg te gaan “goed” genoeg zijn. Het zal niemand verbazen dat Vance hier het voortouw in heeft genomen en heeft betoogd dat vrouwen in “zelfs gewelddadige” huwelijken zouden moeten blijven.
Maar MAGA-leiders zijn niet alleen geïnteresseerd in wettelijke dwang om vrouwen in een huwelijk gevangen te houden. Sociale schaamte is ook een belangrijk middel. Dat is wat Vance doet met zijn eindeloze “kattenvrouwtjes”-citaten: proberen om vrouwen zo te kleineren dat ze genoegen nemen met ongelukkige huwelijken. Het hele “incel”-fenomeen maakt hier ook deel vanuit, omdat het gebaseerd is op de aanname dat vrouwen de plicht hebben om mannen te kalmeren en te sussen met seks, en dat mannen van hun rechten worden beroofd als dat niet gebeurt. Beschamend genoeg hebben veel centristische publicaties zich vastgebeten in het idee dat vrouwen verplicht zijn om relaties aan te gaan met mannen voor het welzijn van de maatschappij. “Vrouwen moeten deze gelegenheid ook aangrijpen om mannen met ons mee te nemen”, schold Kami Rieck in de New York Times, in een column waarin ze vrouwen hekelde die zich gedemotiveerd voelen om met mannen uit te gaan. Elizabeth Bruenig beweerde dat het “een geschenk aan rechts” is en “zelfvernietigend” voor progressieve vrouwen als ze aarzelen om met mannen uit te gaan wanneer zovelen van hen Trump-stemmers zijn.
Deze fantasie, dat vrouwen mannen progressiever kunnen maken door de kracht van seks, wordt echter gelogenstraft door wat MAGA-makers zelf aan de wereld presenteren over het huwelijk, dat ze afschilderen als een instituut waar de vrouw zich onderwerpt aan de man – wat ook inhoudt dat ze hem de baas laten zijn over politieke ideologie. We kunnen de scepsis van vrouwen zien in de bevolkingsgegevens. Bijna de helft van de Amerikaanse vrouwen is ongehuwd. Van de alleenstaanden probeert 61 procent van de mannen actief te daten, maar slechts 38 procent van de vrouwen zegt hetzelfde. “Heteropessimisme” is ontstaan als term om de wijdverspreide angst te beschrijven die heteromensen, vooral vrouwen, hebben dat het misschien onmogelijk is om gelukkig te zijn in een heterorelatie.
Voor de duidelijkheid: persoonlijk denk ik er niet zo over. Mijn mannelijke heteropartner is een feminist en nee, ik heb hem niet bekeerd door hem seksueel te manipuleren (ik wou dat ik zo verleidelijk was!). Feministische mannen vormen misschien niet de meerderheid, maar ze zijn talrijker dan je zou denken na het lezen van alle artikelen waarin vrouwen wordt opgedragen om alles op de koop toe te nemen en met een Trumper te trouwen. Maar met de stortvloed aan “manfluencers” en “tradvrouwen” en gezinsvloggers die er zijn, snap ik waarom vrouwen neerkijken op heterohuwelijken. Het model van heteroseksualiteit dat vanuit elke hoek door conservatieve media wordt opgedrongen, ziet er onderdrukkend uit voor vrouwen en eerlijk gezegd een beetje triest voor mannen. Ze krijgen er misschien gratis huishoudelijk werk voor terug, maar ten koste van iets veel beters: verliefd zijn op iemand die je echt leuk vindt en respecteert. En je geen zorgen te hoeven maken of het orgasme van je vrouw je homo maakt.
Amanda Marcotte
(Dit artikel verscheen op 27 december 2024 onder de titel “Tradwives, incels and cat ladies: The year MAGA broke heterosexuality'” op de website Salon.)