Anti-kraakbureaus zijn de aasgieren van de woningmarkt

Er mag dan tegenwoordig een keurmerk zijn dat toezicht houdt op de sector, dat neemt niet weg dat in de bruikleencontracten van de antikraakbewoners volgens Heijkamp regelmatig schokkende voorwaarden staan. Zo kom je tegen dat bewoners zonder toestemming van het bureau niet met de pers mogen praten over hun woonsituatie. Het is vaak ook niet toegestaan om contact op te nemen met de eigenaar van het pand. Er mag doorgaans geen slot op een kamerdeur worden gezet waar het bureau geen sleutel van heeft. Het antikraakbureau heeft immers het recht om de kamer zonder toestemming te betreden. Een bewoonster die een kind krijgt, moet uit haar kamer. Logés zijn vaak niet toegestaan, een feestje houden mag ook niet en zelfs een joint roken kan een reden tot uitzetten zijn. De inbreuk op de privésfeer door de bureaus is dus groot. De regels zijn ook geen dode letters, want controleurs bezoeken de panden regelmatig. Cutic heeft er op de Coolsingel genoeg ervaring mee opgedaan. “Er waren regelmatig controles. Die werden aangekondigd voor een bepaalde dag, maar ze dekten zich in door te zeggen dat als ze verhinderd waren, ze op een willekeurige andere dag zouden komen. Ik heb ooit een boete van 25 euro gehad omdat ik even een vuilniszak buiten de deur had gezet. Een jongen had een aantal vuile borden op zijn kamer staan, dat kostte hem ook 25 euro. Een ander was even snel naar de winkel en als je weggaat moet de radiator uit. Hij had hem aan laten staan omdat hij maar even weg zou zijn. Toevallig kwam er net een controleur langs: 25 euro.”

Peter Hendriks in ‘Antikraakbureaus zijn de aasgieren van de woningmarkt’ (FTM.nl)