Anti-Pegida in Eindhoven: waarom Doorbraaks thuisblijvers ongelijk hadden
Op 5 mei verscheen op de website van Doorbraak het artikel “Waarom wij niet meedoen aan de acties tegen Pegida in Eindhoven”. Daarin zet Ender Kaya uiteen hoe Doorbraak tegen een tweetal acties aankeek die op 5 en 6 mei gehouden werden door mensen die Pegida, een extreem-rechtse, anti-moslimistische actiegroep, de voet dwars wilden zetten en daarin – zo weten we inmiddels – nog goeddeels slaagden ook. Het artikel riep kritiek op, die door Ender Kaya en Eric Krebbers intussen is beantwoord in “Tegen Pegida, maar óók tegen moslimfundamentalisme!” Het eerste artikel trof mij onaangenaam, wegens de hier en daar erg onprettige toon maar vooral wegens de inhoud. Het tweede stuk maakt enkele dingen helderder, maar daardoor wordt ook de afstand helderder tussen Doorbraaks benadering en de aanpak waar ik zelf voor sta. Vandaar deze reactie.
Het formuleren daarvan was trouwens een vervelende klus. Ik was een van de organisatoren van de tegendemonstratie die de Praktische Anti-Fascisten – en niet AFA Eindhoven, zoals ook Doorbraak ten onrechte schreef – op poten hadden gezet. We deden dat zij aan zij en in goede communicatie met de actie de avond tevoren waar mensen bloemen in de heg van de moskee staken, een actie die vooral het doelwit van Doorbraaks kritiek was. Zelf nam ik deel aan beide acties, zij het zonder bloemen. Maar ik ben tevens een sympathisant van Doorbraak en draag graag bij aan haar activiteiten. De afstand die ik in deze kwestie voel, staat me tegen. Maar het is zoals het is, en meningsverschillen verdwijnen niet door ze te verzwijgen.
Waarom wilde Doorbraak niet meedoen? Kernbezwaar is kennelijk dat er door organisatoren van de acties onvoldoende afstand genomen is van het extreem-rechtse karakter van de moskee waar Pegida wilde ‘demonstreren’. Het stuk laat zien dat in de oproep voor de buurt-en-bloemenactie van 5 mei een verwijzing daarnaar ontbrak. Vervolgens geeft het artikel een nuttige schets van het karakter van de moskee: fundamentalistisch, salafistisch, en dus extreem-rechts. De moskee is daarmee een van de “bastions van een beweging die als eerste en laatste doel heeft de vernietiging van alles dat links en feministisch is”. Op zo’n plek leg je maar beter geen bloemen, zo’n plek hekel je als bolwerk van de extreem-rechtse vijand. Dat is hier de strekking. Ik kan me bij de redenering hier beslist iets voorstellen, al denk ik dat er een andere lezing nodig is. Daarover verderop meer.
Paternalisme?
Maar wat hier stoort, is de typering van de organisatoren van de bloemenbijeenkomst. “Bloemen leggen bij een extreem-rechtse moskee is het toppunt van ‘allochtonen’ knuffelen, van wit paternalisme.” Dat gaat er van uit dat organisatoren wit waren en over de hoofden van moslims deze actie op poten zetten: over migranten, maar zonder migranten. Dat is onjuist, zoals Kaya en Krebbers in hun tweede stuk gelukkig inmiddels hebben toegegeven. Deze actie is door moslims en niet-moslims in samenspraak opgezet. Je kunt de keuze en de vormgeving verkeerd vinden. Maar je hebt niet het recht om organisatoren zo neer te sabelen als je niet eerst hebt uitgezocht hoe het zit, en of die organisatoren wel zo wit zijn als je suggereert.
En “paternalisme”? Er is een andere verklaring voor de door Doorbraak op zich terecht gehekelde neiging bij veel anti-racisten om extreem-rechtse fenomenen in migrantengemeenschappen – salafisme, Grijze Wolven – vaak nauwelijks te bekritiseren. Niet paternalisme, maar eerder de angst om dingen te zeggen die erg lijken op wat Wilders en soortgelijke anti-moslim-stokers roepen. In een politiek klimaat waarin elk spoortje van salafisme door rechts annex veel media wordt uitvergroot totdat het lijkt alsof er zich een Kalifaat bevindt van Schilderswijk tot en met Eindhoven, is het ergens wel gezond als anti-racisten zeggen: aan die beeldvorming willen wij niet bijdragen. Witte anti-racisten gaan anders wel erg makkelijk als Wilders-aanhangers klinken, ook als ze het niet zijn. Om vanwege deze angst het fundamentalistische gevaar te verzwijgen, is verkeerd. Maar het is een fout die is ingegeven door een legitiem streven: een belegerde en bedreigde moslimgemeenschap niet ook nog eens te bestoken met het type kritiek dat die gemeenschap van rechts al meer dan voldoende te verduren heeft. Het is niet nodig en niet nuttig om degenen die naar jouw idee deze fout maken, als paternalistisch af te serveren.
Geen stelling nemen tegen het fundamentalistische karakter van de moskee was voor Doorbraak reden om de bloemenbijeenkomst met groot aplomb te boycotten. Nee, letterlijk oproepen om niet te gaan deed het stuk niet. Maar als Doorbraak enkele uren voor een samenkomst en ruim een dag voor een demonstratie nadrukkelijk uitlegt waarom ze niet komt, dan kan Doorbraak weten dat het wel zo functioneert en overkomt. Ook Doorbraak heeft mensen om zich heen die bij hun beslissing om ergens aan deel te nemen, het standpunt van Doorbraak meewegen. Het standpunt van Doorbraak was: deze acties zijn niet okay, daarom blijven wij weg. De mensen om hen heen trekken dan allicht de conclusie: het is volgens Doorbraak beter om daar weg te blijven. Er is niets mis mee om dit soort impliciete wegblijfadviezen te geven als je dat nodig vindt. Maar het is niet goed om dan vervolgens te doen alsof het niet als wegblijf-oproep was bedoeld. Het voelde het wel degelijk als een aanval op de beide acties. Dat op die aanval met scherpe woorden over mes-in-de-rug wordt gereageerd, is niet verbazend. Wie het scherp stelt, krijgt het scherp terug. Dat is dan de prijs voor de “discussiecultuur” die Doorbraak graag zou zien floreren.
In de oproep tot tegendemonstratie van de Praktische Anti-Fascisten werd wel openlijk afstand van dat fundamentalisme genomen, “zij het wel bijzonder kort en in heel voorzichtige bewoordingen”, zoals Ender Kaya het zegt. “Dat valt te waarderen”, voegt de auteur er aan toe in een nogal zuinig compliment. Gelukkig ben ik geen anti-fascist geworden om complimenten in mijn prijzenkast te kunnen hangen. Ik ben anti-fascist geworden omdat ik het fascisme actief wil helpen bestrijden. Ik had liever gezien dat Doorbraak gezegd had: déze oproep “valt te waarderen”, wij komen! Duidelijke redenen waarom Doorbraak dat niet deed, heb ik niet kunnen vinden. Geen afstand nemen van het salafisme is niet goed, wel afstand nemen was niet goed genoeg?
Categorische solidariteit
Volgende alinea’s, kennelijk ter verduidelijking bedoeld, betreffen de opstelling van Doorbraak bij eerdere soortgelijke acties. In Den Haag wilde Identitair Verzet, een ander anti-moslimistisch fascistenclubje, door de Schilderswijk lopen. Doorbraak ondersteunde toen wel degelijk tegenacties, en maakte in eigen oproepen tegelijk duidelijk dat ze daarmee opkwam tegen Identitair Verzet, maar nadrukkelijk níét voor de fundamentalistische moskee in die wijk. Eigenlijk zat dat dicht in de buurt van de strekking van onze tegendemonstratie in Eindhoven. Ik zie daar dus eerder een argument waarom Doorbraak die wel degelijk had horen te ondersteunen. Niet dus, zo blijkt uit het tweede stuk: in Den Haag richtte de anti-moslim-provocatie zich tegen een migrantenwijk, niet specifiek tegen een moskee.
Mij lijkt het onderscheid gezocht. Pegida en Identitair Verzet kiezen steeds verschillende doelwitten, maar de doelwitten zijn niet haar echte doelwit. Ze vallen met hun provocaties de héle moslimgemeenschap aan. Dat ze dat graag doen bij salafistische moskeeën, is om tegenstanders op het verkeerde been te zetten door gebruik te maken van de anti-moslimistische* suggestie: “alle moslims zijn fundamentalisten, extremisten en potentiële terroristen”. Weigeren tegen Pegida te ageren als ze fundamentalistische doelwitten kiest, is Pegida de ruimte laten om de héle moslimgemeenschap aan te vallen. Zo laten we de deur open naar pogroms.
Hier zit klaarblijkelijk meningsverschil. In haar tweede stuk schrijft Doorbraak: “Wilders, Pegida en heel veel andere racisten keren zich tegen alle moslims, maar wij hoeven het in reactie daarop natuurlijk niet automatisch op te nemen voor alle moslims.” Echt niet? En als iemand nu eens zou schrijven: “De KuKluxKlan keert zich tegen alle zwarte mensen, maar wij hoeven het in reactie daarop natuurlijk niet voor alle zwarte mensen op te nemen”? Zou Doorbraak dat onderschrijven? Of deze: “De salafisten vertrappen de rechten van alle vrouwen en alle homo’s, maar wij hoeven het natuurlijk niet voor alle homo’s en alle vrouwen op te nemen”? Gaat hier niet iets fundamenteel verkeerd?
Het stuk gaat verder. “Wij zien andere scheidslijnen”. Ja, die zie ik ook: tussen emancipatorisch/bevrijdend enerzijds en repressief/uitsluitend anderzijds. Net als Doorbraak. De kunst is om die andere scheidslijnen te combineren met de door racisten aangebrachte scheidslijn tussen niet-moslim en moslim. Langs die frontlijn vindt een racistische aanval plaats, en die horen we terug te slaan. “We vinden dat links zich zou moeten ontworstelen aan de dichotomie van extreem-rechts versus alle moslims, en veel meer haar eigen visie en een eigen positie moet gaan formuleren.” Half mee eens, namelijk met de tweede helft: dat zoeken naar een eigen plaatsbepaling. Maar bij die “eigen positie” hoort wel degelijk een categorische afwijzing van de racistische aanval, en niet een ontwijking ervan.
Anti-moslimisten vallen alle moslims aan, als categorie van mensen die als gevaarlijk en/of minderwaardig wordt geacht. Omdat de aan moslims door deze racisten toegedichte eigenschappen worden beschouwd als waren ze ingeprogrammeerd in de persoon, kun je de aanval op ‘moslim-eigenschappen’ niet loskoppelen van de aanval op moslims als groep. Dat maakt de aanval tot een racistische aanval, dat maakt anti-moslimisme tot een vorm van racisme. En tegenover racisme hoor je op te komen voor alle doelwitten van dat racisme, omdát en voor zovér ze doelwitten zijn van racisme.
Tegenover een categorische aanval op een door racisten als verwerpelijk aangewezen bevolkingsgroep past dus een categorische afwijzing van die aanval, en een categorisch opkomen voor álle doelwitten van de aanval. Als salafisten inhoudelijk worden aangevallen op hun opvattingen, verdient die inhoudelijke aanval steun waar die kritiek goed is. Als salafisten worden bestreden ter wille van de gelijkwaardigheid, de vrijheid en de solidariteit, verdient die bestrijding steun. Maar als salafisten worden aangevallen vanwege het simpele feit dat ze moslims zijn, dan horen we het ook voor déze moslims op te nemen. Precies van zo’n categorische aanval op ‘de islam’, op moslims als zodanig, is bij de retoriek van Wilders en in de acties van Pegida en Identitair Verzet stelselmatig sprake.
“Opkomen voor” is iets anders dan “samenwerken met”. Categorisch opkomen voor een hele groep die aangevallen wordt, is iets anders dan bondgenootschappen aangaan met willekeurig welke stroming binnen die groep. Bij het aangaan van bondgenootschappen, ook met krachten binnen de moslimgemeenschappen, is selectiviteit geboden. In die selectiviteit is de informatie en kritiek die Doorbraak verschaft, nuttig. Maar dat hoort een categorische solidariteit met alle leden van die gemeenschap niet in de weg te staan. Met salafisten werk je niet samen tegen racisme. Voor salafisten die doelwit zijn van racisme kom je echter wel degelijk op. Want door hen aan te vallen, vallen anti-moslimisten indirect áĺle moslims aan. Daarmee komt de solidariteit zelf onder vuur.
Een paar vragen
Bij een eerdere actie van Pegida tegen een moskee in Rotterdam deed Doorbraak niet mee, zo legt Ender Kaya uit. Die werd uiteindelijk “verdedigd door een flinke massa mensen, waaronder zowel witte linksen als aanhangers van de Turkse fascistische Grijze Wolven. Geen fijn signaal aan Koerdische, alevitische, christelijke, feministische en andere progressieve mensen met een achtergrund in Turkije.” Nee, geen fijn signaal, en ik snap best dat Doorbraak hier niet aan meedeed.
Ik heb echter wel een paar vragen. Als linkse mensen allemaal waren weggebleven, en de moskee was enkel verdedigd door Turkse fascisten, was dat een fijner signaal geweest? Laten we dan de strijd tegen het ene soort nazi’s dan niet hoogst onverantwoordelijk aan concurrerende fascisten over? Of als de moskee nu eens helemaal niet was verdedigd, en Pegida had vrij spel gehad? En als de fascistische provocatie dan eens de vorm aanneemt, niet van barbecue maar van brandbommen? Zouden we dat dan omschrijven als een aanval van wit extreem-rechts op moslim-fundamentalistisch extreem-rechts, waar we veilig de handen van af kunnen trekken? Of zouden we er dan toch niet beter een fascistische pogromactie in kunnen zien, waartegen verdediging onontkoombaar is, ook als je daarbij, zeer tegen je zin, ander rechts gezelschap naast je hebt? Zou je dan niet juist naar een zo groot mogelijke – veelkleurige! – linkse verdediging moeten streven zodat je én de moskee tegen nazi’s kunt verdedigen én de Grijze Wolven uit je verdedigingslinie kunt duwen of ze minstens naar de marge kunt verwijzen?
Is het echte probleem niet dat linkse en radicale bewegingen te klein, te zwak en te weinig assertief zijn, zodat fascisten – de Pegida-variant, maar ook de fundamentalistische en de Turks-nationalistische variant – veel te veel ruimte hebben? En is het dan juist geen goede zaak als een handjevol anti-racisten tóch een poging wagen? En daarbij nog een heel eind wisten te komen ook? Hoe worden we ooit sterker, als we onze spieren niet blijven oefenen?
Geen recht gedaan aan situatie in Eindhoven
In de slotalinea’s erkent Doorbraak dat linkse anti-Pegida-actie in principe mogelijk hoort te zijn. Maar pas als we “een brede en linkse beweging, die expliciet een eigen bevrijdende positie zou innemen, tegen alle extreme-rechtse bewegingen, of ze nu wit of niet-wit zijn” hebben in Nederland. Dat vergt “jaren van interne bewustwording”, en zolang we daar niet zijn is het beter “om als links je eigen momenten te kiezen om acties te voeren tegen extreem-rechts. En niet op het moment dat twee extreem-rechtse stromingen tegenover elkaar staan.”
Dáár zit de clou blijkbaar: voor Doorbraak was kennelijk ook in Eindhoven vooral sprake van een “moment waarop twee extreem-rechtse stromingen tegenover elkaar staan”. Maar dat doet helemaal geen recht aan de situatie! In Eindhoven was één extreem-rechtse stroming merkbaar actief: de Pegida-fascisten. De andere extreem-rechtse stroming dook weg, stond niet tegenover Pegida, ontweek de strijd. Ze zat als het ware verscholen in haar moskee, in de hoop dat de narigheid overwaaide. Níets merkbaars hebben de salafisten gedaan om tegenspel te bieden of zelfs maar om hun eigen moskee te verdedigen. Het merkbare tegengeluid kwam van linkse en anti-racistische mensen. Voor wie had opgelet, was dit van te voren al te merken. Door wie de moslims van de moskee ook merkbaar zijn verdedigd, overduidelijk niet door hun eigen imam en moskeebestuur. Dat staat ze naar hun eigen gelovigen toe niet bepaald netjes.
Mij zou het dan ook niks verbazen dat het moskeebestuur en haar geestverwanten door de anti-racisten met hun bloemen meer in verlegenheid zijn gebracht dan door Pegida. Met Pegida hebben salafisten immers veel gemeen. Beide stromingen geloven dat moslims en niet-moslims niet met elkaar door een deur kunnen. Beiden staan segregatie voor. De één als zelfgekozen isolement tegenover een wereld vol kruisvaarders, ongelovigen, afvalligen, een wereld die bestreden wordt als men zich sterk genoeg weet. De ander als voorbode van verdere uitsluiting, deportatie en erger. Pegida en de salafisten zijn elkaars spiegelbeeld, ergens snappen die elkaar uitstekend.
Maar wat doen die dekselse buurtbewoners, die “paternalistische, om niet te zeggen racistische, witte do-gooders met hun bloemen”? Die doorbréken symbolisch die segregatie! Die steken bloemen in de heg van de moskee. Die doorbreken daarmee de scheiding tussen moslim en niet-moslim. Je kunt dat zien als steunbetuiging aan het ideologische karakter van specifiek deze moskee, zoals Doorbraak niet ophoudt te betogen. Je kunt het echter ook zien als een uiting van het verlangen van buurtbewoners om moslims te laten weten: wij willen vreedzaam en op basis van gelijkwaardigheid samenleven in onze wijk. Wij weigeren moslims als vijand te zien. Volgens mij was dát de beoogde strekking van de bloemenactie op 5 mei. Het zou Doorbraak sieren als ze dat tenminste zou erkennen, ook als ze het een ongelukkige aanpak blijft vinden.
Ik vermoed ook dat het zo is overgekomen op voorbijgangers en in weergaves in plaatselijke media: als symbolisch gebaar naar moslims, niet als steunbetuiging aan de fundamentalisten onder hen. Want hoeveel mensen zullen het Eindhovens Dagblad hebben gelezen en gezegd hebben: “o o, kijk eens, foei toch, bloemen bij een salafistisch haatpaleis”? En hoeveel van die mensen die zo reageerden zouden geestverwant zijn van Doorbraak, en niet van de PVV of Pegida zelf? Dat is hier ook een probleem: de manier waarop Doorbraak de nadruk legt op het salafisme als reden om deze Pegida-aanval niet te counteren, is niet altijd erg gemakkelijk te onderscheiden van de retoriek van anti-moslimistisch rechts. Ik vang uit Doorbraak-hoek zelf de klacht op dat ze soms ook uit die hoek bijval op dit specifieke punt krijgen. Dat zou te denken moeten geven, zoals ook eventuele salafistische bijval voor onze acties – de tegendemonstratie én de bloemensamenkomst – ons te denken zou moeten geven. Grappig genoeg merk ik van zulke salafistische bijval niets.
Kennelijk hebben salafisten niet het gevoel dat ze door de twee acties van anti-racisten in Eindhoven erg ondersteund of “geknuffeld” werden. Zij weten wie hun echte vijanden zijn: anti-racisten en anti-fascisten. Ook als die anti-racisten niet in elk statement dat ze maken die vijandschap van de daken schreeuwen. De bloemenactie was waarschijnlijk niet eens bewust bedoeld als ondermijning van de salafistische isolementspolitiek. Maar die ondermijning was wel het effect. De greep van salafistische krachten in en om die Eindhovense moskee is er dankzij anti-racistische actievoerders, of ze nu bloemden of demonstreerden, eerder zwakker dan sterker op geworden.
Ik vind overigens nadrukkelijk wèl dat anti-racisten de waarschuwing vanuit Doorbraak serieus dienen te nemen dat dit soort acties er in de ogen van linkse en radicale mensen met een moslim-achtergrond een nare indruk kunnen wekken. Ik sta open voor een gedachtewisseling hoe dit anders kan. Maar ik vind ook dat organisatoren van de bloemenactie recht gedaan hoort te worden.
Dit was geen “wit paternalisme”. Dit was een poging van witte en niet-witte mensen om scheidslijnen te doorbreken, om muren te slopen die zowel Pegida als de salafisten juist willen optrekken en bewaken. Die verdiende steun, en dat zou met terugwerkende kracht alsnog dienen te worden gezegd. Kritiek op specifieke omissies die je kunt hebben, hoort wat mij betreft binnen die context van steun plaats te vinden. Niet op de pontificale en dan ook nog deels op foutieve stellingen gebouwde manier waar Doorbraak nu voor koos. Die zet nodeloos kwaad bloed. Daar heeft Doorbraak zelf net zo weinig aan als de organisatoren van de acties in Eindhoven en vooral ook als de mensen die onder vuur liggen van anti-moslimisme en/of fundamentalisme.
De thuisblijvers van Doorbraak hadden met hun argumentatie wat mij betreft dus nadrukkelijk ongelijk. Volgende keer graag weer beter.
Peter Storm
Noot: Ik spreek van ‘anti-moslimistische’, liever dan van het gangbare “islamofobe” aanname. Islamofobie omschrijft de zaak verkeerd. Het gaat bij dit type uitsluiting om haat, niet om een aandoening, een “fobie”. En het richt zich tegen moslims als bevolkingsgroep, niet om de islam als geloofsstelsel. Vandaar dat ik deze vorm van racisme anders noem: anti-moslimisme.
Deze moskee staat bijna letterlijk in mijn achtertuin. Jarenlang. Ik zal van dichtbij gaan meemaken de komende maanden, hoe de toon gezet zal gaan worden in Nederland. In goed of kwaad.
Condor
Beste Peter,
“Ik ben het hartgrondig oneens met jouw zienswijze, maar ik zal jouw recht dat te verkondigen met mijn leven verdedigen (N.N)
Dat kan een heel nobel theoretisch streven lijken, maar in de praktijk overvraagt dat idee de inschikkelijkheid van het democratisch-pluralistisch gehalte onder mensen. Het is niet denkbeeldig te noemen dat bovenbeschreven houding van verdediging van hen die jou op hun beurt haten als een boemerang in je gezicht terugkeert. Doorbraak heeft naar mijn mening in deze kwestie een juiste beslissing genomen.
De waarheid is simpel, er zijn fascisten te vinden in elke cultuur, religie, nationaliteit, identiteit enz enz. Als hooligans met elkaar op een veldje gaan rellen participeer ik daarin niet. Net zomin ga ik me roeren als een moslimteam op de vuist gaat met een christenteam.
Het feit dat mensen de vergissing maar blijven maken dat zij cultuur en identiteit de statuur meegeven die het niet hoort te hebben, dat maakt mij soms moedeloos. Wij zijn niet onze cultuur, identiteit is aangeleerd en derhalve vatbaar voor ontwikkeling, niets wijst op een superioriteit van het starre. Als het cultuur is van velen om anderen te demoniseren horen die mensen logischerwijs bedacht zijn op tegengestelde reactie. En ik, ik participeer daarin niet. Ik geniet er stiekum ook niet van, ik heb geen leedvermaak, maar ik ben niet verantwoordelijk voor de stupiditeit van anderen.
Anarchistische groet,
Hans Naaktloper
@Hans Naaktloper: ik zou het met je eens zijn als het in Eindhoven was gegaan om een botsing tussen salafisten en pegidisten. En ook bij een strijd tussen moslims en christenen zou ik geen kant kiezen. Maar het betrof hier een botsing, niet tussen twee extreem rechtse groepen (salafisten en pegidisten), niet tussen twee godsdienstige groepen (christenen en moslims), maar tussen fascisten enerzijds en de moslimgemeenschap anderzijds. Die moslimgemenschap was/is doelwit van een racistische campagne. Tegenover zo’n campagne past noch neutraliteit, noch afzijdigheid.
Vervang ‘moslimgemeenschap’ door ‘Roma/Sintio-gemeenschap’, door ”joodse gemeenschap’ of ‘Afro-Caribische gemeenschap”, dan is het punt onmiddellijk helder. Moslims werden hier bedreigd , niet als gelovigen door mensen van een ander geloof, maar als bevolkingsgroep die feitelijk door de Pegida-aanvallers geracialiseerd zijn.
En ja, onder de aangevallen bevolkingsgroep bevonden zich salafisten, zoals zich onder elke geracialiseerde aangevallen groep ook reactionairen kunnen bevinden. Die zijn dan geen bondgenoten, net zo min als de salafisten in Eindhoven dat waren. Maar waar ze doelwit zijn van racisten, kom ik wel voor die doelwitten op. Zoals ik voor iedereen probeer op te komen die racistisch wordt aangevallen, ongeacht of het verder geestverwanten zijn of niet. Solidariteit is categorisch, niet a la carte.
Gemeente Eindhoven tast veiligheid in Oud-Woensel aan
Terwijl in maart 2019 de gemeenteraad nog de resultaten van de drie pilots leefbaarheid en veiligheid kreeg gepresenteerd, tast diezelfde gemeente de veiligheid in een van de pilotgebieden, Oud-Woensel aan. Al voor de tweede maal krijgt Oud-Woensel te maken met polarisatie en radicalisering van buiten de stad: Pegida. Pegida heeft haar pijlen gericht op een van de moskeeën in Oud-Woensel (er zijn er 3) en wil opnieuw een voettocht naar de moskee houden, ditmaal op zondagavond. Was zondag niet traditioneel de rustdag in de christelijke wereld?
Dit beleid van de Gemeente Eindhoven is toch volstrekt onbegrijpelijk. Men steekt wel tonnen in het verbeteren van leefbaarheid en veiligheid in Gestel, het Centrum en Oud-Woensel, maar maakt met hetzelfde budget de bereikte resultaten evenzo leuk ongedaan. De gemeente kweekt door het toestaan van polarisatie willens en wetens radicalisering onder moslim-jongeren in de buurt. Die stonden paraat bij de vorige demonstratie. De gesprekken die de burgemeester de zondag vooraf in de moskee had gehouden, die zijn gingen veel buurtbewoners het ene oor in en het dovemansoor uit. Maar wie is hier eigenlijk doof voor kritiek: de buurt of het stadsbestuur?
In andere steden is het verbod aan Pegida om te demonstreren morrend door hen geaccepteerd. Nu heeft Pegida in Eindhoven een nieuw terrein gevonden om onrust te stoken, en de burgemeester heeft hen hierbij alle faciliteiten geboden die maar mogelijk zijn. De burgemeester is hiermee echter zelf bestuurlijk verantwoordelijk te houden voor verdergaande radicalisering in Oud-Woensel.
Wie roept deze burgemeester nu eens eindelijk tot de orde? Waar is de gemeenteraad als je ze nodig hebt? Zij zwijgt in alle talen en wacht de gebeurtenissen lijdzaam af. Wie toekijkt en niets onderneemt als raadslid, die moet nog maar zien of hij/zij wordt herkozen in 2022.
Eindhoven, 21 mei 2019
Peter Storm heeft helemaal gelijk
Als je niet opkomt voor de rechten van minderheden/ moslims in het islamdebat, laat je de Islam juist over aan de rechts conservatieven en crypto fascisten
Veel moslims zijn juist tegen nationalisme, zeker de salafisten. Salafisme kenmerkt zich ook niet per definitie door orthodoxie. Juist niet. Oorspronkelijk is het een modernistische beweging, omdat men ervan uit gaat dat moslims zelf de bronnen van de vrome voorgangers, salaf, kunnen bestuderen en voor juiste conclusies niet af hoeven te gaan op geleerde islamwetenschappers die kennis hebben van de wetscholen / orthodoxie en fiqh (cultureel bepaalde leef- en gedragsregels op basis van sharia- de smalle weg) Dit was de oorspronkelijke insteek van Rashid Rida en Mohammed Abdu. O. a Kant en Westerse Verlichtingsfilosofie speelden juist een grote rol bij het ontstaan van het salafisme, juist ook bij de gewelddadige radicale stromingen.(Qutb e.a)
Tegenovergesteld van wat de salafisten zeggen te doen zijn zij dus modernistisch bezig. Lees o.a de socioloog Jan Peter Hartung in zijn verhandeling over Maududi. ‘Salafisten’ weigeren in veel gevallen hun eigen historiciteit en achtergrond bij interpretatie van oorspronkelijke bronnen te erkennen (ze hebben het over De Islam), net als de onderzoeker die zijn of haar neutraliteit verondersteld zonder kritisch naar de eigen positie te kijken. Sayyid Qutb had zich dan ook een ‘geleerde’ positie toegeëigend die hij oorspronkelijk niet had mogen innemen op basis van de traditionele Islam.
Het zijn vooral Westerse ideologen en Godsdienstwetenschappers geweest die soms een donkere, fascistoïde rand aan de Islam hebben gegeven. Verzet tegen kolonialisme maakte ook dat men naar Westerse denkers en ‘krachtige’ alternatieve politieke systemen keek. Oost en West zijn dus niet zo van elkaar gescheiden als het op het eerste gezicht lijkt. FvD en bewegingen als MHP liggen niet ver uit elkaar, juist vanwege de mix tussen moderniteit, nationalisme en conservatisme
De denkfout die deze bewegingen maken is dat ze hun Conservatisme als het toppunt van Verlicht Ratio of juist Godsvrucht zien, puur op basis van verstandelijk en ideologisch redeneren.
Ze respecteren niet de intieme band die een individu kan hebben met het Goddelijke en plakken daar hun eigen conservatieve, haast Napoleontische systeem op om zieltjes te winnen voor politieke agenda’s en alle poging tot debat onder leken over vastgeroeste groepsdruk en de indoctrinatie te smoren
Groepsdruk en het blind volgen van salafi geleerden, plus de mix met het blind volgen van eeuwenoude en versteende wetscholen, leidt tot alles behalve zelfstandig nadenken.
Staar je dus niet blind op salafi of niet salafi. In iedere stroming zijn vrijheidslievende en minder vrijheidslievende elementen.
Ook moslimfeministen interpreteren graag ‘salafistische’ bronnen zelfstandig.
Voorwaarde voor zelfstandige oordeelsvorming is in de orthodoxe islam echter, dat je authorisatie hebt gekregen van erkende geleerden. Maar de situatie is niet meer die uit de tijd van de grote Islamitische filosofen en godsdienstwetenschappers, die vrij konden kiezen tussen scholen en leraren (soort gildesysteem) (Los van het feit dat politieke heersers vaak een vinger in de pap probeerden te krijgen welke school je mag volgen)Door kolonialisme en het tegengaan van het ontstaan van bijvoorbeeld onafhankelijke islamitische instituties in Westerse landen is authorisatie door erkende individuele leraren van diverse denkscholen en ontwikkeling onmogelijk geworden. Dat heeft voor- en nadelen.
Iedere moslim is voor God uniek. In de Koran staat juist uitdrukkelijk dat volkeren en naties er zijn om elkaar te leren kennen en dat een Arabier niet beter is dan een niet Arabier.
Moslims bepalen helemaal zelf wat ze denken. Er is alleen vaak groepsdruk en conformisme in plaats van oprecht geloof. Ook speelt vaak Arabisch nationalisme of juist anti semitisch (anti Joods en anti Arabisch voor de Turken en Perzen) een rol. Dit laatste is een vorm van nationalisme die zich juist afzet tegen salafisme en ook illustere banden heeft gehad met de nazi beweging onder invloed van WESTERSE denkers. Deze denkers plakten hun eigen semi wetenschappelijke theorietjes over Godsdienst op Oosterse en inheemse religies. Ze beweerden bijvoorbeeld authorisatie door een goeroe of sjamaan (of meerdere), terwijl ze alleen als Westerling inwijding hadden gezocht en claimden zo het universele model van de Oer Godsdienst te hebben ‘ontdekt’ / ontsluierd. Dit is in feite de arrogantie van de ratio zelve.
Kenmerk van bijvoorbeeld de Turkse MHP is nu juist dat ze alle moslim organisaties met succes infiltreren voor een politieke, nationalistische en parallel- kolonialistische agenda. Dat is in feite een seculiere, Westerse agenda gebaseerd op Westers Verlichtingsdenken
Nee, misschien ben je het niet met alles eens . Maar liefde voor God is een intiem gevoel dat helaas makkelijk door verstandelijke machtswellustelingen (vaak mannen!) te manipuleren is. Helaas ontkennen ook linkse mannen dit gevoel op grond van atheistisch zgn Verlicht superioriteitsdenken, waardoor ze de individuele Godsdienst rechts laten liggen. ZONDE
Vandaag heb ik gevraagd aan een imam van een grote Diyanet moskee of hij de MHP sportbandjes wilde verwijderen die daar werden verkocht. Er was toevallig een tijdelijke boekenmarkt. Diyanet heeft in haar statuten staan dat zij politiek neutraal is, dus dat gebeurde gewoon. Helaas wordt er op dit moment wel aan die neutraliteit gemorreld en is het voor de imam denk ik ook schipperen tussen verschillende bloedgroepen binnen de moskee
Dus: er is een wereld te winnen!
Met kleine daden bereik je vaak meer dan met ideologische en rationalistische scherpslijperij. Hoe paternalistisch kan links zijn….
Als we de dialoog met moslims zoeken, ook al zijn we het niet met alles eens, bereiken we meer voor onszelf en voor de ander. Want wij kunnen ook veel van moslims leren…! De Islam is spiritueel echt een mooie godsdienst. Vaak liggen parels echter begraven onder een enorme hoop politieke en patriarchale/ paternalistische stront. Dat geldt zowel voor radicaal links als moslims
Ik krijg sterk de indruk dat je onze teksten in deze discussie ofwel niet gelezen hebt ofwel niet begrepen hebt. Hier zijn ze nog een keer: “Waarom wij niet meedoen aan de acties tegen Pegida in Eindhoven” en “Tegen Pegida, maar óók tegen moslimfundamentalisme!”.
Je schrijft: “Als je niet opkomt voor de rechten van minderheden/ moslims in het islamdebat, laat je de Islam juist over aan de rechts conservatieven en crypto fascisten.” Wij komen wel degelijk op voor minderheden/moslims, sterker nog: Doorbraak bestaat voor een deel uit moslims. En we hebben aan bijna alle protesten tegen de islamofoben van Pegida mee gedaan.
Waar we niet voor opkomen is voor lieden die ons soort mensen (links, feministisch) geen vrij bestaan gunt of zelfs naar het leven staan. Echte solidariteit kan alleen in wederkerigheid bestaan.
Onze uitgangspunten zijn heel concreet: we gaan niet de straat op om mensen te beschermen als die ons ter plekke zouden kunnen aanvallen. De Eindhovense moskee is gelieerd aan Saoedi-Arabië, dat wil zeggen men krijgt geld uit dat land en haalt sprekers uit dat land. De dictatuur van Saoedi-Arabië is een van de meest reactionaire ter wereld. De Saoedi’s bombarderen buurland Jemen kapot en veroorzaken daar hongersnood. Doorbrakers met een achtergrond in Soedan kunnen boeken volschrijven over de zeer negatieve rol van de Saoedi’s bij de dictatuur in hun land. Andere Doorbrakers komen uit Iran en Turkije en die hebben ook zeer negatieve ervaringen met de repressie door net weer andere vormen van moslimfundamentalisme. Never nooit zouden zij een moslimfundi-moskee gaan beschermen. En de andere leden zijn vanzelf solidair daarmee. Onze ideeën zijn in deze niet gebaseerd op theorie, maar op de eigen fysieke ervaringen.
Daarnaast zagen we bij de tweede aangekondigde Pegida-demonstratie, toen de fascisten wél kwamen opdagen, dat de moskee verdedigd werd door groepen Grijze Wolven. Als onze leden tussen die Turkse fascisten zouden gaan lopen, zouden ze letterlijk (!) hun leven niet zeker zijn. (Tenzij ze hun identiteit geheim zouden houden, maar wie wil samen met mensen strijden bij wie je niet jezelf kan zijn, en je politieke ideeën voor je moet houden?)
We hebben in onze twee artikelen geen theoretisch betoog willen houden over allerlei typen van islam, maar gewoon helder aan willen geven waarom we voor deze ene keer niet meededen aan het protest tegen het extreem-rechtse Pegida. Onze theoretische analyses over moslimfundamentalisme vind je hier.
Het is echt ontzettend jammer dat er toch nog mensen zijn die er geen begrip voor kunnen opbrengen dat we de veiligheid van onze eigen leden voorop stellen. En triest dat je dat afdoet met een zin als: “Met kleine daden bereik je vaak meer dan met ideologische en rationalistische scherpslijperij. Hoe paternalistisch kan links zijn….”
Ik zou het eerder omdraaien. Het komt nogal paternalistisch over om slachtoffers van moslimfundamentalisme te gaan lopen vertellen dat ze een fundi-moskee moeten gaan beschermen. De vraag is: ben jij er zelf heen gegaan om de moskee te beschermen?