Beelden van de strijdbare demonstratie voor solidariteit met de vrouwen van de Rif

Gisteren was er in Amsterdam een mars uit solidariteit met de vrouwen van de Rif en de Marokkaanse protestbeweging Hirak. De organisatie was in handen van de Marokkaanse Vrouwen Vereniging Nederland (MVVN). Die eist onder meer de vrijlating van Silya Ziani, Bouchra El Yahyaoui en andere politieke gevangenen in Marokko.

Het overgrote deel van de demonstranten bestond uit vrouwen. Host was Khadjia El Mourabit, die zelf ook een toespraak hield. Verder spraken onder meer Nina Sharif van een internatonale Rif-solidariteitsgroep, Gerbrig Klos van Amnesty International, en de Koerdische Bedel Bayrak die solidariteit benadrukte en Marokkaanse Nederlanders opriep om de Turkse president Recep Erdoğan niet te steunen. Naast de sprekers op het podium nam ook een vrouw tussen de deelnemers het woord voor een korte zeer krachtige toespraak. Verder was er ook nog muziek en poëzie.

Bij aanvang van de demonstratie kregen deelnemers in totaal honderd kartonnen bordjes uitgereikt met daarop “#Free” en vervolgens een naam van een van de mensen die in Marokko is gearresteerd. De borden werden omhoog gehouden terwijl Sharif de namen een voor een oplas. Vanuit de deelnemers werden er daarna nog namen toegevoegd. Er werden ook veel leuzen geroepen voor de Riffijnse vrouwen en demonstratievrijheid, en tegen de corruptie en het Marokkaanse leger. De meeste leuzen waren in het Amazigh en Arabisch, maar ook werd er af en toe gescandeerd: “Marokko schande, bloed aan je handen!”, “Wij willen rechten, wij willen vechten voor ons mensenrechten!” en “Hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit”.

Op een spandoek op het podium van Theaterstraat stond: “#Pek Ya Wlidi”, wat neerkomt op: “Hoe verzin je het?” Dat zeiden opgepakte activisten in de rechtszaal in Marokko, nadat ze beschuldigd werden van het bedreigen van de nationale veiligheid en zelfs poging tot massamoord. “Pek Ya Wlidi” is een gevleugelde slogan geworden, die ook op de t-shirts van de organisatoren stond. Op het Museumplein, aan het einde van de mars, was er nog even wat ophef nadat een paar Marokkaans-Nederlandse omstanders in het Arabisch “Leve de koning” riepen. Door de demonstranten werd luid en duidelijk geantwoord dat niet de koning, maar nu eens het leven van de mensen in de Rif centraal moet staan.

Mariët van Bommel