Beelden van de strijdbare vrouwendag-demonstraties in Amsterdam en Utrecht
Afgelopen zaterdag was in Amsterdam de Women’s March 2022 en gisteren in Utrecht de International Women’s Day demonstratie.
De opkomst bij de demonstratie in Amsterdam was enorm en de speeches en spoken word optredens waren echt krachtig. Uiteenlopende thema’s en strijden kwamen aan bod, zoals abortus, pink tax, geweld tegen vrouwen, intersectioneel feminisme, de rechten van indigenous women, en het gevecht tegen neo-liberalisme, kapitalisme en natuurlijk ook liberaal feminisme.
De demonstratie in Utrecht gisteren was zo mogelijk nog radicaler en strijdbaarder. Er werd slechts een klein aantal speeches gehouden, waarna we meteen gingen lopen. Er werden voortdurend leuzen geroepen, er waren creatieve actieborden en ook fakkels. Hieronder de sterke speech van Stevie Jane Nolten, lijsttrekker van Utrecht BIJ1.
De beelden zijn gemaakt door Hai Ha, Deniz Devrim, Marie-Louise Beekmans en Intersectional Rage.
Hi, ik ben Stevie. Misschien ken je me van een jaar geleden toen ik namens een hoop fantastische feministen deze viering van internationale vrouwendag mocht hosten. Vandaag ben ik uitgenodigd om te spreken en ik ga eerlijk zijn: ik vind het moeilijk om hier plek in te nemen. Sinds kort spreek ik niet meer alleen vanuit mijn eigen persoon, maar vertegenwoordig ik ook een politieke partij.
Sommige politici hebben het privilege om deze twee dingen van zichzelf scheiden, maar ik niet. Want het persoonlijke is politiek, en politiek is voor mij persoonlijk. Ik zet me dan ook persoonlijk in om mijn positie en privileges te gebruiken om onze strijd niet alleen op straat te voeren. Juist op die plaatsen waar geen plek voor ons aan tafel is, het systeem knelt of zelfs snijdt. Er staat namelijk te veel op het spel.
Velen van ons vechten hetzelfde gevecht, op een andere manier, in een andere arena. Dat is ook nodig, want het patriarchaat en alle andere onderdrukkende systemen komen in ontelbare vormen. Want het is nog steeds de verantwoordelijkheid van vrouwen en niet-mannen om weerbaar te zijn tegen seksueel geweld wat óns wordt aangedaan.
Cismensen krijgen elke dag de ruimte om onversneden transhaat te verspreiden in de media. Sekswerkers worden gecriminaliseerd in plaats van dat we hun rechten en veiligheid voorop stellen. De acceptatie van onze seksualiteit wordt gegatekeeped door witte gay cismannen. Vluchtelingen zijn pas welkom aan onze grenzen als ze ‘Europees genoeg zijn’. Bovendien leven we nog steeds in een pandemie waarin kwetsbaren aan hun lot worden overgelaten omdat onze maatschappij doordrenkt is met validisme.
Dit maakt me fucking boos! Want je feminisme is hol, als het alleen witte vrouwen verder helpt, als het kapitalistisch is en onze planeet vernietigt, als het transmensen uitsluit, als het ontoegankelijk is, of als je stemt op een vrouw die het patriarchaat verdedigt in plaats van het godverdomme afbreekt! Met andere woorden: als je feminisme niet radicaal en intersectioneel is, dan hoeven we het niet!
In onze strijd tegen ongelijkheid laten we niemand, maar dan ook niemand achter. Solidariteit is het antwoord om samen op te trekken, gezien te worden, te leren, elkaars geluid te versterken en onze middelen eerlijker te verdelen. Laten we deze energie vandaag vasthouden totdat het niet meer nodig is. Voor diegenen die ons voorgingen en zij die het voort zullen zetten omdat we er nog lang niet zijn. Juist omdat we hoop hebben op een betere toekomst. Ik sluit af met het motto van vorig jaar, dat we wat mij betreft niet vaak genoeg kunnen herhalen:
You are not alone, solidarity is our weapon!
Dank jullie wel.
Stevie Jane Nolten
Beelden uit Utrecht
