Bleckmann: tactische nederlaag, strategische overwinning

We herinneren het ons nog goed. Joery was onterecht de laan uitgestuurd en hij pikte het stomweg niet. Tijdens het bespreken van de zaak bleek al snel dat Bleckmann een sterk bedrijf is. Het is geen kleine opdrachtgever, kroeg op de hoek, schoonmaakbedrijfje, snoepwinkel of restaurant. We wisten dat dit anders zou gaan dan de eerdere succesvolle conflicten. Samen met Joery maakten we de inschatting dat we dit waarschijnlijk niet zouden winnen. Kort gezegd: een paar mensen met een spandoek voor de deur van een restaurant zorgt er al snel voor dat de omzet pijnlijk daalt. Bij een loods van een multinational in een industriegebied werkt dat niet zo. Bovendien stond Bleckmann wettelijk gezien geheel in zijn recht om Joery te ontslaan. Joery had als uitzendkracht namelijk helemaal geen rechten. In eerdere campagnes hadden we nooit veel meer geëist dan waar werkers wettelijk gezien recht op hadden. Nu gingen we een flinke stap verder. We keerden ons tegen de basis van flexibilisering, door de rechteloosheid van flexkrachten aan de kaak te stellen. Het maakte de campagne nog lastiger: die rechteloosheid is juist onder andere waar bedrijven als Bleckmann zoveel aan verdienen! Als Bleckmann zou toegeven aan onze eisen, kon dat een ‘precedent’ creëren. Andere werkers zouden zich gesterkt kunnen voelen en protesteren tegen de onzekerheid. Bij een contracteinde zouden ze met dit precedent een gelijke behandeling kunnen eisen als Joery. Waarom hij wel, en zij niet?

Vloerwerk in Bleckmann: tactische nederlaag, strategische overwinning (Vloerwerk.org)