Containment kan – wat ontbreekt is leiderschap

Het is goed nieuws dat testcapaciteit en bron- en contactonderzoek überhaupt worden opgeschaald, al gebeurt het erg laat – de scholen gaan al open – en is het onzeker hoe doortastend de maatregelen zullen zijn; eerdere voornemens tot uitbreiding van testcapaciteit hebben immers nog niet tot significante groei van het aantal uitgevoerde tests geleid. De voorgenomen werkwijze voor bron- en contactonderzoek krijgt intussen stevige kritiek, omdat het niet in de buurt van Europese normen komt die geadviseerd worden voor een succesvol indambeleid. Na die kritiek wordt dan gesteld dat we – vooruit, als er zo om gezeurd wordt – die contacten heus nog wel een paar keer extra kunnen bellen, maar de onmiskenbare indruk blijft dat overheid, OMT en GGD’s toch niet zoveel zin hebben om iets harder te lopen. Op alle fronten is Nederland immers trager en onvoorzichtiger in maatregelen: mondkapjes worden ontraden (de verplichting ervan in trein en bus is afgedwongen door OV-bedrijven), het belang van ventilatie wordt ontkend, de rol die presymptomatische transmissie speelt wordt ontkend of gebagatelliseerd, onderwijspersoneel met een snotneus moet gewoon werken, en de scholen gaan al open nog voordat de risico’s goed en wel bekend zijn. Al dit soort oordelen en redeneringen zijn echter uitstekend verklaarbaar, indien ze worden gezien in het licht van de ingezette strategie van toegestane vertraagde verspreiding of “mitigatie”, waarbij slechts op IC-capaciteit wordt gestuurd. Het klinkt macaber en ongeloofwaardig, ware het niet dat het staand beleid is: ons kabinet wil niet indammen. Indien je denkt dat de meeste mensen toch wel besmet gaan raken, waarom zou je meer moeite doen om koste wat kost iedereen te beschermen?

Jaap Stronks in Containment kan – wat ontbreekt is leiderschap (Containmentnu.nl)