Criminalisering van bijstandsgerechtigden

Zo vroeg de gemeente Zoetermeer naar aanleiding van anonieme tips gegevens op bij Wehkamp om te controleren of een vrouw in de bijstand niet onterecht een uitkering ontving. De gemeente Tilburg onderzocht gegevens van Marktplaats om te controleren of iemand niet in het geheim spullen verkocht en zo illegaal bijverdiende naast de bijstand. En de gemeente Hilversum vroeg gegevens van zendmasten op om na te gaan of een man niet heimelijk samenwoonde en dus recht had op minder bijstand. De gemeente ontdekte dat de telefoons van de man en zijn vriendin 2033 keer contact hadden gemaakt met de zendmast het dichtst bij hun huis. Ambtenaren van de gemeente Blaricum gingen in een half jaar tijd meer dan honderd keer naar het huisadres van een bijstandsontvanger om te controleren of zij niet in het geheim samenwoonde. In Hengelo vroeg de gemeente het waterverbruik van een man op, om te verifiëren of hij wel op het adres woont waar hij bijstand ontvangt. In Opsterland had de gemeente zelfs het project “Waterproof”, waarmee ze het waterverbruik van bijstandsgerechtigden onderzocht. (…) “Gemeenten laten burgers in de val lopen. Bij een controle vragen ze schriftelijk bewijs van stortingen van vier of vijf jaar geleden. De onderklasse”, zegt Balkema, “heeft nooit bewijs, documenteren is iets van white collar workers. Als mijn klanten geld lenen, komt er geen overeenkomst maar spreken ze gewoon af dat ze het over een maand terugbetalen. Dan ziet de gemeente het als een gift en vordert de hele bijstand terug. De overheid waarschuwt nooit, en gebruikt het als truc om lekker makkelijk terug te vorderen.”

Karlijn Kuijpers en Marieke Rotman in ‘De situatie lijkt erg op de toeslagenaffaire’ (Groene.nl)