De enige educatie die we hadden op school over racisme was wat theorie die paste in één paragraaf

Afgelopen zondag hield Emily Browne een inspirerende toespraak op het solidariteitsprotest tegen anti-zwart geweld in de VS en de EU in Wageningen. Lees en luister naar haar krachtige woorden.

Ik ben hier niet om de mensen te overtuigen die racisme al erkennen; dat het een complexe realiteit is die we alleen maar kunnen blijven proberen te begrijpen en effectief te veranderen, maar die we nooit volledig zullen bevatten.

Ik sta hier vandaag om uit te reiken naar de mensen die nog steeds denken dat leren over racisme niet relevant is voor wat betreft Nederland, onze gemeenschappen, ons persoonlijke leven en ons onderwijs. Het is relevant voor iedereen, elke burger, elk kind, elke ouder, elke broer, zus, elke student en personeel. Racisme is altijd relevant. Maar, hier zijn we vandaag, nog steeds op een punt waar we mensen moeten overtuigen om enkel te luisteren, te luisteren, naar de stemmen die je proberen te vertellen over de inhumane realiteit van een racisme pandemie.

Ik ben opgegroeid in Nederland in een racistisch onwetend en wit dorp. Er was geen diversiteit en de enige educatie die we hadden op school over racisme was wat theorie passende in maar één paragraaf, één paragraaf, op de middelbare school. Dus, als je deze enkele paragraaf begreep, dan begreep je racisme… toch?

The original text in English. De originele tekst in het Engels.

Vanaf kind zijnde werd er door mijn klasgenoten geroepen dat mijn haar eruit zag als een vogelnest, dat mijn huidskleur gelukkig niet te donker was, dat mijn vader van een onbewoond eiland kwam, dat ik een apenrug had omdat mijn lichaamshaar zwart was en niet blond, en halfbloed. Ik ben geseksualiseerd door oudere mannen sinds ik 14 ben, omdat ik een exotisch wezen was dat ze niet gewend waren om te zien. Een dermatoloog verbrandde mijn huid, omdat ze niet wist hoe ze met mijn huid moest omgaan. Wanneer ik met mijn moeder mee naar haar kapper ging, kwamen alle medewerkers naar me toe om mijn haar aan te raken, alsof ik een dier was wachtende om geaaid te worden. Dit zijn maar een paar voorbeelden zo uit mijn hoofd.

Destijds dacht ik dat dit gewoon pesten of oncomfortabel was, maar mijn simpele begrip van racisme, van die ene paragraaf op de middelbare school in de meest overduidelijke vorm zijnde: “iemand discrimineren op basis van hun huidskleur, nationaliteit of etniciteit’, maakte het me onmogelijk om dit gedrag te identificeren als racistisch en deel uitmakend van een systeem dat ook racistisch is.

Mijn reis om mezelf fatsoenlijk te onderwijzen over racisme begon een maand geleden. Ik schaamde me zo over het feit dat ik het privilege heb om te leven in racistische onwetendheid en niet drastisch erdoor getroffen te worden. Dat ik gewoon mijn leven kon leven zonder op de hoogte te zijn van de rol die ik speel in een racistisch systeem en niet deel uit te maken van de groep die het meest onder de consequenties lijdt. Ik heb geleerd dat het niet uitmaakt wat je wilt bereiken in je leven, racisme speelt een rol. Het vormt zich overal.

Je bent een feminist en wilt dat vrouwen gelijk betaald krijgen en die extra steun ontvangen zodat ook zij de top kunnen bereiken? Maar hoe zit het met die vrouwen aan de bodem van de sociale orde, gekleurde vrouwen, zwarte trans vrouwen, gehandicapte vrouwen, getroffen door ons racistische systeem die zoveel meer benadeeld zijn en niet eens de kans hebben om een fatsoenlijke baan te krijgen?

Je bent een klimaatactivist en je wilt de wereld redden? Wie denk je dat er het hardst getroffen wordt door klimaatverandering?

Je wilt dat mensen stoppen met het eten van dierlijke producten en biologisch gaan eten? Besef je wat een bevoorrecht ding dat is om te eisen van de wereld? Aangezien er heel veel mensen zijn die eten wat ze kunnen eten om de omstandigheden te overleven waar ze in zitten?

Ik heb geleerd dat als je wilt leren over wat dan ook je niet de sociale impact factor kan verwaarlozen. Dat betekent leren over racisme en dat betekent leren over imperialisme, kolonialisme, de geschiedenis van wat onze voormalige leiders andere landen aangedaan hebben, wat ze van hen gestolen hebben, hoe ze hen beschadigd hebben. Je moet kapitalisme begrijpen en dat het alleen werkt onder ongelijkheid. En dit is nog maar de top van de ijsberg.

Dit zijn een aantal dingen die ik geleerd heb in een paar dagen, maar wat niet basiskennis is, maar wat het wel zou moeten zijn. Echter, het zou niet moeten aankomen op onze eigen wil en vermogen om dit alles te leren. Het is te veel om te begrijpen voor één persoon. Dit zou onderdeel moeten zijn van al ons onderwijs en het zou aangepast moeten worden zodat iedereen het kan begrijpen, we onze taken beter kunnen uitvoeren en een realistischer wereldbeeld hebben.

Racisme komt niet alleen voor in de meest overduidelijke vormen en in Nederland hebben we een houding dat we weten waar we over praten, dat racisme geen probleem hier is en dat we er niet in onderwezen hoeven te worden.

Racisme is altijd relevant en we staan pas aan de beginfase van een lange reis. We kunnen niet terug gaan naar onze oude levensstijlen. Effectieve verandering moet opgevolgd worden in al onze dagelijkse levens en verantwoordelijkheden.

Bedankt.

Emily Browne