Deportaties naar Afghanistan: nog altijd de gewoonste zaak van de wereld

Niet alleen horen al die grenzen en muren en hekken per direct te worden gesloopt, zodat mensen asiel aan kunnen vragen, hetgeen een “recht” schijnt te zijn maar niet een vanzelfsprekendheid. Ook moeten de deportaties per direct worden gestopt, tegengehouden, gesaboteerd indien nodig. Want vliegtuigen kunnen weliswaar in de haast worden volgeladen met al wie hier gebruikt kan worden, meer en vaker nog worden vliegtuigen volgeladen met te deporteren mensen, de ongewensten, onbruikbaren, de afgedankten. En andermaal wordt een internationaal “recht” geschonden, dat van “non refoulement” ofwel dat je niet wordt teruggestuurd naar een plek waar je gevaar loopt. Reken maar dat je er niet van gaat horen als de deportaties worden hervat en vluchtelingen met gevaar voor eigen leven proberen hier te geraken. Totdat een dood kind op het strand aanspoelt. Totdat er iemand in een gevangenis zichzelf ophangt. Of totdat activisten een vliegtuig aan de grond houden of vluchtelingen zelf een push-back op zee voorkomen. Dan horen we ineens dat er iets aan de hand is. Dan worden er mensen aangeklaagd wegens terrorisme, piraterij, mensensmokkel, het in gevaar brengen van de luchtvaart en wat er verder zoal verzonnen wordt door staten die zelf de dood van ontelbare vluchtelingen op hun geweten hebben. En dan komt het erop aan net zoveel moed te hebben als de vrouwen van RAWA, of Nezamuddin Azimi, of Abdul Ghafoor. Geen mens vlucht vrijwillig. En er is meer moed voor nodig om je te verzetten of om te vluchten en daarvoor een gevaarlijke tocht te ondernemen dan voor het droppen van bommen vanuit een drone.

Joke Kaviaar in Deportaties naar Afghanistan: nog altijd de gewoonste zaak van de wereld (Jokekaviaar.nl)