Doorbraak bekritiseert bezuinigingen in Deventer

Vorige week woensdag hebben drie Doorbraak-activisten bij de Deventer gemeenteraad ingesproken tegen de bezuinigingen. Ze oogstten veel applaus van de 70 aanwezigen. De gemeente had een hoorzitting voor de raadsleden belegd – “Deventer bezinnigt” – waar organisaties en individuen hun zegje mochten doen over de voorgestelde 18 miljoen aan bezuinigingen in Deventer.

Dertien insprekers hadden zich aangemeld en gaven aan dat de bezuinigingen slecht zijn voor de sociale samenhang in Deventer. Een stad die nu bekend staat, zo benadrukte menigeen, als voorbeeldgemeente op dat gebied. De vele gastarbeiders van de eerste generatie, vaak van Turkse herkomst, zien bijna al hun voorzieningen verdwijnen. Dat deed een inspreker zeggen dat het beleid wel beïnvloed lijkt door de geest van Wilders. Ook een voetbalclub kwam inspreken omdat het onderhoud van hun locatie nu al te wensen overlaat – zoals hij met foto’s aantoonde – en als het aan het gemeentebestuur ligt naar “sober” gaat. Alle insprekers gaven aan dat de bezuinigingen slecht uitpakken en allemaal kregen ze applaus. Maar het luidste applaus was er voor de Doorbraak-activisten die duidelijk maakten dat er simpelweg gebroken moet worden met de hele bezuinigingsideologie. Er is immers geld zat in Nederland, alleen maakt Bruin I de politieke keuze er niet aan te willen komen.

Hieronder de teksten van de drie sprekers, voor het gemak tot een stuk samengevoegd.

De gemeente Deventer wil gigantisch bezuinigen. Daarbij vallen met name de bezuinigingen op het sociale vlak op. Vierenhalf miljoen, dus minstens een kwart van het genoemde bezuinigingsbedrag van 18 miljoen. Doorbraak is daar fel op tegen. Want wat dreigt er te gaan gebeuren? Kaalslag in het maatschappelijk en welzijnswerk. Inkomensdaling voor laagbetaalden en uitkeringsgerechtigden. En dwangarbeid bij Salcon. Daar ga ik zo meteen op in, maar eerst wil ik de context van de bezuinigingen schetsen.

De hoge heren zeggen ons: “Sorry, we moeten nu eenmaal bezuinigen”. Alsof dat geen politieke keuze is. De realiteit is dat er geld zat is in Nederland, maar dat de regering daar niet aan wil komen. Jaarlijks loopt de regering 16 miljard aan belasting mis omdat ze het grote bedrijfsleven in de watten legt. Aan villasubsidies geeft de regering 10 miljard uit. En de rijkste 10 procent van Nederland bezit 700 miljard aan vermogen. Hef een paar procent meer aan vermogensbelasting en de hele 18 miljard die Rutte wil bezuinigen is al binnen. Die vermogenden eten er echt geen kaviaartje minder om.

Volgens het blad Quote bezitten de 500 rijkste Nederlanders nu gezamenlijk bijna 136 miljard euro, bijna zeven procent meer dan vorig jaar. Ons land kent, volgens Quote, 23 mensen die meer dan een miljard euro bezitten. De tien procent meest vermogenden in Nederland bezitten samen zoals gezegd ruim 700 miljard euro en hun vermogen is de afgelopen tijd tweemaal zo snel gestegen als het nationaal inkomen, zoals econoom Geert Reuten onlangs aantoonde. En die trend zet door. Ook de topsalarissen en bonussen in het bedrijfsleven zijn weer terug van nooit weggeweest. De topbestuurders kregen afgelopen jaar gemiddeld 16 procent meer dan het jaar daarvoor. Peter Voser van Shell ging met 10,5 miljoen naar huis, Ad Scheepbouwer van KPN met bijna 8 miljoen en Hans Weijers van Akzo met iets meer dan 5 miljoen. Ook in de top van de banken wordt er weer met miljoenen gerekend.

Het probleem is dus niet dat er geen geld is. Het probleem is dat het in de verkeerde handen zit. Tegenover de publieke armoede staat een enorme privérijkdom. Een paar grote bedrijven en een handjevol individuen bezitten astronomische hoeveelheden geld, terwijl iedereen te horen krijgt dat we allemaal een stapje terug moeten doen.

Terug naar Deventer. Tegenover de zojuist geschetste private rijkdom ontstaat ook in Deventer publieke armoede. Buurthuizen verdwijnen, de werkdruk voor het overgebleven personeel stijgt en de prijzen voor cursussen stijgen. Juist voor mensen in de arme wijken wordt het leven daardoor zwaarder. Inkomens van mensen die werken via Salcon (Sociale Werkvoorziening en Work First) staan onder druk, zeker door de invoering van de Wet Werken naar Vermogen, dat wil zeggen de samenvoeging in 2013 van de sociale werkplaatsen (WSW), Bijstand en gesubsidieerde arbeid (WWB) en de jong gehandicapten (Wajong). Invoering van deze wet betekent ook de feitelijke afschaffing van het wettelijk minimumloon. Immers, om je uitkering te behouden moet je gaan werken. Niets mis mee, zullen sommigen zeggen. Maar dat werk is zonder cao en onder het minimumloon! En de bedoeling is om je zoveel mogelijk in reguliere arbeid in te zetten. Lekker goedkoop voor de bazen dus. Hoe gangbaarder het wordt om de loonkosten te drukken door ontduiking van het minimumloon, des te meer wordt ook het principe van dat minimumloon aangevallen. Het zou op termijn zelfs over de hele linie kunnen worden afgeschaft.

De gemeente Deventer mag deze weg niet volgen! De gemeente moet op zijn minst aan de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) aangeven dat het bestuursakkoord, waarin deze asociale maatregelen worden doorgedrukt, onacceptabel is. En natuurlijk moet de gemeente zelf ook de bezuinigingen in Deventer stopzetten; zeker de bezuinigingen op de levensvoorwaarden van de mensen met een uitkering en andere laagbetaalden.

Doorbraak