Duterte in Den Haag

De steun voor Duterte moet voor een groot deel gezien worden als uiting van onvrede met het politieke systeem zoals dat na 1986 vorm had gekregen. Eenmaal aan de macht, bleek al snel dat zijn sociale houding tijdens de campagne weinig om het lijf had. Wel werd er werk gemaakt van de jacht op vermeende drugsverslaafden. Nog vóór de officiële inwijding als president begon het moorden. Naast de lijken werd vaak een waarschuwing achtergelaten met teksten als “ik was een pusher”. Duterte’s presidentschap had nog een opvallend kenmerk: zijn bondgenootschap met een deel van Filipijns links. In de Filipijnen voert de maoïstische Communist Party of the Philippines (CPP) al decennialang een guerrillastrijd. Naast de uiteraard ondergrondse CPP bestaat er een netwerk van bovengrondse politieke en sociale organisaties die de politieke visie van de CPP op de Filipijnse samenleving delen. Dat wordt het Nationaal-Democratische of ND blok genoemd. In de laatste fase van de verkiezingscampagne van 2016 werd duidelijk dat de ND’s, die aanvankelijk een andere bourgeosie-politicus steunden, naar Duterte geswitcht waren. Een aantal vooraanstaande leiders van ND’s kreeg kabinetsposities onder Duterte. Ook sloot Duterte een staakt-het-vuren met de CPP. De partij zelf omschreef haar band met de president als een “bondgenootschap”. Op die manier verzekerde Duterte zich van de steun van de dominante kracht in Filipijns links. Dat ND-leiders als Judy Taguiwalo, Rafael Mariano, en Liza Maza onder hem dienden, poetste niet alleen zijn ‘sociale image’ op, het betekende ook dat hun politieke blok Duterte welwillend bejegende terwijl ondertussen het dodental opliep. Duterte’s eerste State of the Nation Address, een jaarlijkse toespraak waarin de president zijn visie voor het land uiteenzet, werd door de ND’s aangegrepen om hun steun aan hem te uiten met een spandoek waarin werd opgeroepen tot steun aan “het progressieve beleid”.

Alex de Jong in Duterte in Den Haag (Grenzeloos.org)