Dwangarbeid in Nederland sterk staaltje psychische terreur
Bij de werkmeester moesten we doosjes vouwen, crackers uit bestaande verpakking halen en in de nieuwe verpakking, de zojuist gevouwen doosjes stoppen, deze werkzaamheden herhalen zich tot einde dienst. Gezien het feit dat ik alleenstaande moeder ben en een schoolgaand kind heb, aangegeven dat ik niet om 08:00 kan beginnen en uiterlijk om 14:45 mijn dienst moet beëindigen. Er werd mij medegedeeld dat ik voor opvang moest zorgen, en deze zelf moet bekostigen. Gevraagd om een tussentijds gesprek met de dames van de gemeente bij de werkmeester, dit leidde tot dreiging van het stopzetten van mijn uitkering als ik de werkzaamheden niet zou hervatten. Bij de werkmeester zijn minder begaafde mensen aan het werk en ook mensen die een taakstraf moeten uitvoeren, gezien mijn achtergrond, heb ik aangegeven mij niet veilig te voelen in deze situatie, alsmede ook de verrichte werkzaamheden, die geestdodend zijn, en niets met maatwerk te maken hebben. Ik beschik over een HBO opleiding en men is verplicht maatwerk te leveren bij een re-integratieproject.. Ik heb mijn werkzaamheden vervolgd, maar ben 15 minuten voor einde dienst overstuur en huilend weggegaan, heb me meteen per mail ziek gemeld. Voordat ik aan het traject begon was ik bezig om als zzp-er in de thuiszorg aan de slag te gaan, dit ook aangegeven en verteld dat ik reeds cliënten had en 20 uur aan de slag kon per week. Had me voor het project al bij de huisarts gemeld met overspannenheidsklachten, daar de druk van het starten van een eigen bedrijf al een te grote belasting was. Hierna volgde een aantal weken van psychische terreur, waarin ik door A. W enkele malen per dag werd gebeld, er de onmogelijkste opdrachten van mij verlangd werden, zoals het aanleveren van afsprakenkaart van de psycholoog, afspraken huisarts.. zo niet.. einde uitkering.. uiteindelijk heeft de huisarts een brief meegegeven met stempel van de praktijk, waarvan A.W beweerd dat ik deze zelf heb gemaakt, dus ik wordt beticht van valsheid in geschrifte.
Een re-integratie slachtoffer in Dwangarbeid in Nederland sterk staaltje psychische terreur (Stopdebankiers.nl)
Ach ja, ze blijven doorgaan, bang voor eigen baantje. Een troost, het ambtenaren statuut staat op de helling en velen worden straks burgerwerknemer en zijn dan zelf of via de leidinggevenden aansprakelijk te stellen. Bovendien moet de Koning een wetswijziging tekenen, waarna je ook ambtenaren via de leidinggevenden aansprakelijk kan stellen. Voor nu zou ik een advocaat nemen, klacht procedure starten je volledige dossiergegevens middels een WOB verzoek opvragen en eens kijken wat ze gaan doen. Bovendien bij het BKWI.nl opvragen wie er in het SUWI systeem allemaal naar je gezocht hebben en waarom ze dit hebben gedaan. Verder kun je uitvogelen waar ambtenaren wonen en kijken of ze illegaal gebouwd en/of bijgebouwd, etc., hebben. Om vervolgens de volledige Gemeente raad op de hoogte te brengen van deze “ernstige” misstanden. Ik denk maar zo, leven en laten leven en onkruid moet je wel met wortel en al verwijderen.
Tip. Neem alle gesprekken op met een digitale memorecorder, deze kan je de hele dag (olympus ws serie, werken tot wel 24 uur aan een stuk) in je borstzak dragen en aan laten staan. Aan het einde van de dag zet je opnamen in een datum map op je harde schijf. Zo heb je altijd bewijs en kun je zelf de werkmeester te slim af zijn. Vraag bijv aan het einde van iedere werkdag of hij tevreden is met je en je werk. Kunnen ze achteraf nooit komen dat je niet hebt voldaan.Je hebt ook kleine knoop camera’s heb je er meteen beeld bij die werken ongeveer 4 uur achtereen.
Als je alles getracht hebt, om de problemen kenbaar en bespreekbaar te maken, bij de werkmeester zijn baas en de gemeente/bestuur en men wil niets, dan staat het je vrij de gesprekken op internet te plaatsen. Daar is een rechterlijke uitspraak over.
Persoonlijk zou ik de zaak saboteren (langzaam werken, verkeerd werken, niet begrijpen, machine in de soep laten lopen, etc) en dossiers van de werkmeesters en ambtenaren aanleggen, want fouten maken ze allemaal, een kwestie van geduld hebben.
“Persoonlijk zou ik de zaak saboteren (langzaam werken, verkeerd werken, niet begrijpen, machine in de soep laten lopen, etc). Ja, dat zou ik ook doen! Zodra ik in de dwangarbeid terecht kom word ik opeens heel erg dom. Dan snap ik echt helemaal niks meer!
inderdaad Carina! Als het minimumloon (allerlei toeslagen, pensioenopbouw, Arbo vereisten etc etc nog daargelaten) al onvoldoende voor het levensonderhoud van mensen zonder enige opleiding, welke inzet mag dan worden verwacht voor een uitkering van 70 % van het netto minimumloon? In ieder geval niet de dwangarbeid van mensen die redelijk tot buitengewoon goed zijn opgeleid, zoals nu gebeurt. Dan moet inderdaad alles duizend keer opnieuw worden uitgelegd, instructies fout worden begrepen en desastreus uitgevoerd, gereedschappen kwijtgeraakt (o nee, dat doen chirurgen ook nogal eens!). Voor elke taak flink de tijd nemen en geen twee taken tegelijk kunnen onthouden, dusw voortdurend de vraag…
Welk zand werkt in welke tank het best? Laten we een werkgroep starten!