Eeuwenlang opgebouwde kennis kun je maar één keer in de vernieling helpen

Tekenend voor de huidige situatie is dat op te veel Nederlandse universiteiten medewerkers geen idee hebben wat er achter de schermen bij hun bestuurders precies gaande is. Decanen bepalen wat er gebeurt in overleg met hun college van bestuur. De werkvloer staat erbij en kijkt ernaar… en vraagt zich af hoe lang hun banen nog bestaan. Het gebrek aan democratische structuren aan de universiteit wordt steeds zichtbaarder en dat brengt grote schade toe aan het vertrouwen van de academische gemeenschap in haar bestuurders. Democratie aan de universiteit kan niet zonder transparantie. De wijze waarop er nu op te veel universiteiten door bestuurders zonder enige transparantie wordt geopereerd, doet vermoeden dat er meer aan de hand is dan bestuurlijk paniekvoetbal. De snelheid, om niet te zeggen gretigheid, waarmee sommige universiteiten en faculteiten de bezuinigingen nu lijken aan te pakken, doet eerder denken aan het managersadagium “never waste a good crisis”. Waarom anders een of twee jaar teren op de reserves opgeven om te midden van grote financiële onzekerheid toch alvast reorganisaties voor te bereiden? Waarom anders in Leiden nu niet de universitaire grond aan de andere kant van de A44 verkopen? Het is een appeltje voor de dorst, maar we komen om van de dorst. Het is onverstandig en zelfs immoreel om met dit kabinet samen te werken. De nu al in uitvoering zijnde bezuinigingen zijn daarom deels een oneigenlijk gebruik van een crisis die in beginsel al oneigenlijk is.

Remco Breuker in Eeuwenlang opgebouwde kennis kun je maar één keer in de vernieling helpen (Mareonline.nl)