Europese rechter bekritiseert Nederland wegens hoge legeskosten

Geplaatst op door

Teruggefloten.
De Nederlandse overheid werpt met torenhoge aanvraagkosten een onterechte drempel op voor het verkrijgen van een verblijfsvergunning. Een Afghaanse man moet vrijgesteld worden van deze legeskosten, die veruit de hoogste in heel Europa zijn. Dat bepaalde onlangs het Europese Hof. Daarmee wordt het kabinet Bruin I opnieuw op de vingers getikt door een internationale rechter.

De vrouw van de Afghaanse man had samen met haar kinderen eerder verblijfsrecht verkregen. De man had nog geen verblijfsvergunning. Omdat ze moest zien rond te komen van een bijstandsuitkering, kon de vrouw de toenmalige legeskosten van 830 euro niet ophoesten. Op papier bestaat er wel een mogelijkheid tot vrijstelling, maar in de praktijk blijkt die een lege huls. Bij een beroep op vrijstelling is een enkel bewijs van armoede, zoals een inkomensverklaring, lang niet voldoende. De IND eist namelijk bewijsstukken die aantonen dat er inspanningen zijn geleverd om aan meer inkomen te komen en dat er pogingen zijn ondernomen om bij instellingen, familie en vrienden geld te lenen. Het Europese Hof vindt dat door deze “extreem formalistische houding” van de overheid de vluchteling zijn recht niet kan krijgen. Daarmee handelt Nederland in strijd met het Europese mensenrechtenverdrag. Want ook arme mensen moeten de kans krijgen om een aanvraag wegens gezinshereniging te kunnen indienen.

Met ingang van 1 juli 2011 zijn de legeskosten zelfs opnieuw verhoogd. Een verblijfsaanvraag wegens gezinshereniging kost inmiddels maar liefst 1.250 euro, een aanvraag op medische gronden 950 euro, en een aanvraag wegens arbeid 600 euro. Al jarenlang klagen migranten, vluchtelingen en allerlei belangenorganisaties over de steeds hoger geworden legeskosten, die een middel vormen om ongewenste migratie zoveel mogelijk te beperken. Maar net als zijn voorgangers heeft minister Gerd Leers maling aan alle kritiek. Misschien kan de uitspraak van het Europese Hof nog enige invloed uitoefenen. Helaas gaat die beslissing voornamelijk om ruimere vrijstellingsmogelijkheden, wat niet leidt tot algehele verlaging of afschaffing van de legeskosten. Doorbraak vindt dat mensen overal ter wereld het recht behoren te hebben om te gaan en te staan waar ze willen. De politiek van migratiebeheersing moet dan ook principieel worden verworpen, en natuurlijk ook het moeten dokken van zoveel geld om verblijfsrecht aan te vragen.

Harry Westerink