Figurant.tv over de flexibilisering van wonen en werk (video)
Flexibel zijn klinkt leuk. Maar als het om onze bestaanszekerheid gaat, is het dan ook nog zo leuk? Steeds meer mensen hebben te maken met een flexibel contract. Niet alleen in verband met werk, maar ook in verband met wonen (huren). Wat betekent deze ontwikkeling en heeft het iets met elkaar te maken? In deze aflevering van De Figurant ga ik hierover in gesprek met Eline Arisse van de Bond Precaire Woonvormen die mensen in onzekere huurtoestanden ondersteunt en gezamenlijke strijd organiseert. De andere gast is Ruben Bres van Young and United (FNV). Hij werkt met jongeren die bijna niet anders gewend zijn dan met flexibele arbeidscontracten te werken (en vaak ook nog in een flexibele huursituatie zitten). Ook hij organiseert als organizer verzet tegen deze ontwikkeling waarin de situatie voor (jonge) werkers volgens hem slechter wordt. Maar hoe organiseer je verzet met mensen die juist zeer afhankelijk zijn van hun tijdelijke huurbaas of werkgever?
Mathijs van de Sande over
Ik vraag me af wat jongeren zien in flex contracten? Of dit nu op de arbeidsmarkt is of op de huur markt. Het hebben van vrijheid? Nergens aan vast zitten? Ik was ook die leeftijd en ja, ook ik wou de vrijheid en wou nergens aan vast zitten.
Toch kwam al vroeg het besef dat je toch moet zorgen voor je toekomst en dat betekend in de eerste plaats zorgen voor een dak boven je hoofd en inkomsten. Toen ik die jonge leeftijd had was het heel normaal om jong te gaan werken, daarmee geld te verdienen en als je genoeg gespaard had om voor een eigen plekje te zorgen. Toen der tijd kreeg je ook makkelijk een vast contract en dat zorgde voor financiele zekerheid. Hiermee kon je dan weer een toekomst opbouwen, denk bv aan trouwen, kinderen maar ook bv geld aan de kant zetten voor je oude dag ect.
Nu ben ik al een stuk ouder en zie de jongeren toch behoorlijk in de problemen komen omdat ze totaal geen zekerheid meer hebt. Werk duurt nooit langer dan 2 jaar maar in de meeste gevallen zijn ze voor de 2 jaar al ontslagen. Een huis kunnen ze niet kopen. Blijft huren over wat erg duur geworden is en ook al geen zekerheid geeft dat je er over 10 jaar nog woont. De jeugd kan gewoon niks meer opbouwen. Er word nu een hele generatie en waarschijnlijk ook de volgende generaties gewoon rechteloos en arm gemaakt en gehouden. Dit is geen normale situatie maar een uitbuit situatie. Ik blijf het maar vreemd vinden dat van de jeugd nauwelijks protest komt want ze raken gewoon hun toekomst kwijt.