Flexhuurder Busra regelt op eigen kracht andere woning
Vandaag heeft flexhuurder Busra Simsirel woningcorporatie De Key laten weten dat ze de huur van haar woning in Amsterdam per 28 februari opzegt. Want ondertussen is ze er in geslaagd om een hypotheek te regelen voor een koopwoning elders in de hoofdstad, waardoor zij, haar man en hun baby eindelijk meer rust en woonzekerheid lijken te gaan krijgen. Zo wordt een zware en stressvolle tijd gelukkig tot een goed einde gebracht.
Vorig jaar augustus begon Busra in samenwerking met de Bond Precaire Woonvormen (BPW), Doorbraak, Niet Te Koop en anderen een campagne tegen huisuitzetting. Zij, haar man en hun baby dreigden door woningcorporatie De Key op straat te worden gezet, omdat hun flexhuurcontract was beëindigd. Ondanks grote inspanningen en moedige actiebereidheid slaagde Busra er niet in om andere woonruimte te vinden. In oktober stuurde de woningcorporatie haar een dagvaarding om het gezin uit de woning te krijgen. De rechtszitting over de zaak werd een paar keer uitgesteld, en daarom konden ze er nog tijdelijk blijven wonen. Omdat Busra inmiddels zelf de huur heeft opgezegd, is de rechtszaak daarmee van de baan.
Deur platlopen
De campagne van Busra vormde een schoolvoorbeeld van de moeizame strijd die flexhuurders moeten voeren. Zeker in Amsterdam blijkt het huren van woonruimte heel lastig. Dat heeft alles te maken met de afbraak van sociale woningbouw, de opkomst van flexhuren en de voorrang die lokaal en nationaal steeds meer wordt gegeven aan het kopen van woningen. Busra heeft voor het vinden van nieuwe woonruimte maandenlang de deur plat gelopen en aan de telefoon gehangen bij allerlei instellingen en ook bij de gemeente Amsterdam. Dat mocht allemaal niet baten. Uiteindelijk heeft het gezin het kunnen redden doordat Busra en haar man beiden voldoende betaald werk wisten te krijgen, waardoor ze in aanmerking konden komen voor een hypotheek.
Maar als ze baanloos zouden zijn geweest, dan zou hun woontoekomst er heel wat somberder uit hebben gezien. En als ze flexwerkers zouden zijn geweest met tijdelijke arbeidscontracten, dan zouden ze nooit een hypotheek hebben kunnen afsluiten. Alleen op eigen kracht heeft het gezin dus een nieuwe woning gevonden. Busra heeft al die maanden geen enkele hulp of toezegging gekregen van de gemeente, en ook niet van woningcorporaties en van andere organisaties in het maatschappelijke middenveld, ondanks een intensieve campagne van en voor het gezin. Het is van groot belang om te beseffen dat de overheid geen poot uitsteekt voor al die flexhuurders die wanhopig op zoek zijn naar goede, vaste en betaalbare woonruimte. Al die baanlozen en flexwerkers moeten zichzelf maar zien te redden in de jungle van de flexhuurmarkt.
Kop in het zand
Een van de onderdelen van de campagne was een petitie die zo’n negenhonderd mensen ondertekenden. Op 12 september werd uit solidariteit met het gezin actie gevoerd bij de ingang van het hoofdkantoor van De Key. De hal van de woningcorporatie werd voor korte tijd bezet. Op 20 september spraken Busra en een aantal van haar ondersteuners in bij de commissie Wonen van de Amsterdamse gemeenteraad. Daarbij bleek dat SP-wethouder Laurens Ivens geen oplossing wilde bieden voor de dreigende huisuitzetting van het gezin. Ook verreweg de meeste gemeenteraadsleden staken hun kop in het zand, hoewel de dreigende dakloosheid van Busra en haar gezin het rechtstreekse gevolg is van het gevoerde gemeentelijke flexbeleid op de woningmarkt. Wel kreeg Busra steun van Arcade, de vereniging voor huurders van De Key, die zich principieel bleek te keren tegen de flexhuurpolitiek van de woningcorporatie. Wat dit gezin is overkomen, kan uiteindelijk ook alle andere huurders overkomen. Hun strijd voor woonzekerheid en tegen de flexhuurpolitiek is daarom ook in het belang van alle andere huurders.
Harry Westerink