Fort Europa – de misdaad achter de tragedie

De vrijheid om te verhuizen – ook verhuizen over die fictieve lijntjes die we ‘landsgrenzen’ noemen heen – is een fundamentele zaak. Niemand – geen minister, ambtenaar, douanebeambte of politieagent – heeft het recht om mensen van die vrijheid te beroven. Degenen die dat toch doen zijn criminelen, schuldig aan iets dat vergelijkbaar is met wat strafrechtelijk “wederrechtelijke vrijheidsberoving” heet – net alsof er ook niet-wederrechtelijke vormen van vrijheidsberoving bestaan. Degenen wiens krachten daartoe in gigantische bestuursapparaten gebundeld zijn, bedrijven deze criminaliteit in georganiseerd verband, en dat is een verzwarende omstandigheid, zoals elke jurist je kan vertellen. De functionarissen in deze ambtelijke apparaten – douane, IND, Marechaussee, om ons even tot de poldervariant van deze mafia te beperken – bedrijven hun misdaden niet incidenteel, maar systematisch, dag na dag. Er is dus sprake van systematische recidive, en ook dat geldt als verzwarende omstandigheid. De kopstukken van deze georganiseerde criminaliteit staan bekend als minister of staatssecretaris of topambtenaar, en worden betaald via als belastingheffing bekend staande afpersing, zoals je dat bij een authentieke maffiabende ook verwacht. Ze ontlenen hun bevoegdheid aan wetten waarover gekozen volksvertegenwoordigers – gekozen, ook door jou? – vergaderen en besluiten nemen. Maar democratisch gelegitimeerde en juridisch goedgekeurde criminaliteit is nog steeds criminaliteit, des te kwalijker omdat ze zo effectief is vermomd als rechtmatig. Het hele grensbewakingssysteem, het hele stelsel dat beoogt om migranten buiten te sluiten, af te schrikken, door ze tegen te houden en als ze toch zijn binnengekomen ze op te sluiten en te deporteren is inherent onrechtvaardig en misdadig, om redenen die ik hierboven heb aangeduid. Deze vorm van criminaliteit moet bestreden worden door doortastende crimefighters. Wie gaan dat doen, en hoe pakken we dat aan? Het strafrecht gaat ons om meer dan één reden niet wezenlijk helpen, en op de gangbare democratische procedures kunnen we evenmin vertrouwen.

Peter Storm in Fort Europa – de misdaad achter de tragedie (Ravotr)