De Peueraar 23/24, juli/augustus 1992

Auteur: De Invalshoek

Er is heel wat te doen geweest rond het lawaai-protest dat Politiek Informatiecentrum De Invalshoek op 17 juni organiseerde tegen de komst van staatssecretaris Kosto naar Leiden. Zelfs de landelijke pers vond dit schokkend genoeg om er aandacht aan te besteden. Helaas vaak niet om in te gaan op de achtergronden van dit protest. Maar om op een sensatiebeluste manier te schrijven over de manier waarop de demonstranten reageerden op Kosto's plotselinge verschijnen. Hieronder plaatsen we onder meer de verklaring die De Invalshoek uitdeelde tijdens het lawaaiprotest. En de tekst die De Invalshoek hier na het protest aan toegevoegd heeft. Het slot is een ingezonden brief, naar aanleiding van deze actie, over de vraag "hoe maak ik een openbaar protest zo zinvol mogelijk".

Aad Kosto, staatssecretaris van Justitie, is vandaag in Leiden. Hij spreekt op het congres "Jurist en werk" in de Pieterskerk. Wij willen luid en duidelijk protesteren tegen het vluchtelingenbeleid van Kosto en de Nederlandse regering. Hieronder zetten we uiteen wat er aan de hand is met dit beleid, en met de situatie van vreemdelingen en vluchtelingen in Nederland en Europa.

Vluchtelingen en het Fort Europa

Volgens voorzichtige schattingen van de Verenigde Naties zijn er op dit moment 30 miljoen mensen op de vlucht. Degenen die in eigen land op de vlucht zijn, ook zo'n 30 miljoen, worden hierbij niet meegerekend. Al met al lukt het slechts 5 procent van de vluchtelingen om een Westers en rijk land, bijvoorbeeld Nederland, te bereiken. Het topje van de ijsberg dus. Vrouwen maken 75 procent van de vluchtelingen uit. De geschatte 10 à 20 miljoen al dan niet illegale immigranten in Europa maken niet meer dan 2,5 à 5 procent van de totale EG-bevolking uit. De laatste 20 jaar is in de EG het aantal immigranten door het strenger toepassen van de wetgeving al teruggelopen van 1,2 miljoen tot 700.000 à 900.000 per jaar. Dit terwijl het aantal vluchtelingen wereldwijd juist is toegenomen. Desondanks wordt er in heel Europa onophoudelijk gepraat en geschreven over de overlast en het ongemak dat de zogenaamd steeds groter wordende (maar in werkelijkheid afnemende) stroom vluchtelingen net zich meebrengt. Ook in Nederland heerst er een hetze-achtige sfeer rond buitenlandse mensen. En het blijft niet bij woorden. Het geweld tegen moskeeën, asielzoekerscentra, en andere plaatsen waar vluchtelingen en migranten zich bevinden, neemt schrikbarend toe. Op straat worden buitenlandse mensen lastig gevallen en in elkaar geramd. De racistische agressie komt niet alleen van de kant van neo-nazistische skinheads. Ook de Europese staten, politici, ambtenaren en opinion-leaders, ook het staatsapparaat van justitie en politie, maken klopjacht op vluchtelingen en illegalen, in woord en in daad. Denk hierbij aan uitspraken van VVD-leider Bolkestein en aan razzia's in privé-woningen en op werkplekken. Het beleid van Europese landen bestaat uit controle, marginalisering en criminalisering. De verscherping van het Europese vluchtelingenbeleid van de laatste jaren is in gang gezet door het proces van de Europese eenwording. Deze eenwording is een project van Europese staten en multinationals, bedoeld om Europa een betere economische positie te verschaffen in de concurrentiestrijd met de Verenigde Staten en Japan. Terwijl de Europese binnengrenzen als gevolg van de ondertekening van het Schengen-akkoord binnenkort opgeheven worden, metselt de Europese elite de buitengrenzen voor vluchtelingen dicht. Europa wordt als een fort afgesloten, de brug wordt opgehaald, uit angst om welvaart en voorrechten te moeten inleveren. De gesloopte Berlijnse muur tussen Oost en West wordt meer en meer vervangen door een zwaar bewaakte wal tussen het rijke Noorden en het arme Zuiden van de wereld.

De Europese overheden hebben een schijnonderscheid bedacht tussen politieke en economische vluchtelingen. Economische vluchtelingen zijn in hun ogen "profiteurs". Dit sprookje moet de bij grote delen van de Europese bevolking bestaande ontevredenheid over hun eigen economische situatie afwentelen op de zondebok: de vluchteling. Hierbij "vergeet" de Europese elite (en veel andere Europeanen!) gemakshalve dat "onze" welvaart is opgebouwd door 5 eeuwen van voortdurende plundering, uitbuiting en grondstoffenroof van en in dezelfde landen waar veel vluchtelingen vandaan komen: de Derde Wereld. De oorzaak van vluchtbewegingen ligt met name in de huidige wanverhouding tussen het Noorden en het Zuiden. Een groot deel van de ellende van het kapitalisme wordt afgewenteld op de bevolking van de drie continenten Azië, Afrika en Latijns-Amerika. Sinds 1492 (het jaar van de "ontdekking" van Amerika) is de Derde Wereld steeds meer in de wurggreep van Europa en de Verenigde Staten gekomen. De schuldenlast (3.OOO miljard gulden) van de drie continenten hangt als een strop om de nek van het Zuiden. Europese banken en overheden trekken deze strop aan door rente te blijven eisen. De Derde Wereld moet nieuwe leningen aangaan om de rente van oude leningen te kunnen betalen. Een vicieuze cirkel waaruit geen ontsnappen mogelijk lijkt. Het behoeft dan ook geen verwondering te wekken dat miljoenen vluchten voor extreme armoede, honger, uitbuiting en dood.

Nederland: van uitwijzing naar uitsluiting

"Nederland is vol", zo luidt het onuitgesproken maar dominante motto boven het nieuwe Nederlandse regeringsbeleid voor vluchtelingen. Het "tolerante" Nederland bereidt maatregelen voor om de toegang tot ons land te bemoeilijken, maar vooral om het uitwijzingsbeleid te "moderniseren": in de toekomst zal de ongewenst vreemdeling niet op de eerste plaats het land worden uitgezet, maar van de maatschappij worden uitgesloten.

De Nederlandse vluchtelingenpolitiek is restrictief. Om te beginnen is de gehanteerde definitie van vluchteling beperkt: Nederland houdt zich aan het verouderde Verdrag van Genève uit 1951, waarin een vluchteling iemand is die persoonlijk vervolgd is of voor vervolging moet vrezen. Oorlog, natuurramp, hongersnood, seksueel geweld, epidemie, dictatuur zijn in deze definitie geen erkende vluchtmotieven. Daarnaast wordt deze definitie ook nog eens restrictief geïnterpreteerd. De asielvrager moet bewijsstukken overleggen van het persoonlijke, levensgevaarlijke risico van verblijf in eigen land. Vluchtelingen worden behandeld als verdachten; voor de asielzoeker geldt de omgekeerde bewijslast waarmee hij of zij zijn of haar onschuld moet aantonen. Twijfel voert de boventoon voor afwijzing en uitzetting. Met name vluchtende vrouwen hebben te maken met ongeloof en minachting. Vrouwen worden bij asielaanvragen slechts als een aanhangsel van mannen behandeld. Zij worden in Nederland met wetten geconfronteerd die sekse-specifieke vervolging en seksuele onderdrukking niet als vluchtgrond erkennen. Het komt zelfs voor dat ze te maken krijgen met patriarchale druk en seksuele toenadering van de kant van ambtenaren en tolken. Vrouwen die samen met hun echtgenoot vluchten en niet zelf asiel aanvragen, krijgen in Nederland een afhankelijke verblijfstitel. Dat wil zeggen dat zij de eerste drie jaar bij hun man moeten blijven. Als ze binnen die drie jaar alleen komen te staan door echtscheiding of omdat hun man vertrekt, dan worden ze teruggestuurd naar hun geboorteland. Vaak lopen deze vrouwen daar net zoveel gevaar op represailles als hun (ex-)man, maar Justitie schat die kans veel lager in. Vluchtende vrouwen kunnen in Nederland zelf asiel aanvragen. Dit weten ze vaak niet. Aad Kosto is als staatssecretaris van Justitie de eerst verantwoordelijke voor het Nederlandse vluchtelingenbeleid. Het is dit beleid dat zorgt voor het aanwakkeren van racisme en vreemdelingenhaat. Het is dit beleid dat heeft geleid tot de opening van' het "Grenshospitium" (grensgevangenis, ook wel De Bullebak genoemd) op 6 april waar vluchtelingen (ook kinderen!) als criminelen worden opgesloten. Het is dit beleid dat verantwoordelijk is voor de dood van de 7 maanden zwangere Zaïrese vrouw Jojo Muluta op 23 april na onder andere een verblijf in diezelfde grensgevangenis, het boegbeeld van Kosto's "sobere doch humane" beleid.

Illegalen: de afschaffing van mensen

De uiterste consequentie van het ontmoedigingsbeleid is de totale (totalitaire) afschaffing van mensen. Asielzoekers bestaan ternauwernood, en worden geacht weg te kwijnen aan de rand van de samenleving. Uitgeprocedeerden (illegaal geworden, ondergedoken of nog niet uitgewezen vluchtelingen) bestaan domweg niet. Eigenlijk hadden ze om te beginnen het land niet moeten binnenkomen, maar als het toch zover gekomen is, is het ontkennen van hun bestaansrecht de beste oplossing. Aldus de praktijk van het Nederlandse beleid. De gevolgen hiervan zie je al bij de eerste opvang van vluchtelingen: degenen die het privilege hebben om een asielaanvraag te mogen indienen, krijgen in plaats van een inkomen zakgeld, ze krijgen geen opleiding, geen arbeid, geen kansen tot integratie. Ze horen nergens bij. Grenzeloze verveling en vooral een (menigmaal letterlijk) gek makende onzekerheid tijdens het afwachten van de meestal negatieve beschikking is hun deel.

Juridisch bestaan de uitgeprocedeerde, ondergedoken vluchtelingen, de illegalen, niet. Om preciezer te zijn: mensenrechtelijk bestaan ze niet, alleen strafrechtelijk. In feite gedoogt de overheid dat een grote groep illegale allochtonen een leven leidt op het uiterste randje van de maatschappij. Die tolerantie houdt op, zodra de uitgeprocedeerden aanspraken maken op sociale voorzieningen en andere burgerrechten, of zodra ze de openbare orde schenden. Ondertussen zijn de illegalen goed genoeg om tegen hongerloontjes in Nederland de smerigste en ondankbaarste karweitjes op te knappen, werk dat blanke Nederlanders liever laten liggen. Met een schijnheilig gezicht profiteren werkgevers van hun rechteloze status. De bazen kunnen flink verdienen aan illegalen die, om het hoofd boven water te houden en in de wetenschap dat teruggaan naar het land van herkomst veelal een nog slechtere toekomst zal inhouden, goedkope arbeid verrichten in bijvoorbeeld illegale naai-ateliers, de horeca, de bollensector, via koppelbazen in de Rotterdamse haven, in de prostitutie, de glastuinbouw, de schoonmaaksector, enzovoorts. De groei van het aantal rechteloze uitgeprocedeerden past uitstekend in de behoeften van het informele economische circuit.

Protesteer tegen het onmenselijke vluchtelingenbeleid van Kosto!

Hieronder plaatsen we de verklaring die Politiek Informatiecentrum De Invalshoek op 22 juni uitbracht naar aanleiding van de gebeurtenissen op 17 juni. Hierin verwoordt De Invalshoek haar visie op hetgeen er die dag gebeurde. Enkele passages die al in de verklaring hierboven stonden zijn nu weggelaten.

Het bezoek van Aad Kosto, staatssecretaris van Justitie en direct verantwoordelijke voor het Nederlandse vluchtelingenbeleid, werd door ons (Politiek Infocentrum De Invalshoek) aangegrepen om op te roepen voor een luid protest. Een protest tegen het mensonterende beleid dat vluchtelingen als criminelen behandelt, opsluit en deporteert. Een beleid dat onlangs ook leidde tot de dood van een vluchtelinge uit Zaïre als gevolg van gebrek aan medische zorg. Zo'n 50 mensen onthaalden met een luidruchtig fluitconcert, tromgeroffel, folders en spandoeken de bezoekers van het congres "Jurist en Werk", waar staatssecretaris Kosto zou spreken, om de hetze tegen vluchtelingen en het gevoerde beleid aan de kaak te stellen. We hadden een lawaai-protest georganiseerd maar werden geconfronteerd met opgefokte politie die aanleidingen zocht om in te kunnen grijpen en er op los te kunnen meppen. Toen Kosto op het Pieterskerkplein verscheen, om vervolgens door agenten naar een zij-ingang te worden geleid, liepen we leuzen schreeuwend, trommelend en uitfluitend achter hem aan om hem te confronteren met ons verzet tegen zijn beleid. Hierbij werd ook een zakje verf richting Kosto geworpen.

De politie, die eerder al twee busjes agenten en een hondenwagen als versterking had laten komen, begon vervolgens zonder aankondiging met gummi-knuppel en lange lat op de demonstranten in te slaan. Ze poogde iemand te arresteren, hetgeen uiteindelijk lukte. Vervolgens kwam men met een happende politiehond aan een lijn van vijf meter om ons te verjagen. Hierbij hebben flink wat mensen klappen opgelopen. Degene die opgepakt werd zit nog steeds in de cel en hij krijgt alles wat er aan tegenstand door de demonstranten is geboden, in zijn schoenen geschoven. Vrijdagochtend (19 juni, red.) is hij bij een verhoor op het politiebureau aan de Lange Gracht geslagen en heeft toen een verklaring afgelegd. Die is later met behulp van de advocate ingetrokken.

Een totale overreactie van politie-zijde waarbij deze uitvoerders van het racistische vluchtelingen beleid niet schromen pure leugens te verkondigen om hun optreden te rechtvaardigen. We zouden Aad Kosto geslagen hebben en een bedreiging hebben gevormd voor zijn leven, wat onzin is en meer lijkt op een poging om ons anti-racistisch verzet te criminaliseren. Met deze verklaring willen we ons hiertegen keren en stellen dat Aad Kosto verantwoordelijk is voor een beleid dat duizenden mensen in hun leven en bestaan bedreigt, tot "profiteur" verklaart of als illegaal wezen veroordeelt om rechteloos te worden uitgebuit door het Nederlandse bedrijfsleven. We willen, net als met ons lawaai-protest, stellen dat zo iemand niet welkom is in Leiden, een stad die zich presenteert als stad van vluchtelingen. Tevens willen we ons niet laten intimideren door een politie die niet schroomt razzia's en deportaties uit te voeren tegen zogenaamde "ongewenste mensen" en verzet hiertegen met bruut geweld probeert te breken. We eisen

• dat de arrestant wordt vrijgelaten;
• dat de voor het geweld verantwoordelijke agenten aangepakt worden;
• en dat Kosto niet langer welkom is in vluchtelingenstad Leiden.

Het lijkt ons tot slot een goed idee en niet meer dan logisch als vluchtelingenstad Leiden faciliteiten voor illegale vluchtelingen zou creëren!

Politiek Infocentrum De Invalshoek

Naar aanleiding van het overleg tussen politiek infocentrum De Invalshoek, de advocate van de arrestant en GroenLinks, besloot GroenLinks het politie-optreden tijdens het lawaai-protest aan de kaak te stellen middels een aantal kritische vragen. Politiek Infocentrum De Invalshoek vroeg ook spreektijd tijdens de raadscommissie vergadering, wat ze kreeg toegewezen. Het geheel had nogal een theatrale inslag, temeer daar de voorzitter van deze commissie, de dominantie in hoogst eigen persoon Goekoop, ook eerst verantwoordelijke is voor het Leidse politiekorps. Desalniettemin was het zeker de moeite waard, alleen al doordat de irritaties bij de verschillende commissieleden zienderogen steeg. Politiek infocentrum De Invalshoek las haar bovenstaande persverklaring voor naar aanleiding van het politieoptreden en werd daarbij tot twee maal toe onderbroken door burgervader en voorzitter Goekoop. De eerste keer omdat het Europese vluchtelingenbeleid niet ter zake zou doen en de tweede keer wilde hij de spreker "pakken" op het feit dat het vluchtelingenbeleid racistisch werd genoemd. Daarna volgde Groen Links met vragen over welke plannen er van te voren door de politie waren gemaakt, waarom de politie charges uitvoerde toen Kosto allang binnen was, et cetera. Met deze vragen bleef ze echter in haar eentje want de rest van de commissie-leden was slechts geïnteresseerd in de vraag of Kosto van te voren op de hoogte was gesteld van het lawaai-protest. Veel bleef dan ook onbeantwoord in de door Goekoop (wel aan het stotteren gebracht ) ten berde gebrachte lulkoek.

De jongen die gearresteerd werd bij het protest tegen het vluchtelingenbeleid van Kosto op woensdag 17 juni, zit nog steeds in voorarrest. Woensdag 24 juni werd hij voorgeleid voor de raadkamer te Den Haag, waar de officier van justitie 30 dagen verlenging tegen hem eiste. Hij wordt beschuldigt van openbare geweldpleging, verzet bij arrestatie, zware mishandeling en zware mishandeling van een ambtenaar.

Deze aanklacht is volkomen uit de lucht gegrepen. De jongen met het groene haar is willekeurig uit de groep demonstranten gehaald omdat de Leidse politie toch een zondebok moet hebben voor haar wanordelijke optreden. De rechter kende deze extra 30 dagen voorarrest toe. Als reden werd daarvoor "vluchtgevaar" gegeven en het feit dat de jongen met het groene haar weigerde toe te zeggen om nooit meer naar een vergelijkbaar protest te gaan. Er werd dus van hem geëist dat hij zijn politieke identiteit zou afzweren op straffe van 30 dagen extra cel. Benieuwd wat Amnesty daar van zal zeggen.

Ondertussen is de officier van justitie nog steeds op zoek naar mede-verdachten want niemand mag natuurlijk aan zijn baasje Aad Kosto zitten. Dit verklaart misschien ook waarom de arrestant geslagen is bij verhoor op het Leidse politiebureau en later tijdens vervoer naar het Huis van Bewaring in Scheveningen. We willen hierbij oproepen de gevangene te ondersteunen en stapels met post te sturen naar het huis van Bewaring.

De steungroep Muluta heeft een reconstructie gemaakt van de gebeurtenissen die hebben geleid tot de dood van mevrouw Muluta - vluchtelinge uit Zaïre - op 23 april. De reconstructie geeft een Kafkaïaans beeld van de manier waarop de Nederlandse overheid met vluchtelingen meent te kunnen omspringen.

Zoals bekend kwamen op 9 april twee Zaïrese families aan op Schiphol; een echtpaar met drie kinderen, in verwachting van het vierde, en een familie met twee kinderen. Zij arriveerden vanuit Libië en waren van plan door te reizen naar Denemarken om daar asiel aan te vragen. Zij hadden tickets tot Kopenhagen, echter geen doorreisvisa voor Nederland.

De Marechaussee dwong hen in Nederland asiel aan te vragen of terug te reizen. Onder hen bevond zich de hoogzwangere mevrouw Muluta. Ze moesten vier dagen in de Transitruimte van Schiphol blijven - met alleen de kleren die ze aan hadden; hun bagage was gewoon naar Kopenhagen vervoerd. Mevrouw Muluta kreeg geen matras en geen medische verzorging. Vervolgens werden ze overgebracht naar het grenshospitium, waar de medische aandacht en zorg minimaal was. Na een uitputtende reis naar een opvang- en onderzoekcentrum in de buurt van Meppel overleed mevrouw Muluta op 23 april in het ziekenhuis.

Het algemene uitgangspunt van Kosto, staatssecretaris van Justitie, is dat illegaal verblijf in Nederland feitelijk en financieel onmogelijk gemaakt gaat worden. Er worden maatregelen genomen die met name illegale arbeiders raken.

• a. Uitkeringen worden voor illegalen afgegrendeld. Dit gebeurt door hen geen sofi-nummer meer te geven. Alleen zij die een verblijfsvergunning hebben kunnen een sociaal-fiscaal-nummer krijgen. De bestanden van de Vreemdelingen- en Belastingdienst worden aan elkaar gekoppeld (per 1 januari 1992). Illegalen betalen over hun arbeid wel premies en belasting, maar hebben dus geen recht meer op een uitkering.
• b. Illegale arbeiders zullen in de toekomst geen gebruik meer kunnen maken van allerlei voorzieningen, zoals huursubsidie, kinderbijslag en dergelijke door het ontberen van een sofi-nummer.
• c. De controle op het gebruik van gezondheidsvoorzieningen wordt verscherpt. Alleen in geval van levensgevaar en bij verhoogd risico voor de volksgezondheid is medische hulp mogelijk.
• d. De Dienst Inspectie Arbeidsverhoudingen en de Marechaussee worden meer toegerust op hun taak illegalen op te sporen en het land uit te zetten.
• e. Van het aantal afgewezen asielzoekers en opgepakte illegalen wordt maar een klein deel daadwerkelijk het land uitgezet. Daar komt door een aantal maatregelen verandering in.
• f. Als meer illegalen het land uitgezet worden komt er een groot aantal arbeidsplaatsen vrij. Deze zullen opgevuld moeten worden door werklozen die, door een oprekking van het begrip "passende arbeid", gedwongen worden deze plaatsen in te nemen.
• g. Aangezien het onmogelijk is om werklozen op zeer korte termijn te plaatsen op de vrije arbeidsplaatsen wordt er handig gebruik gemaakt van Oost-Europeanen die een goedkope en goedwillend arbeidsreservoir vormen. Hoewel de meeste Oost-Europeanen nu nog illegaal hier werken, zullen zij legaal worden op het moment dat hun herkomstlanden lid van de EG worden.
• h. Door middel van hogere straffen wil Kosto voorkomen dat ondernemers illegalen in dienst nemen. De geldboete zou verhoogd kunnen worden.

Het zal duidelijk zijn dat deze voorgenomen (en deels al uitgevoerde) maatregelen de illegalen met de rug tegen de muur zet. Het wordt ze gewoonweg onmogelijk gemaakt te overleven.

Woensdag 17juni zijn tientallen Zaïrese asielzoekers die in diverse asielzoekerscentra door het land verblijven in hongerstaking gegaan. Sindsdien zijn er nog enkele tientallen bijgekomen. Het gaat nu in totaal om 120 mensen in 13 centra. Ook zijn in het zogenaamde grenshospitium 6 Zaïrezen gestopt met eten. De actie wordt ondersteund en gecoördineerd door de SZV (Solidariteitsgroep Zaïrese Vluchtelingen), een samenwerkingsverband tussen Zaïrese vluchtelingen en Nederlanders. De SZV voert al enkele jaren lang actie om de penibele positie van Zaïrese vluchtelingen in Nederland te verbeteren. De hongerstakers klagen over het feit dat:

• Het Ministerie van Justitie de kort gedingen van de Zaïrese asielzoekers voortdurend uitstelt.
• Veel Zaïrezen al zes maanden of langer wachten om gehoord te worden door een contactambtenaar van het Ministerie van Justitie.
• De Zaïrese asielzoekers te lang in de centra worden gehouden hetgeen ingaat tegen het beleid van WVC.
• Het ministerie van Justitie weigert de politieke achtergrond van de Zaïrese vluchtelingen in overweging te nemen.
• Zaïrese asielzoekers ten onrechte gevangen worden gehouden in het grenshospitium.

Dit stuk gaat over de vraag "hoe maak je een openbaar protest zo zinvol mogelijk". Het is geschreven naar aanleiding van het lawaaiprotest tegen de komst van staatssecretaris Kosto naar Leiden. Ik schrijf dit niet namens de organiserende groep "De Invalshoek". Want we denken niet hetzelfde over wat er is gebeurd, en wat daar de gevolgen van zijn.

Ik schrijf dit vanuit de positie van een vrouw die veel tijd heeft gestoken in het organiseren van deze actie. En die zich genaaid voelt door de mannen die zo autonoom waren om geen rekening te houden met de bedoelingen van "De Invalshoek" met dit protest. We hebben iedereen die mee deed aan dit protest een papier gegeven waar onder andere op stond: "We willen niet dat dit zo uit de hand loopt dat illegale mensen opgepakt kunnen worden. En het land uit gezet. We willen niet dat dit zo uit de hand loopt dat mensen zich voortaan wel tien keer bedenken voor ze mee doen aan een protestactie." Natuurlijk ligt de werkelijke verantwoordelijkheid voor de rel bij de politie door de overdreven manier waarop ze op ons hebben gereageerd. Maar "wij" hebben aanleiding gegeven, door met verf te gooien (ik weet niet of er verder aanleiding is gegeven). En dat had niet mogen gebeuren; je kunt op je vingers natellen dat het uit de hand loopt als je met verf gooit. Zo hebben enkele heren de sfeer voor iedereen bepaald. Niets geen collectiviteit, er is gewoon over de bedoelingen van de organiserende groep gelopen. Misschien was het uit de hand gelopen, wat we ook hadden gedaan. Maar nu is het in ieder geval uit de hand gelopen. Het gaat er mij niet om dat alles lief en rustig moet gebeuren. Maar in overleg, met een gezamenlijk doel en de verantwoordelijkheid daarvoor.

Achteraf was het beter geweest om bij het oproepen tot dit protest al expliciet aan te geven hoe we het verloop ervan voor ons zagen. Dan waren mensen met andere bedoelingen misschien niet gekomen. Het was beter geweest om alles van te voren goed door te praten met iedereen die mee wou doen. Omdat de actie zo vroeg 's ochtends was hebben we hier niet voor gekozen. We waren bang dat mensen niet nog vroeger op wilden staan. Op het moment staat het idee van een actie volkomen plaatselijk houden, en dan van te voren met elkaar praten, me erg aan. Het nadeel daarvan is dat we dan met minder mensen zijn. Maar dat zouden we kunnen uitbouwen. Hoe moeten we bouwen op een rel? Ik kan me voorstellen dat mensen die bij het protest waren, of die er over in de krant lezen, niet veel zin hebben om naar een volgend protest te komen. Natuurlijk zijn de media verantwoordelijk voor de leugens en halve waarheden die ze vertellen. Maar "we" hebben ze een aanleiding gegeven om ons te criminaliseren.

Ik laat me dus beïnvloeden door de idiote reactie van politie en media. Maar ze zijn een realiteit die er ook is als je er geen rekening mee houdt. Ik geloof in verbreding, misschien zal het niets worden. Maar ik wil het proberen, omdat ik het zinloos vind om met elkaar radicaal te gaan zitten wezen op een eilandje. Maatschappijveranderingen kunnen niet bereikt worden door een kleine groep die geïsoleerd staat. Samenwerking is nodig voor meer eenheid binnen links, en meer kracht. Daarom lijkt het me goed om protestacties met meer verschillende mensen te dragen. In plaats van, zoals nu, door mensen uit allerlei steden. Deze mensen kennen elkaar niet, en komen hierna waarschijnlijk ook niet veel verder met elkaar. Omdat ieder hierna verder gaat in zijn of haar eigen stad.

Ik hoop er dus op dat met een positief verloop van de actie, het mogelijk was geweest langzaam meer mensen bij dergelijke protesten te betrekken. Wat ondersteund had kunnen worden door onze groeiende contacten met andere groepen en individuen in Leiden. Misschien hadden we wel heel iets anders moeten doen dan een lawaaiprotest. Omdat een lawaaiprotest bijna automatisch bepaalde mensen aantrekt en een bij hun passende sfeer oproept. Het is me nu onduidelijk hoe het was verlopen als het bij een lawaaiprotest was gebleven. Het leek goed te gaan, toen we alleen lawaai maakten waren er geen problemen. Ik richt me dus erg op wat mogelijk is met andere mensen en groepen. Dat doe ik omdat ik het niet zinnig vind om mijn strijd uit te vechten met de plaatselijke politie, want daar is dit op uitgedraaid. Het lijkt me zinniger om te werken aan het opbouwen van verzet. Ik hoop dat ik met andere mensen daar een weg toe kan vinden.

Geen naam, omdat niet alleen linkse mensen dit lezen, maar smeris ook.

Terug