De Peueraar 51, november 1994
Auteur: Harry Westerink
Struisvogelpolitiek
Als er één fascist in de gemeenteraad van Leiden zit, dan zeggen ze:
onze democratie is sterk genoeg om anti-democratische partijen te weerstaan.
Als er twee fascisten in de Leidse gemeenteraad zitten, dan zeggen ze:
wij zullen hen op onze manier bestrijden, geweldloos en met argumenten.
Als er drie fascisten in de gemeenteraad zitten, dan zullen ze zeggen:
het zijn niet allemaal racisten, het gaat voornamelijk om proteststemmers.
Als er vier fascisten in de gemeenteraad zitten, dan zullen ze ach en wee en jeetje en tjonge tjonge zeggen,
ja, we hebben een probleem, er is onrust in de samenleving,
de economie moet weer aantrekken, daarom gaan we bezuinigen.
Als er vijf fascisten in de gemeenteraad zitten, dan zullen ze zeggen dat het niet aan henzelf ligt,
dan zullen ze klagen en kankeren op andere democratische politieke partijen.
Ze zullen zeggen: anderen zijn verantwoordelijk voor de opkomst van het fascisme, wij niet.
En de anderen zullen zeggen: anderen zijn de oorzaak van de groei van extreem-rechts, wij niet.
Als er tien fascisten in de gemeenteraad zitten,
dan zullen ze zeggen dat de fascisten ergens toch wel groot gelijk hebben
en dat de buitenlanders eigenlijk moeten oprotten.
Als er vijftien fascisten in de gemeenteraad zitten,
dan zullen er twee fascisten deelnemen aan het College van B&W van Leiden.
Als er twintig fascisten in de gemeenteraad zitten, dan zullen ze met gespleten tong zeggen:
zij, dat wil zeggen wij, hebben voortaan de meerderheid.
Als er dertig fascisten in de gemeenteraad zitten, dan zullen ze zeggen:
we zijn democratisch aan de macht gekomen en daarom schaffen we nu democratisch de democratie af
en daarom gaan we nu democratisch
alle illegalen, vluchtelingen, zigeuners, joden, homoseksuelen, communisten, anarchisten
en andere terroristen in kampen opsluiten, want zij zijn het niet waard om te profiteren
van onze eeuwenoude, met veel pijn en moeite opgebouwde en zojuist democratisch afgeschafte democratie.