De Fabel van de illegaal 35, juli/augustus 1999
Auteur: Eric Krebbers
Het recept is eenvoudig. Snij de samenleving in tweeën en zet de door u ongewenste "minderheid" apart. Verklaar hen vervolgens via een korte rekensom tot "te duur" en klaar is uw ideologische voedingsbodem voor een scherpere bevolkingspolitiek. De auteurs Lakeman en Rietdijk rekenden zo onlangs af met migranten en gehandicapten.
Dertig jaar immigratie heeft Nederland 70 miljard gekost, aldus onderzoeker Pieter Lakeman in zijn recente boek "Binnen zonder kloppen". Op de achterkant van een bierviltje berekende hij "dat Nederland door de immigratie sinds 1974 is verarmd en nog steeds verder verarmt". Ambtenarensalarissen en uitkeringen moesten daardoor omlaag. Het was volgens Lakeman daarom "voor iedereen" beter geweest "als Nederland in de jaren 60 geen arbeidsmigranten had binnengelaten, en daarna ook niet." Hij meent dat de volksvertegenwoordiging "het Nederlandse volk nu al 30 jaar in de problemen brengt met de entree van honderdduizenden immigranten." Dat de overheid naar aanleiding van de hongerstaking in de Agneskerk 13 "witte illegalen" een verblijfsvergunning heeft gegeven is volgens hem een "knieval van de rechtsstaat Nederland voor de buitenlandse wetsovertreders".
Linkse McCarthyisten
Na de kruistochten van Bolkestein is de tijd rijp. Lakeman voelt zich eindelijk bevrijd van de "sociale terreur" van de belangenbehartigers van de migranten, die linkse "McCarthisten" die in de jaren 70 en 80 "iedereen die tegen de komst van nog meer vreemdelingen was, voor racist uitmaakten". Zijn boek wordt zeer goed ontvangen. Volkskrant-econoom Kalshoven schreef bijvoorbeeld dat het onzin is om nog langer te zeggen: "Migranten zijn mensen en over mensen mag je ten principale geen kosten-baten-analyse maken". "Heel goed", noemt hij het boek.
Lakeman becijferde dat migranten weliswaar belasting betalen en de consumptie vergroten, maar dat hun "geringe arbeidsproductiviteit" en een "groot beroep op de collectieve voorzieningen" de balans negatief doen doorslaan. "Ook de gezinshereniging is verkeerd geweest: die heeft onze samenleving ongelooflijk veel geld gekost", aldus de onderzoeker. En "al die allochtonenkinderen moeten naar school; dat kost alleen maar geld." Terloops schrijft hij zelfs de kosten van het fileprobleem en de milieuschade van Schiphol aan de migranten toe.
Salonfähig maken
De weinige critici beperken zich voornamelijk tot het natrekken van Lakemans berekeningen, op zoek naar wetenschappelijke misstappen. Hoewel goedbedoeld, gaan ze zo wel mee in dezelfde kapitalistische logica, waarbij iedereen wordt afgerekend op zijn productiviteit. Wie niets oplevert mag niet meer meedoen in de samenleving, zo luidt de onontkoombare conclusie.
Belangrijker is om Lakemans doelstellingen te bekritiseren. "Binnen zonder kloppen" is een poging om racisme weer verder salonfähig te maken, met behulp van een wetenschappelijk aura en de dodelijke logica van de kapitalistische markt. Maar vooraf aan de 'neutrale' wetenschappelijke en economische berekeningen gaat de racistische keuze om een bepaalde groep apart te zetten, bij Lakeman de Turken, Marokkanen en vluchtelingen. Het model Lakeman veroordeelt hen tot een levenslange apartheid, getuige sommetjes als deze: "De immigratie van 10.000 asielechtparen kost dus meer dan 8 miljard gulden over de rest van hun leven." Eens een "vreemdeling", altijd een "vreemdeling".
Euthanasie
De natuurkundige en cultuurfilosoof Wim Rietdijk zit op dezelfde lijn als Lakeman. "Het lijkt me alleszins redelijk dat naties datgene wat zij hebben niet willen laten afbreken door buitenlanders die gebruik komen maken van hun collectieve middelen zonder evenredige bijdrage te leveren", aldus het voormalig lid van het bestuursadviescollege van het Oud Strijders Legioen (OSL).
In een interview in het nieuwe boek "De holle diamant" van Maurits Schmidt wijst Rietdijk uit de losse pols ook andere groepen aan die van hem uit de samenleving weg moeten. Bijvoorbeeld de "categorieën geestelijke en lichamelijke onvolwaardigheid" die "voor de maatschappij een heleboel extra (financiële) zorg" betekenen. "En als we dan toch al teveel mensen hebben, dan heb ik geen enkele morele aarzeling deze kinderen via abortus of later via euthanasie toch te doen inslapen." Ook onvrijwillige euthanasie op dementerende bejaarden acht hij "serieus te overwegen. Nu al weet de overheid dat, als we de wachtlijsten voor hartoperaties en nierdialyses nog langer laten worden, het mensenlevens gaat kosten. Je moet kiezen waaraan je je geld besteedt." Rietdijk betreurt het dat "van veel mensen je wetenschappelijk niet voldoende objectief kunt vaststellen dat ze inferieur zijn. Als dat zou kunnen, dan zou ik de eugenetica nog wel verder willen uitbreiden."
Holocaust als verspilling
Vanuit dezelfde wetenschappelijk-kapitalistische logica bekritiseert Rietdijk de vernietiging van de joden door de nazi's in de Tweede Wereldoorlog. Dat zou verspilling geweest zijn, want de "joden behoren nu juist tot de meest ontwikkelde en intelligente mensen", meent de cultuurfilosoof. Maar als de joden volgens hem dommer waren geweest? Rietdijk: "Dan had ik de moord op de joden nog even hard afgekeurd. Maar als Hitler had gezegd: wij willen liever niet teveel joden in dit land hebben, we laten ze emigreren en dan krijgen ze er nog een premie bij, dan zou ik dat gebillijkt hebben."
Rietdijk kwam uitgebreid in de media aan het woord en kreeg meer kritiek over zich heen dan Lakeman. Volgens een woedende Peter Boschman van de Federatie Ouderverenigingen, waarin zestigduizend ouders van verstandelijk gehandicapten zijn georganiseerd, wil Rietdijk eigenlijk zeggen: "Ik, Rietdijk, en 10 van mijn collega's worden opperrechters, alle Nederlanders komen langs, duim omlaag betekent hup, weg, naar de oven".
Leven wordt verzet
Lakeman en Rietdijk brengen in feite haarfijn de werkelijke redeneringen achter huidige ontwikkelingen onder woorden. In de praktijk staan kapitalistische berekeningen al steeds centraler bij de beleidsvorming en worden "onproductieve" migranten, gehandicapten en ouderen allang uit de samenleving weg gezuiverd. De grenzen worden al gesloten, "illegalen" worden al uitgerookt, opgespoord, opgesloten en gedeporteerd. "Vergrijzend" Nederland is ook allang het land waar op de grootste schaal euthanasie op bejaarden wordt toegepast. En embryo's met het syndroom van Down worden al massaal voor de geboorte via abortus weggemaakt. Dat geldt ook voor embryo's die blind zijn of een open rug hebben. Zo'n 150 tot 200 keer per jaar laten artsen zelfs pasgeboren gehandicapte kinderen sterven door de behandeling te stoppen. Sterft het kind niet uit zichzelf, dan wordt "actieve euthanasie" niet geschuwd. Hoewel wettelijk verboden, is er nog nooit een arts voor achter de tralies beland. Leven in Nederland wordt voor hele groepen migranten, ouderen en gehandicapten meer en meer tot een daad van verzet.
Het is niet waarschijnlijk dat de beleidsmakers en gevestigde opinion-leaders erg verguld zijn met duidelijke en openhartige lieden als Rietdijk en Lakeman. Zelf verschuilt de elite zich nog liever achter verhalen doorspekt met begrippen als "streng doch humaan" of "verantwoord en sociaal". De vereniging voor euthanasie NVVE houdt zich daarom ook verre van Rietdijk. De enthousiaste ontvangst van Lakemans boek wijst er wellicht op dat die voorzichtige houding zo langzamerhand uit de tijd raakt.
Met dank aan Nogen