De Fabel van de illegaal 36, september/oktober 1999
Auteur: Gerrit de Wit
Als over extreem-rechts gesproken wordt, ligt vaak de nadruk op het racisme. Minder aandacht gaat uit naar de rigide opvattingen over bevolkingspolitiek. Daarbij zou het klassieke gezin de kleinste organische bouwsteen van de volksgemeenschap moeten vormen. Met zo'n patriarchale en racistische politiek wil extreem-rechts het "eigen volk" zo zuiver en dominant mogelijk houden.
Extreem-rechts heeft een verwrongen kijk op de vrouw en het gezin. Het traditionele gezin zou behoren tot de belangrijkste waarden in onze samenleving. Mensen uit culturen met andere samenlevingsvormen zijn dan ook niet welkom. Volgens extreem-rechts vormt hun gedrag een bedreiging voor het westerse gezinsmodel. "Als men bovendien weet dat niet-Europese vreemdelingen op jongere leeftijd kinderen krijgen en zij veel meer grote gezinnen tellen, dan moet men wel beseffen dat hun cultuur langzamerhand de onze zal vervangen", aldus het partijcongres van het Vlaams Blok in 1991. Kinderen nemen is volgens die partij dan ook de belangrijkste sociale verantwoordelijkheid van elke Vlaming.
Kinderpremie
De extreem-rechtse ideologie gaat uit van een aantal instrumenten in dienst van de staat dat het kindertal van de eigen bevolking moet opschroeven. Zo kondigde de door het Front National bestuurde Franse gemeente Vitrolles begin 1998 aan een premie uit te gaan keren bij de geboorte van kinderen van Franse of Europese ouders. Initiator van dit plan was Bruno Mégret, de toenmalige nummer twee van het Front National en de man van Cathérine Mégret, de burgemeester van Vitrolles. De premie zou zo'n 1700 gulden per kind bedragen. "Niets is vanzelfsprekender dan dit, want het is normaal dat Fransen in hun eigen land voorgaan, en Europeanen in Europa", aldus Bruno Mégret. Volgens hem maakte de maatregel deel uit van de "verdediging van de natie" tegen de allochtonen die "een zeer hoog geboortecijfer kennen". Vandaar, aldus Mégret, dat "Franse gezinnen moeten worden aangemoedigd meer kinderen te krijgen".
Opvoedersloon
Een ander instrument om het aantal kinderen op te schroeven en de vrouw thuis te houden is het zogenaamde opvoedersloon. De reproductief thuiswerkende moeder moet volgens het Vlaams Blok financieel gesteund worden. De partij pleit voor een opvoedersloon. Het voortbestaan van het "Vlaamse volk" zou afhankelijk zijn van het aantal kinderen. "In ieder geval moet de mogelijkheid om kinderen te hebben en ze op te voeden, voorrang krijgen op de productieve inschakeling van de vrouw op de arbeidsmarkt. Momenteel zitten wij zeer sterk in een systeem waarbij de vrouwen omwille van louter beroepsbezigheden niet voor een nageslacht kunnen zorgen."
Het Vlaams Blok wil zelfs kroostrijke gezinnen belonen voor hun dienst aan Vlaanderen. Zolang de kinderen minderjarig zijn, moeten de ouders per kind een extra stem bij verkiezingen krijgen. Met deze maatregel zou het Vlaams Blok het enkelvoudig stemrecht op de helling willen zetten.
Abortus
Eind jaren 70 verzette nieuw-rechts in Frankrijk zich fel tegen de katholieke opvattingen over abortus. Deze schijnbaar liberale positie werd ingegeven door eugenetische overwegingen. Men wilde via een door de staat geleide drastische bevolkingspolitiek het eigen volk weer krachtig en gezond te maken. In het nieuw-rechtse tijdschrift "Nouvelle école" schreef de biologe Yves Christen: "De lijst van individuen die het huwelijk zou moeten worden ontzegd, moet niet alleen invaliden en zieken, maar ook idioten, zwakzinnigen en criminelen bevatten".
Het Vlaams Blok wijst vanuit haar katholieke achtergrond juist elke vorm van abortus af. Maar het achterliggende idee is in feite hetzelfde. Het Vlaams Blok ziet in abortus juist een bedreiging van het voortbestaan van het "eigen volk". Vrouwen die ongewenst zwanger worden, bijvoorbeeld na een verkrachting of wanneer de moeder te jong is, moeten ervan overtuigd worden dat het kind moet blijven leven. "Wij kunnen de stelling die deze gevallen als noodsituatie omschrijft, niet aanvaarden", aldus het Blok.
Homofobie
Medische technieken om echtparen aan kinderen te helpen, juicht het Vlaams Blok toe. Maar wat hen betreft komen enkel gehuwden in aanmerking. "Dat houdt een uitsluiting in van samenwonende personen, hetzij heterofiel of homofiel, of van alleenstaanden."
Bruno Mégret, gezien zijn gestalte en extreem-rechts gedachtegoed ook wel de "kleine Goebbels" genoemd, betoogde in februari nog samen met zo'n 100.000 "Franse volksgenoten" tegen een wetsontwerp van de Franse regering. Daardoor zouden niet getrouwde stellen, homo's en lesbo's inbegrepen, zich als paar kunnen laten registreren. De demonstranten riepen op tot herstel van de familiewaarden en schreeuwden leuzen tegen homo's.
In 1996 keerde ook het blad Studie, Opbouw en Strijd (SOS) van de nieuw-rechtse organisatie Voorpost zich tegen homoseksualiteit. Men ging in op uitspraken van Leen van Dijke van de RPF, die gezegd had dat hij als christen in praktijk gebrachte homoseksualiteit als zondig beschouwde. Naar zijn uitlating werd een gerechtelijk onderzoek ingesteld. SOS nam het op voor Van Dijke en stelde dat militante moslims in Nederland ook allerlei extreme uitspraken kunnen doen, zonder daarvoor vervolgd te worden. "In het o zo tolerante Nederland dient dan evenwel ook de RPF-fractievoorzitter het recht te worden gegund homoseksualiteit als zondig te beschouwen."
Feminisme
Van enige sympathie van extreem-rechts voor het feminisme is vanzelfsprekend geen sprake. "Naar het uitsterven van de feministes", was bijvoorbeeld de titel van een stuk van Alain de Benoist, de grote ideoloog van nieuw-rechts in Frankrijk. Hij toonde zich daarin enthousiast over het boek "The inevitability of patriarchy" van Steven Goldberg en schreef: "Hoe meer feministes er komen die geen kinderen willen, des te groter wordt naar verhouding het aandeel nieuwkomelingen van niet-feministes. Elk verzet tegen de "natuurlijke" gegevenheden is dus gedoemd vanzelf te verdwijnen."
Nog platvoerser is het blad Revolte van Voorpost: "Twintig jaar geleden emancipeerde men de neger, 10 jaar geleden kwamen de jongeren aan de beurt. Te oordelen naar bepaalde voortekens zal men over 10 jaar de chimpansees emanciperen. Intussen, na de negers en nog juist voor de apen, emancipeert men de vrouw."