De Fabel van de illegaal 40/41, zomer 2000
Auteur: Eric Krebbers
Scheffer voert oorlog tegen zelfverzonnen vijand
Paul Scheffer schreef in zijn inmiddels beruchte artikel "Het multiculturele drama" dat migranten en vluchtelingen niet voldoende integreren. "Het gaat om enorme aantallen achterblijvers en kanslozen, die de Nederlandse samenleving in toenemende mate zullen belasten." 1 Het is aan radicaal-links om in plaats van "de allochtonen" opinion-leaders als Scheffer ter discussie te stellen.
Scheffer baseerde zich voornamelijk op de "Rapportage minderheden 1999" van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Dat zwartgallige rapport was opmerkelijk genoeg gebaseerd op een veel minder negatief onderzoek van het Instituut voor Sociologisch-Economisch Onderzoek (ISEO). Het SCP stelt graag de meest ongunstige cijfers voorop, zegt ISEO-directeur Veenman. 2 Dat doet SCP-directeur Paul Schnabel wel vaker, zoals in zijn essay "De multiculturele illusie, een pleidooi voor aanpassing en assimilatie".
Oorlog voeren
Scheffer en Schnabel vinden dat "we" het gedrag van "de allochtonen" teveel gedogen. Terwijl "het multiculturele drama dat zich voltrekt de grootste bedreiging voor de maatschappelijke vrede is", doet "onze" opstelling Scheffer denken aan de "neutraliteitspolitiek aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog". "We" zijn volgens Scheffer "zoals altijd beter in het voeren van de vorige oorlog" en hebben het liever over de problemen van de joden 60 jaar terug. Het is volgens de heren kennelijk tijd voor een nieuwe oorlog, nu tegen "de allochtonen". In hun militaristisch jargon roepen ze om een "beschavingsoffensief", om zo "de allochtonen" die "geen grote culturele kapitalen torsen" eens letterlijk een lesje te leren.
Volgens Scheffer en Schnabel houden "de allochtonen" er barbaarse ideeën en gewoonten op na die "wij" liberale Nederlanders afkeuren. "Als iemand beweert dat het vanzelfsprekend is om je vrouw te slaan, je dochter uit te huwelijken, of de schrijver van een boek dat je onwelgevallig is te vermoorden, dan moeten we expliciet zeggen: dat standpunt accepteren we niet", oreert Schnabel. 3
Dat was CDA-fractievoorzitter De Hoop Scheffer uit het hart gegrepen. Naar eigen zeggen staat zijn partij ook altijd "pal voor al wie in een kwetsbare positie verkeert: vrouwenbesnijdenis zullen we nooit toestaan, abortus omwille van het geslacht evenmin, de leerplicht geldt ook voor meisjes, bloedvetes en zogenaamde 'eerwraak' zijn onacceptabel en polygamie mag simpelweg niet omdat een huwelijk op wederkerigheid en gelijkheid moet berusten". 4
Liberale kampioenen
Schnabel, Scheffer, en zelfs De Hoop Scheffer, presenteren zichzelf graag als liberale kampioenen, als de heldhaftige verdedigers van de verworvenheden van de Franse revolutie. Ze pleiten voor gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, voor de scheiding tussen kerk en staat, voor het niet opofferen van individuen aan groepsbelangen, voor lichamelijke onschendbaarheid, en ga zo maar door. Prachtige liberale idealen die ook voor radicaal-links zeker het verdedigen waard zijn.
Maar net als hun illustere voorgangers Couwenbergh, Bolkestein en Fortuyn verbinden Scheffer en co hun liberalisme met nationalisme. Aan de hand van vooroordelen en breed uitgemeten incidenten - een islamitische man weigerde eens een vrouwelijke wethouder een hand te geven - zetten ze een uiterst eenzijdig en racistisch beeld van "de allochtonen" neer. Ze schrijven hen daarbij alle reactionaire tegenhangers van hun liberale waarden toe. Tegen deze zelfverzonnen vijand brengen de ideologen hun batterij liberale waarden in stelling en voeren ze een ideologische oorlog die ze nauwelijks kunnen verliezen. Wie zou partij willen kiezen voor achterlijke religieuze fundamentalisten? "De allochtonen" hebben volgens Scheffer "evolutionair gezien, de klok van de Nederlandse geschiedenis een halve eeuw of langer teruggezet".
Richting Janmaat
"De politieke bovenlaag die vroeger over een duidelijke beschavingsmissie beschikte, twijfelt aan zichzelf en verliest meer en meer de greep op de maatschappelijke werkelijkheid", betreurt Scheffer. Om een "multicultureel drama" te voorkomen moeten "we" van hem snel scherpe grenzen gaan stellen aan het gedrag van "de allochtonen" en beter onder woorden brengen wat "onze" samenleving bijeen houdt. "We zeggen te weinig over onze grenzen, koesteren geen verhouding tegenover het eigen verleden en bejegenen de taal op een nonchalante manier". De Hoop Scheffer viel hem bij en stelde voor om "onze waarden" actiever te gaan uitdragen. Scheffer zelf zei eufemistisch dat we inderdaad best wat "mededeelzamer" konden worden en bijvoorbeeld Turkse kinderen meer moesten vertellen over 40-45 en de overwintering op Nova Zembla. Kortom, "we" zouden meer "nationaal besef" (Scheffer) en "een groter Nederlands bewustzijn" (De Hoop Scheffer) nodig hebben.
Door zijn bij tijd en wijle traditioneel extreem-rechts taalgebruik liep Scheffer het risico dat hij op een lijn geplaatst zou worden met bijvoorbeeld Janmaat. En dat zou zijn geloofwaardigheid vanzelfsprekend niet ten goede komen. Paul Kalma schoot Scheffer daarom te hulp met zijn ophefmakende artikel "De ontketende kaaskop", waarin hij zich vierkant achter hem opstelde. De als redelijk progressief bekend staande Kalma is directeur van de Wiardi Beckmanstichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA, waar Scheffer overigens vroeger ook medewerker van was.
Volgens Kalma is het opinieblad Elsevier pas echt extreem-rechts. Vertaal hun praatjes eens in het Frans of Duits en je hoort Le Pen of Haider spreken, schreef hij. Het opinieblad had onder meer een tienpuntenplan gepubliceerd om "het multiculturele drama in de hand te houden". 6 Hoewel het taalgebruik van Elsevier inderdaad zo mogelijk nog populistischer en chauvinistischer is dan dat van Scheffer en co, verschillen hun boodschappen inhoudelijk nauwelijks.
Zelfverheerlijking
Scheffer en Schnabel willen het internationale vluchtelingenverdrag ter discussie stellen en de grenzen grotendeels sluiten. "Een land waar de integratie mislukt, moet niet in Europa voorop willen lopen met de aantallen mensen die worden opgenomen", schreef Scheffer. In werkelijkheid loopt de Nederlandse overheid in Europa juist voorop bij het verharden van het gezamenlijke "vreemdelingenbeleid". Net als Bolkestein vroeger meet Scheffer zich bewust het imago aan van rebel en taboedoorbreker. In werkelijkheid fungeren ze alsof ze regeringswoordvoerders zijn, ideologische wegbereiders van nog harder beleid. Zo pleitte De Hoop Scheffer na afloop van het debat voor een verplichte inburgeringscursus in het land van herkomst. Vervolgden moeten van hem kennelijk voor ze vluchten nog snel even de Nederlandse taal machtig worden en iets opsteken over Piet Hein. De Tweede Kamer zag er gelukkig niets in.
Naast liberale zelfverheerlijking en nationalisme staat het debat natuurlijk ook in het teken van het optimaal beschikbaar maken van "de allochtonen" voor de arbeidsmarkt, het vormen van "de allochtonen" naar de wensen van het kapitaal. "Het reservoir aan talent mag niet ongebruikt blijven", meende Scheffer. Naar aanleiding van het debat besloot de Tweede Kamer onder meer tot arbeidsprojecten voor allochtonen, opvang voor allochtone kinderen zodat hun moeders sneller de arbeidsmarkt op kunnen, en druk op de werkgevers om vastgelegde percentages allochtonen in dienst te nemen.
Volgens de openlijk racistische Leidse emeritus-hoogleraar Dolph Kohnstamm vertonen "allochtonen" echter een gebrek aan "ijver". Dat moet volgens hem eerst veranderen. "Het gaat om het overdragen van een mentaliteit, de wil tot presteren." Maar dat zou volgens hem op problemen stuiten omdat "de allochtonen" genetisch bepaald dommer zouden zijn. Hij wil daarom bij de allochtone jeugd beginnen en hen een "enthousiaste werkhouding" aanleren. "Al jaren richten we ons op het creëren van een allochtone elite, maar een middenkader is net zo belangrijk. We hebben ook goede trambestuurders, loodgieters en kappers nodig", aldus Kohnstamm. 7
Einde der ideologieën
Hoe kan radicaal-links op zo'n debat reageren? In de eerste plaats via de weigering mee te doen aan het apart zetten van een maatschappelijke groep, hen tot "etnisch" te verklaren en te maken tot de oorzaak van maatschappelijke problemen. Wij moeten niet mee doen aan zo'n debat van bovenaf, zelfs niet in een poging om zo vluchtelingen en migranten te verdedigen. Het is juist onze taak om de politiek van de opinion-leaders die het debat sturen ter discussie te stellen, en de repressieve maatregelen die erop volgen te bestrijden.
Wij moeten ook de door hen zo geroemde Nederlandse maatschappij fundamenteel bekritiseren. Het liberalisme mag dan 2 eeuwen terug een vooruitgang zijn geweest ten opzichte van het feodalisme, maar het einde der ideologieën is daarop niet aangebroken. Het liberalisme oogt helemaal niet meer zo progressief wanneer het op zijn beurt bekritiseerd wordt vanuit een coherente radicaal-linkse visie, een visie die alle culturen en religies ter discussie stelt en niet alleen die van "de anderen". Het is onze taak die politieke positie weer gehoord te krijgen in de maatschappij. Zodat de keuze niet beperkt blijft tot ofwel nationalistische liberalen ofwel fundamentalisme en extreem-rechts.
Het liberalisme heeft bijvoorbeeld geen einde gemaakt aan het patriarchaat. Scheffer en co schermen dan wel graag met de grotere gelijkheid van man en vrouw in Nederland. Maar alles wat er op dit gebied bereikt is, is door vrouwen van onderop bevochten, daarbij vrijwel altijd van boven tegengewerkt door opinion-leaders als Scheffer en co. En nog steeds krijgen vrijwel alle vrouwen te maken met een of andere vorm van seksueel geweld, en worden vrouwen tot object gemaakt en volgens de kapitalistische wetten vermarkt.
Het liberalisme van Scheffer heeft ook nooit enige moeite gehad met het mondiale racisme, met de politieke en economische onderschikking van het zuiden. Het is niet toevallig dat de heren in hun artikelen nooit over de grenzen van Fort Europa kijken en werkelijk geen enkel woord spenderen aan de onrechtvaardige politieke en economische situatie in veel landen van herkomst van migranten en vluchtelingen. Laat staan dat ze de collaboratie van het liberale Nederland met al die onderdrukkende regimes benoemen. Het is aan ons om juist daar de aandacht op te vestigen, omdat zulke informatie de aanval van Scheffers en co op "de allochtonen" in een heel ander daglicht plaatst.
Bronnen