De Fabel van de illegaal 57, maart/april 2003
Auteurs: Platform van vluchtelingen voor een verblijfsvergunning na drie jaar, WVV
Op 10 december 2002 voerden het "Platform van vluchtelingen voor een verblijfsvergunning na drie jaar" en de Werkgroep Vluchtelingen Vrij (WVV) 1 actie tegen het uit huis zetten van een Soedanese familie. Daaraan namen buren, vrienden, activisten en kerkgangers deel. De actie kreeg veel publiciteit en had succes: beleidsmakers en uitvoerders besloten voorlopig geen vluchtelingen meer uit huis te zetten. Het complete persbericht van de actievoerders.
"Vanmorgen - op de internationale dag van de mensenrechten - hebben een honderdtal vluchtelingen en sympathisanten een menselijk schild gevormd om te protesteren tegen het door de gemeente Groningen op straat zetten van de Soedanese vluchtelingenfamilie Mahamad. Deze familie - bestaande uit vrouw, man en kinderen van 8, 5 en 2 jaar - valt via de vvtv-regeling al jaren onder de zorg van de gemeente Groningen.
Met groot vertoon van macht en veel geweld van de zijde van de politie zijn de mensen door het trappenhuis gesleept en naar buiten geslagen. Een vrouw is de arm gebroken en ze is in het ziekenhuis van gips voorzien. Anderen hebben kneuzingen opgelopen. Na de uithuiszetting zijn de familie en de medestanders demonstratief naar het Groninger gemeentehuis gelopen om een onderhoud te vragen met het college van B&W. Tegen de daar gemaakte afspraken in werd alleen de familie met de tolk binnen gelaten. Tijdens het onderhoud is de familie door burgemeester Wallage en twee agenten op een intimiderende wijze onder druk gezet om te kiezen tussen twee non-opties. 1. Een geheel 'verzorgde' enkele reis naar Soedan, inclusief voorafgaand hotelarrangement in Nederland, op kosten van de gemeente. Iets dat uitgesloten is omdat de heer Mahamad een gevangenisstraf van 14 jaar boven het hoofd hangt voor het niet willen uitmoorden van zijn eigen bevolking (desertie). 2. Direct gebracht worden naar het aanmeldcentrum (ac) Ter Apel, waar de familie volgens Wallage kon blijven tot het einde van de nieuw te starten procedure. Iets dat niet klopt, omdat de mensen daar na drie dagen op straat zouden komen te staan tot aan de uitspraak van de rechtbank. De familie heeft overigens al een afspraak in het ac in januari 2003.
Het is duidelijk dat de gemeente in de persoon van Wallage twee onmogelijke voorstellen heeft gedaan aan de op straat gezette vluchtelingen, om zich zo aan de zorg voor deze mensen te kunnen onttrekken zonder politiek gezichtsverlies. Het college probeert per brief en in woord op de vandaag gehouden persconferentie flink te doen over het inhumane beleid van minister Nawijn, maar vergeet daarbij de hand in eigen boezem te steken. Binnen de marges van de wet had de gemeente deze familie niet op straat hoeven te zetten. De familie bivakkeert nu, na de traumatiserende gebeurtenissen van vandaag, tijdelijk bij vrienden totdat ze in januari naar Ter Apel gaan."
Noot