De Fabel van de illegaal 58, mei/juni 2003
Auteur: Eric Krebbers
Nederlandse McCarthy tegen antisemitisme
"Het is allemaal de schuld van... joden en Amerikanen." Zo heet het nieuwste boek van EO-journalist Emerson Vermaat. Het staat vol scherpe kritiek op antisemitisme, anti-zionisme en anti-amerikanisme. Steeds vaker worden joden en Amerikanen afgeschilderd als onze grootste vijanden, constateert Vermaat. Ten onrechte volgens hem, want onze echte vijanden, dat zouden de linksen en vooral de islamitische migranten zijn.
Zelfs vanuit een algemeen progressief of humanistisch wereldbeeld zou het allemaal zo eenvoudig moeten zijn. Gewoon alle vormen van racisme, antisemitisme en islambashing afkeuren. Voor radicaal-links zou een positiebepaling dus helemaal geen probleem moeten zijn. Gewoon weg met al die haat. Maar toch zijn in sommige linkse kringen, waar men zich actief inzet tegen racisme en moslimhaat, helaas wel weer antisemitische uitingen te horen. En het omgekeerde komt ook voor. In sommige rechtse kringen ageert men heel scherp tegen antisemitisme, maar grossiert men tegelijkertijd in racisme en haat tegen alles wat met migranten en vooral moslims te maken heeft. Wie zich consequent uitspreekt tegen antisemitisme en tegen moslimhaat, krijgt van beide kampen de wind van voren, en wordt steeds als vanzelfsprekend in het andere kamp ingedeeld. Volgens links is men dan rechts of zelfs zionistisch, volgens rechts is men links of een migrantenknuffelaar.
Vooral wanneer het gaat om opvattingen rond Israël en Palestina komt dit allemaal heel duidelijk naar voren. Vanuit linkse hoek komt veel kritiek op het beleid van Israël. Die is over het algemeen terecht, en soms helaas antisemitisch en dus onterecht. Over de Palestijnen wil men in die kringen geen kwaad woord horen, zelfs niet als het gaat om fundamentalistische of rechtse nationalistische organisaties. Zulke organisaties worden juist weer wel bekritiseerd vanaf rechts. Over het algemeen terecht, maar helaas komt die kritiek vaak voort uit racisme en moslimhaat. Veel linkse activisten hebben nog grote moeite met het erkennen en herkennen van de relatief nieuwe anti-nationalistische positie die zich langzaam maar zeker aan het ontwikkelen is binnen radicaal-links. Een positie die weigert partij te kiezen bij welke strijd dan ook tussen "volkeren", en die zich consequent verzet tegen kapitalisme, patriarchaat en alle vormen van racisme.
Apocalyps
Emerson Vermaat is typisch zo'n rechtse opiniemaker die ageert tegen antisemitisme. Deze "Nederlandse McCathy", zoals hij wel genoemd werd, is al sinds de jaren 70 actief tegen alles dat links is. Hij was lid van het Interkerkelijk Comité Tweezijdige Ontwapening (ICTO), de uiterst rechtse tegenhanger van het IKV, en probeerde altijd communistische complotten aan het licht te brengen. Na de Koude Oorlog bleef Vermaat schrijven over andere grote gevaren die de wereld bedreigen. "Het staat allemaal aangekondigd in de apocalyps. Dat betekent overigens niet dat we met de armen over elkaar moeten gaan zitten. Ondanks dat de wederkomst van Christus aanstaande is, mogen we de wereld niet aan haar lot overlaten", aldus Vermaat.1 Hij liet het voorwoord van zijn boek over aan Telegraaf-columnist Bob Smalhout, die ook eeuwig fulmineert tegen "progressieve doordrammers". Die zouden volgens hem verantwoordelijk zijn voor een gebrek aan discipline en normen en waarden in de samenleving. Smalhout komt regelmatig bij het Oud Strijders Legioen (OSL) op voor de Nederlandse soldaten die in Indonesië vochten. En op een van die bijeenkomsten ontmoette hij Pim Fortuyn. Dat klikte meteen. Ze hielden wekelijks contact en later vroeg Fortuyn Smalhout om zijn minister van Volksgezondheid te worden. Smalhout ergert zich aan "de heiligverklaring" van migranten en vluchtelingen, die volgens hem soms na een verblijf van tientallen jaren "nog geen woord Nederlands spreken, in getto's wonen en zich af en toe ernstig misdragen". Op de grote pro-Israël bijeenkomst op 21 april 2002 in Amsterdam sprak Smalhout uitermate racistisch over Arabieren en moslims.
Papieren Tijger
Vermaats kritiek op het antisemitisme klopt over het algemeen wel. Hij ageert behalve tegen Bin Laden, Palestijnse moslimfundamentalisten en Saddam Hoessein ook tegen Gretta Duisenberg, Peter Edel en de Arabisch-Europese Liga (AEL). De LPF-er Willem Oltmans krijgt er eveneens van langs. Die beweerde in een door de linkse uitgeverij Papieren Tijger uitgegeven boekje dat Bush de nieuwe Hitler is, en Bin Laden een vrijheidsstrijder. Ook vermoedde 'samenzweringsdeskundige' Oltmans achter de aanslagen van 11 september de hand van de Israëlische geheime dienst Mossad: een klassiek antisemitische samenzweringsfantasie.
Het probleem is echter dat Vermaat zijn antisemitisme-kritiek voornamelijk gebruikt als middel om migranten en moslims aan te vallen. Een methode die bekend is van onder andere Frits Bolkestein, Pim Fortuyn, Paul Scheffer, Sylvain Ephimenco en Jaffe Vink.2 Deze opiniemakers gebruiken op vergelijkbare wijze kritiek op patriarchale verhoudingen als nationalistisch wapen tegen migranten en de islam. Dit type kritiek heeft vaak best enige grond, maar wordt veel te veel gegeneraliseerd naar hele bevolkingsgroepen tegelijk. En belangrijker nog: zulke kritiek is uiteindelijk volkomen onoprecht omdat men het patriarchaat en antisemitisme in eigen kring totaal onweersproken laat. De kritiek dient enkel om nationalisme weer salonfähig te maken.
Export
"Meedrijvend met de stroom van massale migratie" zou antisemitisme in het westen veroorzaakt worden door "Arabische emigranten die hun conflicten en haatgevoelens naar het westen exporteren". Volgens de nationalist Vermaat heeft men "te lang dit gevaar genegeerd". Zeker nu moslims door een "te coulant migratiebeleid" Europa zouden gaan overheersen. "Moslims voeren een doelbewuste bevolkingspolitiek ten gunste van de eigen groep", beweert Vermaat. Volgens hem zal in 2025 een derde van Europa islamitisch zijn. De "westerse culturele identiteit wordt bedreigd", schrijft hij. "In Europa zijn complete stadswijken in stukjes Derde Wereld veranderd, met alle misdaad en onveiligheid die daarbij hoort: drugs, vrouwenhandel, geweld, wapens, overvallen, bedreiging en afpersing. Daar zijn niet langer de oorspronkelijke wetten van het vestigingsland, maar de geweldscultuur en de tradities uit de herkomstlanden allesbepalend", draaft Vermaat volkomen door. "In nogal wat buurten in grote Europese steden heeft het islamitische recht - de sharia - meer gezag dan alle andere regels." En van die moslims zouden volgens Vermaat links en extreem-rechts in Europa het antisemitisme overnemen.
Antisemitisme en anti-amerikanisme gaan vaak hand in hand, schrijft Vermaat terecht. Hij ergert zich begrijpelijkerwijs aan alle linksen, kerken, theologen en filosofen die enig begrip toonden voor de aanslagen van 11 september, alsof kritiek op de Amerikaanse politiek een rechtvaardiging zou kunnen vormen voor zulke terreurdaden tegen duizenden willekeurige mensen. Maar Vermaat vindt het sowieso onterecht om meer dan enige oppervlakkige kritiek op de VS en Israël te leveren. Vooral "de moslims" zouden juist dankbaar moeten zijn voor de hele reeks "goede daden" van de VS . Dat land heeft immers "altijd gestreefd naar evenwicht en stabiliteit in de Arabische wereld", zo beweert Vermaat. En de VS zouden altijd hulp geboden hebben aan "de moslims" in Somalië, Afghanistan, Pakistan, Bosnië, Egypte, Jordanië en Palestina. En toch "worden de VS door moslims vaak afgeschilderd als supermacht die de rest van de wereld zijn wil oplegt en uitbuit". Vermaat kan er geen touw aan vastknopen. Volgens hem is er daarom een "cultuuromslag" nodig, en "de wil om de Arabische wereld te helpen is in het westen zeker aanwezig". Hoe volkomen Vermaat er naast zit, blijkt uit de huidige oorlog in Irak.
Noten