De Fabel van de illegaal 65/66, zomer 2004
Auteur: Harry Westerink
Rubriek: Uit de illegaliteit
Gezinshereniging
De man van Shadi vluchtte in 1992 naar Nederland. Hij liep in Iran groot gevaar vanwege zijn activiteiten voor een verboden communistische organisatie. Hij vroeg asiel aan, werd afgewezen en kreeg later alsnog een verblijfsvergunning. Hij had psychische problemen en die werden door de aanvankelijke afwijzing nog verergerd. Daarom moest hij worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Zijn vrouw Shadi zou met hun drie kinderen ook naar Nederland komen, maar dat ging niet door omdat hij in het ziekenhuis lag.
Shadi werd voortdurend in de gaten gehouden door de Iraanse autoriteiten, die meer over haar man wilden weten. Daardoor moest ze 4 keer verhuizen. Ze draaide in haar eentje op voor de opvoeding van de kinderen. In 2000 werd haar zoon opgeroepen voor militaire dienst, maar die wilde niet dienen in het leger van het regime waarvoor zijn vader moest vluchten. Het risico bestond dat de militairen hem vanwege zijn vader zouden gaan treiteren of nog erger. Dat gaf voor Shadi de doorslag om met haar kinderen naar Nederland te vluchten. Ze zagen het als hun laatste kans.
Na elkaar 8 jaar niet meer te hebben gezien, konden Shadi, haar man en de kinderen hier eindelijk weer als een gezin samenleven. Shadi en de kinderen vroegen een verblijfsvergunning aan wegens gezinshereniging. Maar ze hadden geen machtiging voorlopig verblijf (mvv), geen toestemming dus om in Nederland de aanvraag te mogen afwachten. Die hadden ze moeten aanvragen bij de Nederlandse ambassade in Iran. Maar daar hadden ze vanwege de oproep van het leger geen tijd meer voor gehad. Ze moesten immers snel het land uit. Weliswaar maakt Justitie soms een uitzondering, bijvoorbeeld wanneer het eisen van een mvv "onbillijk" zou zijn. Maar die uitzonderingen mogen niet "asielgerelateerd" zijn, dus niet gaan om redenen waarvoor men eigenlijk asiel had moeten aanvragen, zoals vervolging. Maar de kans op asiel voor Shadi en de kinderen is minimaal. Ze zouden dan moeten zien te bewijzen dat ze worden vervolgd. Ze lopen echter vooral gevaar vanwege de politieke activiteiten en de vlucht van haar man. De overheid erkent vrijwel nooit dat vrouwen en kinderen in dit soort situaties een zelfstandig recht hebben op asiel.
Hun aanvraag loopt nu al 4 jaar lang. Vader, moeder en drie kinderen moeten zien rond te komen van zijn bijstandsuitkering van zo'n 750 euro. De Fabel vroeg Sociale Zaken om een gezinsuitkering, maar dat werd afgewezen vanwege de illegaliteit van Shadi en de kinderen. Ze zijn er allemaal slecht aan toe en durven nauwelijks het huis uit. Daarom probeert De Fabel nu om vrijwilligerswerk te vinden voor Shadi, maar dat is nog niet gelukt. De meeste organisaties willen hun vrijwilligers namelijk verzekerd hebben tegen eventuele schade die ze tijdens het werk veroorzaken. Maar als illegaal kan Shadi niet worden verzekerd. Zo worden mensen zonder papieren zelfs uitgesloten van vrijwilligerswerk.