De Fabel van de illegaal 67, najaar 2004
Auteur: Gerrit de Wit
Michiel Smits Nieuw Rechts doet zich graag voor als een sociale partij en hoopt zo armere kiezers aan zich te binden. Leden van de extreem-rechtse partij verspreidden op prinsjesdag in een paar steden folders met 10 standpunten die dat sociale gezicht zouden moeten onderstrepen. De partij noemt zich wel eens "de rechtse SP", en beweert "sociaal, maar niet socialistisch" te zijn. Socialistisch is men inderdaad niet, maar sociaal evenmin. Integendeel.
"Honderden vrijwilligers" van Nieuw Rechts zouden in het hele land op prinsjesdag op 21 september 2004 folders uitdelen. Ook plande men in Den Haag en Rotterdam acties onder de noemer "Rechtsom, voor een beter Nederland!". Van die acties is echter nooit meer iets vernomen. Wel werden op kleine schaal folders verspreid. Daar stond onder meer in dat er meer ruimte moet worden geboden "aan ondernemers om te ondernemen", dat de koopkracht van werkenden met een laag inkomen moet worden beschermd, dat er "geen voorrang voor asielzoekers" moet zijn bij de toewijzing van huurwoningen, dat kinderbijslag alleen voor "Nederlanders in Nederland" moet zijn, dat er geen subsidie gegeven moet worden aan multiculturele organisaties en islamitische scholen, en dat er niet bezuinigd mag worden op het onderwijs en de AOW. Eerder beweerde de denktank van Nieuw Rechts overigens nog dat de AOW zelfs afgeschaft diende te worden. (1) Paren moesten zich dan zelf maar individueel verzekeren. Een handjevol partijleden heeft de folders overigens ook uitgedeeld op het grootschalige protest tegen het regeringsbeleid in Amsterdam op 2 oktober. Vooraf schepte de partij nog op dat er daar wel 100 aanhangers zouden gaan folderen.
Aalmoes
Michiel Smit bracht onlangs zijn boek "Nederland op z'n kop" uit. Hij ontpopt zich daarin als een rechts-liberale politicus die de sociale zekerheid wil uitkleden. "Het sociale vangnet is een hangmat geworden", meent hij. En veel arbeidsongeschikten zouden best nog wat kunnen doen. "Wie kan werken, moet ook werken!", is zijn credo. Voor degenen die volgens hem echt niet kunnen werken moet er wel een sociaal vangnet blijven. Maar het is voor Smit de vraag of de overheid daar wel bij nodig is, want "met vrijwilligerswerk en liefdadigheidsorganisaties komen we ook een heel eind." Hij meent te weten dat "de solidariteit die de linkse intellectuelen voorstaan niet werkt". Solidariteit kan men volgens hem namelijk niet opleggen met regels en ambtenaren, maar zou moeten komen "uit het hart van de mensen". Hij vindt dan ook dat "de verplichte solidariteit door de overheid vervangen moet worden door spontane solidariteit vanuit de burgers en burgerinitiatieven". Er zou bijvoorbeeld "veel geld bespaard worden" als kinderen en kleinkinderen voor hun ouders en grootouders zouden zorgen. "Zij doen dit gratis en uit liefde voor hun moeder of vader, opa of oma. Is er geen directe familie, dan nemen buren, vrienden of liefdadigheidsorganisaties deze taak op zich", droomt Smit. Kortom, hij wil de armen hun recht op een uitkering afnemen en hen net als vroeger weer afhankelijk maken van aalmoezen.
De meeste zorg moet dus van Smit voortaan in familieverband plaatsvinden. Voor hem is het gezin sowieso "de hoeksteen van de samenleving". Maar die "hoeksteen" zou bedreigd worden door de volgens hem te ver doorgeschoten emancipatie. "Natuurlijk" is Nieuw Rechts voor emancipatie van vrouwen en homo's, schrijft Smit, zelf homo, maar we moeten niet teveel "experimenteren met onze samenleving". In Smits gezinsideaal nemen zorgende vrouwen de taken van de verzorgingsstaat over.
Partij voor de rijken
Volgens Nieuw Rechts moeten "de taken van de overheid beperkt blijven tot een aantal terreinen". Ten eerste zou de staat "veel krachtiger moeten optreden op het gebied van veiligheid, wetshandhaving en landsverdediging dan zij nu doet". Smit is voor "het recht op zelfverdediging" en vindt dat kleine ondernemers een vuurwapen mogen hebben. Ook wil hij de doodstraf weer invoeren. Ten tweede zou de overheid controle moeten houden over de nutsvoorzieningen. En tot slot zou de staat "de Nederlandse cultuur moeten beschermen" en ervoor moeten zorgen "dat andere culturen niet dominant worden in het publieke domein". Er zouden bijvoorbeeld geen subsidies meer mogen worden gegeven "aan culturele en religieuze instellingen en vreemde cultuuruitingen, die botsen met de Nederlandse cultuur".
Smit vindt verder dat de overheid het midden- en kleinbedrijf moet ondersteunen. Hij stoort zich eraan dat het voor kleine ondernemers "vaak enorm veel werk is om alle regels op het gebied van milieu, arbeidswetgeving en administratie na te leven. Ook zou de overheid er goed aan doen de belastingdruk voor kleine ondernemers flink terug te brengen" en van hem "moet de overheid altijd Nederlandse producten aanschaffen voor haar werkzaamheden". Volgens Smit is "de basis van Nederland niet de overheid, maar het volk en haar cultuur" en is "de vrije markt in staat gebleken ons volk van grote welvaart te voorzien". Het grootste nadeel van de vrije markt is volgens de racist Smit dat daardoor "groepen niet-westerse vreemdelingen uit Marokko of Ghana hier werken".
Filip DeWinter
Het voorwoord van Smits boek is geschreven door Filip Dewinter, leider van het rechts-extremistische Vlaams Blok. Volgens hem is Smit "een van de jonge politici die in de voetsporen van wijlen Pim Fortuyn is getreden" en "geen blad voor de mond" neemt. Dewinter klaagt dat het Vlaams Blok nog steeds "verketterd" wordt "eenvoudigweg omdat de partij de huidige immigratiepolitiek in vraag durft te stellen". Net als zijn voorbeeld DeWinter gaat Smit in zijn boek tekeer tegen migranten en moslims. Hij zegt zich mateloos te ergeren aan "blanke negers", blanke jongeren die zich kleden en gedragen als zwarte rappers uit de VS. Smit vindt het "onwenselijk dat veel Nederlandse negers zich aangetrokken voelen tot deze lifestyle". Hij neemt het daarentegen graag op voor jongeren die Lonsdale-kleding dragen. Lonsdale-jongeren zouden "het product" zijn "van wat Pim Fortuyn de verweesde samenleving noemde. De verweesde samenleving is een samenleving waarin het beleven van de eigen cultuur taboe is geworden. Eén van die subculturen is uitgesproken nationalistisch en het dragen van Lonsdale-kleding is een kenmerk daarvan."
Smit beweert verder bang te zijn dat "Nederlanders na 2050 een minderheid in hun eigen land worden". Arbeidsmigratie zou daarom gestopt moeten worden en gezinshereniging en gezinsvorming van "allochtonen" ontmoedigd. Als strengere eisen niet zouden werken, wil Smit "een verbod van huwelijksmigratie voor vreemdelingen die afkomstig zijn uit met name niet-westerse landen". Migranten die zich in Smits ogen niet voldoende aanpassen aan "de Nederlandse cultuur" zouden "gasten" moeten blijven, zelfs al hebben ze een Nederlands paspoort. Smit wil migranten voor "een heldere keuze" plaatsen: aanpassen of oprotten. Een multiculturele samenleving zou namelijk leiden tot "chaos en vervreemding". Af en toe komt Smit met voorstellen die de overheid al lang uitvoert. Zo pleit hij ervoor dat illegalen met "militaire transportvliegtuigen en charters" teruggevlogen worden naar "hun vaderland". Maar meestal loopt hij voorop met zijn racistische en nationalistische plannen. Zo wil hij illegaliteit strafbaar stellen en om de opsporing van illegalen te vergemakkelijken wil hij elektronische enkelbanden inzetten. Die zouden "lokalisering en aanhouding van bijvoorbeeld uitgeprocedeerde asielzoekers een stuk eenvoudiger" maken. Verder wil hij iedere ochtend op school de Nederlandse vlag laten hijsen en het volkslied laten zingen. Dat zou "het saamhorigheidsgevoel" vergroten en kinderen wijzen op hun "Nederlandse identiteit".
Noot